ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Subiektywizm epistemiczny (wg AI googlowego) to pogląd w epistemologii (teorii poznania), według którego ludzkie poznanie jest zależne od subiektywnych czynników, takich jak indywidualne umysły, zmysły, środowisko społeczne czy warunki historyczne, i neguje istnienie uniwersalnego, obiektywnego kryterium prawdy
. W praktyce oznacza to, że prawda jest relatywna, a to, co jedna osoba uważa za prawdę, może być fałszem dla kogoś innego lub innej grupy społecznej.

Zadziwiająca jest dla mnie pewna paradoksalność ludzkich postaw, którą zaobserwowałem na wielu przypadkach.

W przypadku ogromnej ilości ludzi, sprawdza się reguła, że im bardziej ktoś wyznaje obiektywizm epistemiczny (ideę prawdy obiektywnej) w warstwie DEKLARATYWNEJ, tym częściej W PRAKTYCZNYCH POSTAWACH jego reakcje są skrajnie subiektywistyczne.

Właściwie to większość "obiektywistów" epistemicznych to takie farbowane lisy - głośno krzyczą, jak to oni wyznają ideę prawdy obiektywnej, wręcz będą innych potępiali, gromili za ich "subiektywizm", a jednocześnie WSZYSTKO CO, W REALNYCH ROZPOZNANIACH WYZNACZA ICH OSĄDY I REAKCJE JEST SKRAJNIE SUBIEKTYWNIE

Czyli najczęściej: obiektywista epistemicznych deklaratywnie = subiektywista epistemiczny w realnych reakcjach.
Jak to się objawia?
- Subiektywista epistemiczny będzie unikał badania obiektywnych aspektów sprawy, bo SKUPI SIĘ NA OSOBACH
- Argumentem dla niego będą nie aspekty faktograficzne, twarde dane o sprawie, a... intencje dyskutantów, z którymi prowadzi polemikę

Michał Dyszyński

Jaka jest geneza i przyczyna tego zjawiska, iż wyznawcy obiektywizmu prawdy (w deklaracjach) sami stosują zasady myślenia dokładnie przeciwne do idei obiektywizmu, czyli są subiektywistami epistemicznymi w realnym działaniu?
Ja tu mam pewną hipotezę, która opiera się na spostrzeżeniu, że owi farbowani obiektywiści, a realnie subiektywiści są zwykle osobami o następującym połączeniu cech:
1. Traktują siebie i świat silnie emocjonalnie, rywalizacyjnie (czyli właśnie personalnie)
2. Nie potrafią narzucić sobie rygorów ścisłego myślenia – twardych definicji, stosowania jednoznacznych reguł logicznych.
3. Są to osoby, których najbardziej liczy się SAMO WRAŻENIE – są to osoby z zasady powierzchowne, co wynika w znacznym stopniu z ich emocjonalności. Ważne jest dla nich jakie wrażenie wywarli na członkach swojej społeczności, czy ich uznano, czy przyznano im rację, albo kto tu z kim "trzyma" w owej społeczności.
4. Są to osoby ostatecznie w myśleniu raczej CHAOTYCZNE, niezdolne do uświadomienia sobie i stosowania jednolitych reguł. Maja problem z WYŁONIENIEM SŁUSZNOŚCI, bo chaos im ciągle „rozrzuca” ich rozpoznania, ciągle są destabilizowani mentalnie, co z kolei objawia się REAKCJA SZUKANIA TWARDYCH PUNKTÓW ZACZEPIENIA. Niestety, dla osobowości niedojrzałych intelektualnie tymi najtwardszymi punktami zaczepienia są emocje – szczególnie emocje związane z instynktownie wspieranymi postawami: rywalizacji, wywyższania się, układów dominacyjnych, związanych z władzą i poddaniem się tej władzy.

Subiektywiści w realnym działaniu (czyli wspomniani farbowani obiektywiści) używają określenia „obiektywizm” właściwie w zupełnie innym (istotowo prawie przeciwnym) znaczeniu, niż osoby intelektualnie dojrzałe i świadome.
Dla osoby świadomej, dla obiektywisty prawdziwego, a nie farbowanego idea obiektywizmu polega na ODDZIELENIU OSĄDU OD MNIEMAŃ POJEDYNCZYCH OSÓB.

Tymczasem dla obiektywistów farbowanych, a w istocie subiektywistów teza staje się ‘obiektywna’, gdy jest najbardziej wyraziście, uparcie, twardo narzucana społeczności, której to społeczności członkowie muszą ją uznawać z przyczyn swojej podległości władzom i autorytetom. Zatem dla farbowanego obiektywisty "obiektywizm" nie polega na odseparowaniu osądów od chwiejności uznań ludzkich, nie buduje niezależności od wszelkiego ludzkiego widzimisię&#8221, lecz stwarza podejście dokładnie przeciwne - . dla farbowanego obiektywisty „obiektywizm” jest…
… najbardziej dominującym i władczym subiektywizmem, bo subiektywizmem najsilniejszego władcy!
Tymczasem decyzja władcy nie staje się z istoty obiektywna, dlatego, że jest on władcą. Decyzja władcy jest dalej decyzją ułomnego, błądzącego w rozpoznaniach pojedynczego człowieka (często jeszcze człowieka kapryśnego, myślącego emocjonalnymi ambicjami, a nie twardym ważeniem obiektywnych przesłanek). To nie jest ten prawdziwy obiektywizm!

Prawdziwy obiektywizm jest drogą w dokładnie przeciwnym kierunku, niż idą farbowani obiektywiści. Prawdziwy obiektywizm odwołuje się do REGUŁ POZA ARBITRALNYM UZNANIEM KOGOKOLWIEK (Z WŁADCAMI WŁĄCZNIE!).
Prawdziwy obiektywizm powstaje na bazie BEZOSOBOWYCH, MATEMATYCZNYCH REGUŁ, które działają zupełnie niezależnie od tego, kto w społeczności jest wyżej, kto jest ważniejszy, kto komu potrafi zaszkodzić, zniszczyć go, przymusić, czy zmanipulować. Znamienne jest, że farbowani "obiektywiści" mają mało do powiedzenia w dyskusjach o NIEZALEŻNYCH REGUŁACH RZĄDZĄCYCH RZECZYWISTOŚCIĄ, bo farbowani obiektywiści rozwijają skrzydła dopiero wtedy, gdy mogą gadać o osobach, winach, wyższościach i niższościach personalnych.