ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Ostatnie wybory prezydenckie w Polsce, w których ludzie tak gremialnie poparli kandydatów głoszących nienawiść, agresję, uświadomiły mi, jak silna jest w naszej człowieczej naturze zależność od prostych emocjonalnych (często instynktownych, stadnych) reakcji mentalnych. Ludzie mentalnie "kleją się" do irracjonalnych lęków, do gniewnych porywów, do wyobrażeń o jakichś rzekomych strasznych intencjach, które są przypisywane z automatu prawie każdemu, kogo się po prostu nie poznało, a istnieje jakaś sugestia, iż niektórzy inni z owej jego grupy coś tak złego gdzieś kiedyś zrobili, albo coś podobnego planowali.
Tu niejeden zaoponuje: ale jednak przecież trzeba być czujnym! Bo jak się, naiwnie, uzna wroga za przyjaciela, to ten wróg przyjdzie i ci wszystko zabierze, a potem może na koniec zabije ciebie i twoją rodzinę. Na pierwszy rzut oka trudno temu zaprzeczyć - przecież, faktycznie, to MOŻE się zdarzyć!
Problem jednak jest w tym, że przejście od "może", do stanu uznawania rzeczy jako "tak to właśnie domyślnie jest" dokonuje się w ludziach najczęściej na bazie samych emocji, bez kontroli rozumu.

To, co MOŻE być, należy do puli w zasadzie nieograniczonej - może nas zabić meteoryt, może nas ustrzelić samotny psychopatyczny morderca, może w nas właśnie rozwija się śmiertelna choroba, a z drugiej strony może nas czekać jakiś spadek po nieznanym nam bogatym krewnym. Przejście w uznawaniu możliwości za już okoliczność stwierdzoną często dokonuje się w umysłach ludzi właściwie na nieokreślonej zasadzie, życzeniowo, lękowo, emocjonalnie. Im więcej właśnie emocji jest w traktowaniu życia i siebie, tym większy chaos tworzy się w uznawaniu możliwości za rzecz niemal "obiektywnie stwierdzoną".

Michał Dyszyński

Na FB pozwoliłem sobie opublikować następujący komentarz: