ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Czy Bóg doceni nieszczerych wyznawców?...
Oto są wyznawcy, którzy sami z siebie o Bogu nie myślą, tylko deklarują wiarę "bo im powiedziano", czyli dlatego, że władcze i wpływowe środowiska z ich otoczenia nakazały wiarę w Boga. Więc ci, nie wnikając dokładniej w szczegóły, uznali: ok. skoro tak trzeba, to ja wierzę i wyznają Boga.
Ale w głębi serca i tak myślą o tym, jak tu więcej zarobić, jak się wybić w społeczeństwie, jak wygrywać z ludźmi. Ich "wiara w Boga" jest w istocie wiarą w oportunizm, wiarą w to, że jak się trzyma z wpływowymi ludźmi, bo będzie lepiej.
Tylko czy taka postawa może się podobać Bogu?...

A może Bóg woli wyznawcę, który nie godzi się na szybkie i łatwe deklaracje wiary, bo takie wyznawca żąda od samego siebie uczciwości, bo tylko szczere wyznawanie Boga wchodzi tutaj w grę. Więc taki wyznawca, dopóki nie poczuje w swoich myślach i sercu SPÓJNOŚCI, która sprawia, że szczerze będzie mógł powiedzieć: ja nie tylko się dostosowuję swoją "wiarą" do oczekiwań ludzi, ale szczerze, z głębi mojego jestestwa jestem wierzącym w Boga.

Michał Dyszyński

Mam nieodparte wrażenie, że część środowisk religijnych jakby bardziej ceniła sobie wiarę nieszczerą, wiarę wynikającą z uległości ludzkim autorytetom, niż wiarę głęboko zakorzenioną w jestestwie, przemaglowaną mentalnie, osobistą.
Wiara w Boga jakoś tak w społeczeństwie splotła się z instynktem stadnym, z podległością stadu i jego liderom. I stanie myślący wyznawcy religii, szczególnie ci, którzy dobili się jakiejś wyższej pozycji w hierarchii, woleliby mieć raczej podległych im i stadu wyznawców, a nie wyznawców krytycznie myślących, suwerennych w swoim sumieniu, niezależnych. Wyznawca nieszczery w swoim wnętrzu, a za to uległy władzy religijnej jest dla nich tym bardziej pożądanym wyznawcą.