ŚFiNiA

Semele

Zbigniew Chorąży krytykuje Jana Lewandowskiego

[link widoczny dla zalogowanych]

wodnick

Ciekawy zbieg okoliczności. Próbując zrozumieć fedora natknąłem się wczoraj właśnie na ten tekst Jana Lewandowskiego. Nie doczytałem do końca a i tak moja szanowna małżonka miała pretensje, że tego czasu nie wykorzystałem np na porządkowanie naszej wspólnej przestrzeni. Dzisiaj dzień zacząłem jak zwykle od wizyty w wc i tam trafiłem na krytykę Zbigniewa Chorążego z 2006r podsuniętą wczoraj wieczorem przez Ciebie. Też, nie doczytałem do końca. Reszta rodziny wybiera się do szkół i mają wcześniej jakiś interes do załatwienia w wc. A po opuszczeniu wc nie udało mi się podtrzymać zainteresowania tematem - stracił swój powab. Ale kiedyś się wezmę.

Semele

wodnick

Bez przesady. W związku z tym co napisałaś rzuciłem wszystko inne i jeszcze raz otwarłem link. Zacząłem czytać o 10:25 a skończyłem o 10:54

Semele

wodnick

"Czy to dobrze czy to źle - kto to wie?"

Dodam tekst źródłowy:

Pewnemu staremu Chińczykowi uciekł koń.
Ludzie lamentowali:
- Oj, biedny jesteś, uciekł ci koń, jak to źle!
- Czy to dobrze? Czy to źle? Kto to wie? - odpowiadał Chińczyk.

Minęło kilka dni, koń wrócił. Mało tego! Przyprowadził ze sobą drugiego konia.
Ludzie cieszyli się:
- Oj, szczęśliwy jesteś, masz teraz dwa konie, to dobrze!
- Czy to dobrze? Czy to źle? Kto to wie? -- odpowiadał Chińczyk.

Ten drugi koń okazał się zupełnie szalony. Próbę jego okiełznania podjął syn starego Chińczyka. Niestety, koń kopnął go tak, że złamał synowi nogę.
- Oj, biedny jesteś, twój syn ma złamaną nogę, jak to źle!
- Czy to dobrze? Czy to źle? Kto to wie? - odpowiadał Chińczyk.

Minęło kilka dni. Ze wsi starego Chińczyka zaczęto wcielać młodych chłopców do wojska. Mieli walczyć na wojnie, z której nikt nie wracał. Oczywiście syna starego Chińczyka zostawiono z ojcem: nie mógł walczyć ze złamaną nogą.
Ludzie mówili:
- Oj, szczęśliwy jesteś, twój syn został przy tobie, jak to dobrze!
- Czy to dobrze? Czy to źle? Kto to wie? - odpowiadał Chińczyk.

I tak dalej, historię tę można ciągnąć w nieskończoność, ale mniej więcej w tym momencie załapałam, jakie jest jej przesłanie.

A przesłanie jest proste i w swej prostocie genialne: Nie oceniajmy. Przyjmujmy.

Taką anegdotę przysłał kiedyś szef do naszego działu.

Semele