ŚFiNiA

lucek

nie wiem, spróbuj

da się fonetycznie przeczytać to to ? ja nie mam zdolności do cztania, nawet po polsku :wink:

PS

nie zawracaj mii głowy

chcesz to kombinuj, mi się nie chce ... będziesz miał zajęcie :mrgreen:

lucek

masz jeszcze Banialukiego :mrgreen:

niech SI zapyta

lucek

Man veio dan diaso uemavitzan
Azeman enħma, ete an visa ħman behoħla?
Naso anou bradorde ganan meuotra, ele ħman etele lotzan.
Naveko beħman elberaba davizma

może też nic nie znaczyć ... nie widzę, żadnego powtarzającego się wyrazu, a masz dociekać co znaczy

MaluśnaOwieczka

Wyrazy nie muszą się powtarzać w tak krótkiej wypowiedzi.

Nawet język Klingonów wymyślono

MaluśnaOwieczka

Ni ma już obrazka

lucek

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

lucek

dobranoc

MaluśnaOwieczka

lucek

nie, nie owca, bez takich

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

lucek

pisałem,o takiej jednej co mnie rzuciła ... trochę sobie przypomniałem, po pierwsze była kleptomanką, a drugie dziwne rzeczy widać ją podniecały, za drzwiami był ksiądz po kolędzie, to było u moich rodziców, a jej się zebrało i zdaje się, że na niej zasnąłem :mrgreen:

choć nie jestem pewien czy to było wtedy, zwaliła mnie i "ty śpisz !!!". a podobno wstyd to kraść i z dupy spaść :mrgreen:

więc kto, ty czy ona miało dziwne upodobania ?

Semele

Miłość potrafi polepszyć jakość życia i pomóc człowiekowi stać się lepszą, silniejszą wersją samego siebie. Zupełnie inaczej niż obsesyjna miłość. Leczenie obsesyjnej, toksycznej miłości jest na szczęście możliwe. Bywa trudne, bo takie osoby z reguły nie widzą żadnego problemu i stanowczo zaprzeczają, że problem istnieje. Dlatego uświadomienie sobie jego istnienia to pierwszy, bardzo ważny krok w stronę zdrowia.

Terapia pomaga uwolnić się od obsesji – jednak dany człowiek sam musi chcieć się zmienić, bez tego nie osiągnie się tak naprawdę nic. W toku leczenia, podczas terapii, osoby ogarnięte obsesyjną miłością powoli uczą się mówić wprost o swoim problemie i że nie panują nad sytuacją.

W dalszej kolejności podczas terapii uczą się również pamiętać o sobie i swoich potrzebach – szukają swoich pasji i budują swoje życie w zupełnie nowy sposób. Uczą się, że życie w pojedynkę też jest życiem pełnym i szczęśliwym, a ich szczęście nie jest uzależnione od drugiej osoby. To doskonale wpływa również na ich samoocenę.

Terapia jest w stanie sprawić, że osoby wcześniej pochłonięte obsesyjną miłością, uczą się też brać odpowiedzialność za swoje czyny i nie oskarżać wszystkich wokół za swoje niepowodzenia.

Poza psychoterapią indywidualną, która jest w stanie na to wszystko pozwolić i poprawić jakość życia, dla osób w związkach, w których wystąpił problem uzależnienia od miłości, czeka psychoterapia dla par. Jeśli czujecie, że chcecie spróbować naprawić wasz związek i zbudować zdrową relację musicie nauczyć się wyznaczać granice, komunikować i otwierać na siebie nawzajem.

Czasami taka terapia pozwala też zrozumieć, że najlepszym, co można dla siebie zrobić jest rozejść się i iść dalej przez życie osobno. Miłość od obsesji różni się bowiem tym, że ta pierwsza rozumie, że bywa to konieczne – ból w końcu mija i można zacząć nowy rozdział w życiu. Obsesja nigdy nie dopuszcza takiej myśli, a ból nie mija. Dlatego nawet jeśli podczas terapii podejmiecie wspólną decyzję o rozstaniu – to będzie krok w stronę zdrowia i budowania właściwych relacji w przyszłości.
[link widoczny dla zalogowanych]

lucek

Semele

Jedni maja inni nie mają.

