ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Dzisiejsze czasy obudziły we mnie jakąś taką głęboką, a pewnie dla wielu niezrozumiałą tęsknotę za byciem informowanym, czy ogólniej za komunikowaniem się w sposób wyzbyty z prób zawłaszczania, wymuszania jednej strony przez drugą.
Ten świat, jaki widzę, jest światem bezpardonowej walki. Walka jest też o rząd dusz, o autorytet. Im bardziej jednak różne gremia, grupy nacisku, ugrupowania polityczne, towarzystwa światopoglądowe cisną o swoje, tym bardziej ja to ich ciśnięcie odbieram jako formą agresji na mnie, coś powodującego, że cisnących zaczynam postrzegać jako wrogów, a nie jako tych, którzy mają cokolwiek pozytywnego do zaoferowania. Efekt jest odwrotny (jak mniemam) do zamierzonego, bo owe grupy zamiast wiarygodność u mnie zyskiwać, tracą ją, kompromitując się.
Za to, im bardziej świat wokół zmienia się w stronę tej agresji, manipulacji, naciskania mnie, tym bardziej tęsknię, wypatruję, marzę sobie o ludziach, źródłach informacji, "klubach" mentalnych, które będą się kierowały następującymi zasadami komunikacji ze mną:
- jeśli czegoś nie wiesz na pewno, to nie przedstawiaj sprawy tak, jakbyś był wszystkiego pewien, lecz uczciwie zaznacz "nie jest to pewne, to jest co najwyżej moja opinia"
- podstawową zasadą komunikacji jest pewien rodzaj POKORY, polegającej na tym, że z przedstawienia spraw przebija postawa: to co tu przedstawiam nie jest absolutne, nie żądam od nikogo bezwarunkowej akceptacji, bo wszyscy jesteśmy omylni
- pytania i wątpliwości względem tego, co mówię są mile widziane - wszak one z jednej strony są użyteczne jako dodatkowa forma sprawdzenia, czy się nie mylę, a z drugiej pomagają też, przez wymuszenie dodatkowych wyjaśnień, w ułożeniu sobie tego zagadnienia
- to wszystko co przestawiam jest propozycją, a nie żądaniem.

Z takim podejściem tęsknię. Agitatorom mówię moje twarde mentalnie NIE.

Michał Dyszyński

W temacie dodaję mój tekst z innego wątku

Michał Dyszyński