ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Cóż, wygląda na to, że się nie przekonamy.
Dla mnie ciekawe z tego jest, że te same okoliczności można interpretować na tak odmienne sposoby.

Michał Dyszyński

Przyszła mi do głowy jeszcze jedna myśl, związana z aktualną działalnością PiSu. NIestety, jakoś trudno jest mi ich działania - w kontekście polityki zagranicznej - uznać za rozsądne. Myślę, że dobrą radą praktycznie dla każdego jest: miej więcej przyjaciół, niż wrogów, a przynajmniej jak kogoś obojętnego zamienisz w przyjaciela, to zyskasz, a jak przyjaciela zmienisz w obojętnego, czy wrecz wroga, to stracisz.
Gdy patrzę na politykę PiS polegającą na zniechęcaniu władz niemieckich do aktualnych władz polski, to odnoszę wrażenie, że ktoś tu zupełnie nie obliczył politycznych konsekwencji. Nie jest wielką tajemnicą, ze jak w Niemczech toczy się poważny spór - debata: za, czy przeciw aktualnej polityce Rosji. Do tej pory kanclerz Merkel, przy wsparciu Polski trzymała stronę Ukrainy w sporze z Rosją, naciskała na poszanowanie praw przez rząd Putina. Ale Merkel jest słaba, zaś jej liczni przeciwnicy dość wyraźnie mówią o popieraniu Putina. Z dużym prawdopodobieństwem można przypuszczać, że jak Merkel odejdzie (co jest prawdopodobne w świetle ostatnich sondaży i wyborów lokalnych), to do władzy dojdą ugrupowania, które na dobre będa popierać Rosje, Ukraina zostanie sama, a cała misternie układana polityka wschodnia Polski legnie w gruzach.
W wszystko dlatego, że pewna grupa polityków z upodobaniem chce powtarzać kogo to ona nie lubi, jak to daje innym po nosie, a ogólnie to jest przekonana, że my tacy już kozacy jesteśmy, że nie musimy się specjalnie z nikim bratać, tylko ustawiamy stosunki z pozycji wymusu i siły. Efekt będzie taki, że do grona naszych przeciwników dołączy nowy bardzo silny - ktoś, kto wcześniej był sojusznikiem.
Może komuś bardzo potrzebne jest poczucie bliżej nieokreślonego "honoru", to że możemy każdemu pokazać wystawiony środkowy palec, bośmy są wielkie mądrale i potęga, że ha... Ale z takiego kozakowania, już po rozliczeniu samej satysfakcji (która jest raczej mało wymierna) zostają konsekwencje w postaci osamotnienia na arenie międzynarodowej.

Jan Lewandowski

Michał Dyszyński

Jan Lewandowski