Coraz więcej jest chyba singli.
Związki z osiedlowego sklepu
Pięćdziesiąt lat temu wybór partnera przypominał wyjście po buty do osiedlowego sklepiku mającego problemy z zaopatrzeniem. Sprzedawano w nim tylko jeden model butów w kilkunastu rozmiarach.
Rozmiarami byli dostępni partnerzy i partnerki, którzy pochodzili z bliskiej okolicy i tej samej warstwy społecznej. Modelem była ograniczona tradycją i zdaniem „co ludzie powiedzą?” wizja tego, jak związek powinien wyglądać. Każdy wiedział, kto w małżeństwie ma być pewny siebie i zdecydowany, a kto skromny, potulny i pozbawiony zdania. Wiedziano też kto ma zarabiać pieniądze, kto opiekować się chorym dzieckiem, kto ma bronić rodziny, a kto szorować podłogę, żeby lśniła jak lustro.
Odstępstw nie przewidywano. Sklep nie sprowadzał na życzenie innych „butów”. Jeśli byłaś kobietą, to mogłaś więc sobie chcieć przystojnego, wysokiego bruneta, który będzie realizował swoje przedsiębiorcze ambicje, ale jeśli w „sklepie” był tylko kulejący prostak realizujący się na zakrapianych imprezach, to lądowałaś właśnie z nim – z odpowiednikiem crocsów w palmy, a nie z idealnie wykrojonymi szpilkami od Manolo Blahnika. Wymiana na inny model była niemożliwa – to przecież buty na całe życie!
Helen Fisher, profesor antropologii z Indiana University wyjaśnia, że wbrew internetowym mądrościom o niezwykłym dopasowaniu i pracy nad związkiem, do niedawna niski odsetek rozwodów w kulturze zachodniej wynikał z tego, że ludzie „nie byliby w stanie przetrwać w pojedynkę”. Bardzo często trwali obok siebie, bo byli do tego zmuszeni – przez religię, konwenanse i strach przed życiem oddzielnie. Patrzyli na siebie i mówili – cóż, crocsy nie crocsy, ale przynajmniej nie idę przez życie boso. Pary staruszków, którym robi się zdjęcia w parku podczas karmienia kaczek, należały do rzadkości.
Wybierając w supermarkecie
W przeciągu ostatnich dwóch, trzech dziesięcioleci, to się zmieniło. Już nie musisz wybierać z kosza pełnego butów z wyprzedaży. Dlaczego? Bo osiedlowy sklepik zdążył zamienić się w supermarket, w którym dokonuje się wyboru partnera z nieporównywalnie większej grupy osób, do których masz dostęp w wieżowcach, klubach, restauracjach i na portalach społecznościowych. Jeśli nie lubisz crocsów to nie musisz ich brać – możesz wybrać airmaxy, szpilki, conversy albo cokolwiek innego. Jeśli buty ci się zepsują to możesz je od razu wymienić. Jeśli chcesz konkretnego modelu, to możesz po prostu na niego poczekać. Zamiast podchodzić do relacji z cichą rezygnacją, można ją zbudować jak z klocków – dokładnie taką, jaką się chce.
A pomimo to, jakimś cudem relacje sprzed dziesięcioleci wydają się bardziej udane.
Chociaż od lat wskaźniki statystyczne pokazują, że radzimy sobie lepiej niż kiedyś w niemal wszystkich sferach od zdobywania wykształcenia po zdrowe odżywianie, to wyjątkiem jest jakość związków. W tym przypadku biografie wypełniają się kolejnymi weekendowymi romansami, urwanymi kontaktami i relacjami, które przypominają wychodzenie do pracy, z której nie ma radości, pieniędzy ani perspektyw awansu.
Nic dziwnego, że jeśli powiesz losowej kobiecie w wieku od 20 do 35 lat, że dawniej było lepiej, bo rzeczy się naprawiało zamiast je wyrzucać, ona spojrzy na ciebie tak, jak patrzy się na małe kotki – z chęcią natychmiastowej adopcji. W końcu to czasy, kiedy związki były bez konserwantów i poza nielicznymi wyjątkami na całe życie, a nie do najbliższego kryzysu. Jeszcze niedawno mówiło się o kryzysie trzeciego-czwartego roku. Dzisiaj częściej zdarza się kryzys trzeciej-czwartej randki.
[link widoczny dla zalogowanych]

wodnick

No tak. Zdjęcie. Wyleciało mi z głowy.
Ale nie co pół roku zmieniała poglądy. Czytam jej teksty gdzieś tak od połowy 2018roku i w sprawach (dla mnie ) zasadniczych trzyma stały kurs. Bo jeśli chodzi o jakieś pierdoły jak np. kształt ziemi to tak.

lucek

Semele