ŚFiNiA

anbo

Kolejnym mitem chrześcijańskiej apologetyki jest odpowiedzialność ateizmu za zbrodnie Niemców w czasie II wojny światowej. Na początek trzeba przypomnieć, że według spisu ludności z 1939 roku 95 procent ludności żyjącej w granicach z 1933 roku podawało się za chrześcijan, a za ateistów 1,5 procent. Nic dziwnego, że Hitler starał się uspokajać chrześcijan i zapewniać o swoim dla nich poparciu, bo przecież w przeważającej większości to przecież oni mieli iść – i poszli – na fronty II wojny światowej.

Z monachijskiego przemówienia w 1922 r.:
„Moje uczucia jako chrześcijanina wiodą mnie do mojego Pana i Zbawcy, w którym dostrzegam wielkiego wojownika (…) Jako chrześcijanin nie mogę pozwolić się oszukiwać. Jako chrześcijanin mam obowiązek walczyć o prawdę i sprawiedliwość (…). Jako chrześcijanin mam obowiązki wobec swojego narodu”
Z oświadczenia rządu 23 marca 1933:
„Rząd Rzeszy, który w chrześcijaństwie dostrzega niewzruszone fundamenty moralności i obyczajności naszego narodu, przykłada wielką wagę do dalszego utrzymywania przyjacielskich stosunków ze Stolicą Apostolską”.
Pomimo takich stwierdzeń Hitler prywatnie gardził chrześcijaństwem, przede wszystkim zarzucał mu zbytnią łagodność, nie odpowiadała mu jego etyka, którą uważał za skonfliktowaną z jego poglądami. Czy był ateistą? Joseph Goebbels o Hitlerze: „jest głęboko religijny, ale całkowicie antychrześcijański”. Niektórzy badacze uważają, że bliskie mu były japońskie wierzenia religijne, inni zwracają uwagę na jego pragmatyczne podejście do religii: były dobry o tyle, o ile pozwalały na realizację określonych celów.
W kwestii wiary Hitlera w astrologię, wróżby itp. zdania badaczy są podzielone. Faktem jednak jest, że jego mentorem przez jakiś czas był okultysta Dietrich Eckart. Niektórzy badacze twierdzą, że sam Hitler należał do Towarzystwa Thule, organizacji rasistowskiej i okultystycznej.
Co innego Ernst Röhm (założyciel i dowódca SA), Heinrich Himmler (prawa ręka Hitlera, kolejno szef SS i Gestapo), Alfred Rosenberg (Minister Rzeszy do spraw okupowanych Terytoriów Wschodnich), Hans Frank (gubernator generalny okupowanej Polski), Rudolf Hess (późniejszy zastępca Hitlera). Ci na pewno albo należeli do Thule, albo/i wyznawali okultyzm, wierzyli w astrologię, korzystali z przepowiedni i rad wróżbitów, studiowali dzieła Bławatskiej, zlecali poszukiwania magicznych artefaktów.
Przyczyną okrucieństw dokonywanych przez Niemców w czasie II wojny światowej nie był ateizm, ale przekonanie o wyższości rasowej, misji narodu germańskiego, prawa silniejszego do pokonania słabszego, chęć rewanżu za I wojnę światową, poczucie krzywdy itd., itp. Te idee wyznawali nie tylko ci Niemcy, którzy odrzucili chrześcijaństwo - także ci wierzący wiwatowali na cześć Hitlera, to oni w wyborach wybrali opcję faszystowską, chętnie poszli na wojnę, żeby ginąć za III Rzeszę i Hitlera mając na pasach napis „Gott mit uns”. Uwierzyli swojemu ukochanemu wodzowi nie tracąc wiary w chrześcijańskiego Boga. Oczywiście nie wszyscy, wielu się temu sprzeciwiło, za co zapłacili życiem, w najlepszym wypadku zdrowiem.

Źródła:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]