ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zdolność dostosowywania się do zmiennych warunków jest fundamentalna dla osiągania celów i posiadanie spełnionego życia. Elastyczne traktowanie problemów życiowych pozwala się z nimi łatwiej uporać, niż gdy ktoś potrafi jedynie w kółko tą samą metodą atakować każdy problem.
Wydaje się, że część ludzi, być może z przyczyn genetycznych, być może jako cecha nabyta ma ogromny problem z dostosowywaniem się, niektórzy z nich są skrajnie konserwatywni, bardzo uparci.

Z dostosowawczością jest bowiem ten fundamentalny problem, że trudno ją odróżnić od tego "dobrego" uporu, jakie nieraz w życiu trzeba mieć, co jest zarazem cnotą wytrwałości. Radzenie komuś niedostosowawczemu "ty po prostu rób, co ci mówią", gdyby nawet się to udało, doprowadziłoby być może tylko do przemiany w drugie zło - stworzyłoby osobę niezdolną do obrony swojego stanowiska, dóbr jej powierzonych, wartości, jakich powinna bronić w obliczu nacisku z zewnątrz.
Podstawowe zagadnienie tutaj zatem brzmi: jak dostosowywać się wtedy, gdy to jest zasadne, kiedy się zmieniać, a kiedy być upartym przy swoim?...
- Tu znowu chyba idealnej rady nie ma, bo to, o co tu pytam, to właściwie nic innego, jak tylko MĄDROŚĆ. :think:

Ale chcę zwrócić uwagę na to, że pewnym typom charakterologicznym elastyczność sprawia wyjątkową trudność. Chciałbym trochę się zastanowić nad tym, co owe typy charakteryzuje. Wg mnie w największym skrócie to tą cechą główną jest po prostu NIECHĘĆ DO GŁĘBSZEJ REFLEKSJI, poprzestawania na tym, co się jawi tu i teraz, co prowadzi dalej do silnego priorytetu dla emocji i poszukiwania przyjemności, a co poniża rozwagę i działanie na bazie większej liczby przesłanek.