ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Byt obserwatorowi wyłania się z masy nieokreślonej, z tła, z tego, co dociera. Eskalując to wyłanianie się, byt staje się coraz bardziej samoistny, ten jeden, ten określony. Ale owo określenie się, jeśli zostanie pociągnięte przesadnie, zaczyna tracić kontakt z tym, z czego się wzięło, odrywa się. Oderwany byt staje się wyalienowany, staje się sam w sobie, przestaje tracić znaczenie, bo już nie obsługuje odniesień. Aż w końcu nadmiernie wyłoniony, wyekstrahowany na maksa byt oddziela się, by zaniknąć...