ŚFiNiA

Katolikus

raino.. Mówisz o czymś nieco innym niż ja. Mówisz, że świadomość to jest jakiś tam proces czegoś. Procesem jest wzrok, słuch, dotyk ale nie sama świadomość. Świadomość w rozumieniu subiektywności to jest elementarna obserwacja... Musimy zdać sobie sprawę że te założenie istnienia świata materialnego nie jest założeniem elementarnym. Elemntarne jest zdanie sobie sprawę o własnej niematerialnej subiektywności. Założenie istnienia materii i wszelkich procesów to jest wniosek, który wydaje się zupełnie oczywisty, do tego stopnia, że nawet go nie zauważamy w toku filozoficznej analizy naszego poznania. W związku z tym nie widzę żadnych powodów aby sądzić że materia istnieje materialnie, a nie tylko ideowo, bo mam niezbity dowód że jedyna rzecz o której wiem że istnieje to moja świadomość. (cogito ergo sum).

anbo, Irbsiol.. Rdzeń mojego stanowiska, które chciałem przedstawić to przecież wątpliwości w istnienie świata materialnego jako takiego. Materia przecież jest właśnie założeniem służącym do sformalizowania czegoś co jest elementarnym pojęciem dla filozofii. A filozofia ma prawo wnikać wszędzie, a chyba spotkaliśmy się tutaj aby rozwodzić się na tematy egzystencjalne.
Te wszystkie sieci neuronalne, jakieś procesy biochemiczne i funkcje kwadratowe bla bla bla...- to nie są doświadczenia elemntarne.
Doświadczeniem elementarnym jest mój subiektywizm doświadczania. I tego jestem bardziej pewien niż tego że istnieje jakiś proces w jakimś umyśle, który wytłumaczyłby mi mój ów "subiektywizm doświadczania". No dobrze, możemy się zgodzić że jest to jakieś wytłumaczenie, ale tylko wówczas kiedy założymy że te procesy naprawdę zachodzą w jakiejś rzeczywistości. I właśnie podważam istnienie tej rzeczywistości. Bo doświadczam jej niejako wtórnie.

Istnienie realności świata przyjmujemy jedynie z powodu przyzwyczajenia i dlatego wydaje się nam to takie oczywiste.

anbo

Raino

katolkus, twój argument rozbija się, gdy sobie przypomnisz, że nie jesteś jedyną osobą we wszechświecie. Gdybyś był sam jeden to mógłbyś się rozwodzić czy aby na pewno cokolwiek istnieje naprawdę, czy może to tylko Twoje "subiektywne przekonanie".

W świecie istnieją jednak miliardy innych ludzi i ich subiektywne doświadczenia są na tyle zbieżne i identyczne, że możemy śmiało założyć istnienie świata obiektywnego. Np. moje przekonanie, że istnieje Słońce nie jest wyłącznie moje. W zasadzie każdy człowiek widzi je na codzień, rośliny używają światła do fotosyntezy i nie robią tego samego w nocy, mamy instrumenty pomiarowe, które mierzą aktywność Słońca w sposób, który nie jest obciążony ludzką subiektywnością itd. itd.

Można zatem ustalić, że Słońce istnieje obiektywnie. Oczywiście można wymyślić też fantastyczne wyjaśnienie np. że cały nasz wszechświat i my razem z nim jesteśmy tylko symulacją. Ale nawet jeśli tak, to w sumie co z tego? Jeśli nie ma sposobu, żeby to zweryfikować, a świat (nawet jeśli symulowany) wydaje się nam namacalny i prawdziwy, to w sumie wszystko jedno czy istnieje fizyczne, czy w symulacji. W obu przypadkach jest DLA NAS prawdziwy.

Ponadto założenie, że istnieje obiektywnie świat jest fundamentalne i konieczne. No bo co wynika z założenia przeciwnego? Kompletnie nic. Nie byłoby wtedy sensu, żeby cokolwiek badać, żeby zdobywać wiedzę i żeby cokolwiek w ogóle robić. Wszyscy w efekcie żyjemy tak jakby obiektywna rzeczywistość istniała i póki co takie podejście bardzo dobrze się sprawdza.

Sugeruję też, że filozoficzne fotelowe przemyślenia czy przypadkiem obiektywna rzeczywistość nie istnieje nie są za bardzo owocne. Nic z nich nie wynika i nie mamy narzędzi, aby te dzikie hipotezy sprawdzić. W takiej sytuacji najlepiej po prostu nie marnować na nie czasu.

fedor

fedor

Irbisol

Azael

A ja bym się chciał w końcu dowiedzieć, co ma chrześcijaństwo poza wiarą innym na słowo i poza argumentem z ignorancji typu "bóg luk"?

towarzyski.pelikan

Irbisol

Raino

fedor

Semele

towarzyski.pelikan

Kruchy04

Irbisol

Michał Dyszyński

Raino

fedor

fedor

Kruchy04

fedor

Irbisol

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński