ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Nagrałem sobie ten film. Próbowałem go właśnie obejrzeć. Ale zdzierżyłem może z 5 minut, bo jest strasznie cienki.
Zastanawiam się jak nisko upada publicystyka filmowa w USA. Nastawiłem się na argumenty, coś filozoficznego. A tu!...
Dawkins wsiada do samochodu. Dawkins wysiada z samochodu. Dawkins odkłada słuchawkę. Krauss stoi i się uśmiecha. Kraus podszedł do stolika. Na stoliku widać okładki książek. Z takich rodzajowych obrazków składa się większość tego, co wydzierżyłem. Z "filozoficznych" stwierdzeń były właściwie tylko deklaracje - że religia niepotrzebna, że nauka itd... Religia jest zbędna, "bo jest".
Szkoda w sumie, bo film przecież mógłby być ciekawy, a tak jest propagandowym gniotem.
Odnoszę wrażenie, że dyskurs światopoglądowy zamienia się w emocjonalna agitację. Nie argumenty są wytaczane, tylko emocje i obrazki - że ten Dawkins to taki "swój człowiek" - bo gada przez telefon i w ogóle mówi, a ludzie go słuchają. Fajny, ludzki ten Dawkins... A skoro naukowiec, to pewnie "się zna". Poziom dyskursu - dla kretynów.

Z drugiej strony, jako chrześcijanin, chyba ostatnio bardziej solidaryzuję się z ateistami, niż z tym, co wyprawiają niektóre religie (głównie myślę o islamie, ale w innych we wszystkich religiach dałoby się znaleźć). Jak by - pod hasłem ateizmu - zaczęła się kiedyś DYSKUSJA, próba wymiany ARGUMENTÓW pomiędzy religiami między sobą i ateizmem na dodatek, to może coś by z tego wynikło, może zamiast religii kulturowych (praktycznie WYŁĄCZNIE KULTUROWYCH) pojawiłyby się religie DUCHA...
Ale tak sobie tylko marzę. Pomarzyć dobra rzecz. :think:

Jan Lewandowski

O.K.