ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Niektóre moje dyskusje z wieloma osobami skończyły się niczym, właściwie to na rozstaniu się, zaniechaniu rozmowy, bo moi partnerzy w tych dyskusjach zdaje się odczuli pewien rodzaj niekompatybilności ich podejścia do dyskusji z moim podejściem. Myślę w tym przypadku głównie o takiej manierze dyskutowania, w której moi partnerzy posługiwali się wyjątkowo często aluzjami, pytaniami retorycznymi, luźnymi sugestiami, przy jednoczesnym braku jasnego sformułowania swojego stanowiska. A jeśli już nawet taki dyskutant przedstawiał sformułowanie, które miało do miana określenia jego stanowiska pretendować, to dalej okazywało się, iż przedyskutowanie szczegółów i niuansów znaczeń tego sformułowania graniczy z niemożliwością, z racji na to, że z kolei owe wyjaśnienia były tak zdawkowe, retoryczne, niejasne, iż powstawało z tego wrażenie "właściwie to nie wiadomo, o co chodzi".

Dlatego chciałbym tu trochę refleksji poświęcić tym dwom stylom dyskusji:
- Dyskusje dążące do w miarę jawnych konkluzji, jasnego sformułowania stanowiska, określenia się po jakiejś stronie, możliwie jednoznacznego zdefiniowania używanych pojęć, czyli wyraźnie próbujących dążyć do nadania rozważaniom INTELEKTUALNEGO CHARAKTERU.
kontra
- Dyskusje polegające na mnożeniu sugestii bliższym odbiorowi EMOCJONALNEMU, rozmytemu, nie precyzującemu stanowiska, unikającemu konkretnego opowiedzenia się, zdefiniowania pojęć, czasem wręcz sabotującemu jasne konkluzje, co ktoś właściwie uznaje za swoje stanowisko.

Chciałbym zwrócić uwagę na to, że wg mnie naiwnością byłoby przekonanie, iż dyskusja o rzeczach spornych, niejasnych będzie mogła przyjąć czysto intelektualną, skonkretyzowaną, zdefiniowaną formę. Bo jeśli w ogóle jest powód dyskutować, to znaczy, iż jakaś niejasność po prostu się w układzie pojawiła, jakieś różnice stanowisk są faktem, a więc też i nie mamy sytuacji prostej i jednoznacznej, a więc w dyskusji zapewne pojawią się i rozmycie myślowe, i emocje, i problem ze zdefiniowaniem zagadnienia. Jednak jest dość istotna różnica W INTENCJI GŁÓWNEJ:
- czy, co prawda wychodząc od niejasności, do jakiejś konkluzji i uzgodnień w ogóle chcemy dążyć
czy
- po prostu sobie luźno nawzajem błądzimy po obrazach sprawy, niejasnościach, wątpliwościach, w których może uda nam się oponenta zmanipulować samym tylko naciskiem mentalnym na niego wywieranym, albo tak "tylko chcemy sobie luźno pogadać".

Michał Dyszyński

Ilustracją tematu były moje liczne dyskusje z integrystycznie nastawionymi oponentami. Opisałem to też w innym wątku:

Semele

A tych, którzy nie porzucili też rozumiesz?
Tych którzy nigdy teistami nie byli?
I za bardzo się nie palą aby nimi zostać?😉🙂

Michał Dyszyński