ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Dzisiaj dotarło do mnie w swojej pełni, że dyskusja z kimś, kto nie poczuwa się do żadnych reguł w dyskusji, jest czystą stratą czasu. Bo taki oponent w odpowiedzi napisze cokolwiek i będzie uznawał to za uzasadnione i słuszne.

Dyskutant, z którym nic nie da się uzgodnić, bo jest hermetyczny
Najczęściej jest to dyskutant silnie skupiony na polemiczności, na wygrywaniu. On nie może przegrać, więc...
... zawsze wygrywa.
A jak można wygrać zawsze?...
- To proste - trzeba uznać takie reguły, w których on wygrywa zawsze.
I sobie dyskutant, który zawsze wygrywa, takie reguły przyjmuje i ich się trzyma.

Dyskusja rozumiana jako obszar uzgadniania reguł, faktów i interpretacji
Na drugim biegunie jest dyskusja rozumiana jako miejsce, w którym się coś uzgadnia. Najczęściej się tu nie wygrywa. Wygrana nie jest celem, bo uzgodnienie jest celem. Uzgodnienie zaś jest niczym innym jak dogadaniem reguł.
Dla dyskutanta, który zawsze wygrywa, a więc żadnych reguł nie respektuje, rzecz niewyobrażalna... :nie:

Konkluzja
Co można zrobić z dyskutantem, który żadnych reguł nie ma zamiaru respektować?
- Zostawić go w jego (jego) samotności.

Michał Dyszyński

Skąd się to bierze, że niektórzy dyskutanci staczają się na postawę totalnego narzucania i nie uznawania żadnych, obowiązujących ich reguł?...
- Można tu podejrzewać aspekt SILNEGO LĘKU.
Dyskutant, który za żadne skarby nie może przegrać, jest w większości przypadku dyskutantem, który ma tak silny lęk przed przegraną, że nie jest w stanie już kompletnie niczego wystawić do niezależnego, nie kontrolowanego przez niego osądu. To on musi być tym, który wszystkim zarządza, to on stwierdza, jak jest. On stwierdza arbitralnie i on wygrywa. Tylko taki układ jest w stanie zaakceptować, w ktorym taki dyskutant gra w trybie "god mode" (absolutna niezniszczalność).

Kto sobie może pozwolić na to, że osądzą go (również) inni?...
Ten, kto się nie boi porażki.
A dlaczego niektórzy się nie boją porażki? (ściślej - mogą się OBAWIAĆ porażki, ale nie jest to lęk paraliżujący, nie jest to lęk, który nakazuje im wszystko postawić na obronę)
- Nie boi się porażki ten, kto się ułożył z własną samooceną na tyle, że jest w stanie przełknąć negatywny osąd ze strony otoczenia.

Michał Dyszyński