ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Szczęście i raj
Szczęście wyczekane i wytęsknione
gdy przychodzi
Czy mogłoby trwać dłużej, może wiecznie?

A może szczęście powinno nas wziąć z zaskoczenia?
Jak pierwszy pocałunek od ukochanej osoby
Jak wyjście na przełęcz, z której nagle wyłania się przecudny widok?

Czy to piękno, jakie nas spotyka, przychodzi z jakąś chwilą, da się utrwalić?
Czy drżenie serca, podekscytowanie i żar namiętności da się utrzymać na stałe?
Czy wszystko co nas uskrzydla musi umrzeć, gdy kończy się ta jakaś niezwykła chwila, która to wzniosłe uczucie wywołuje?...

Są tacy, którzy wierzą jedynie w te szczęścia krótkie
oni chyba nie wierzą w raj
Oni mogą tylko ukraść te jednostkowe chwile niezwykłe, a potem zawsze będą powracać do znoju życia.

Lecz może to się, może zdolni jesteśmy utrzymać w sobie te okruchy szczęścia
i stworzyć z nich pokarm, który wciąż się odnawia
Kto właściwie powiedział, że to jest niemożliwe?

Jedno wydaje mi się pewne: nie utrwali szczęścia w sobie ten, kto wciąż grymasi
Jak komuś wiecznie wszystkiego mało, to na taką postawę nie ma siły
nic nie uszczęśliwi człowieka, który z "sukcesem" wdrożył program bycia zawsze niezadowolonym z tego co ma.

Michał Dyszyński Warszawa 4.2.2021