ŚFiNiA

WLR

Gdyby kto uparcie chciał na czworo dzielić napisane przeze mnie zdanie " niewielu przeżyło",
zawczasu zmienię je na "wielu nie przeżyło", o ile to cokolwiek zmienia w kontekście radosnego
i spontanicznego udziału Polaków w dziele odbudowy. Na marginesie, chciałbym się zapytać
ob. Dziadka Mirka - jako pamiętającego owe czasy powszechnej szczęśliwości i swobód
obywatelskich, dlaczegóż to mój dziadek bał się wówczas słuchać radia a słuchał lubił takiej
rozgłośni, której audycje zaczynały się od charakterystycznego bum, bum?

Mirosław Galczak

WRL znalazłem na goglach ten artykuł. Sprawdziłem też na goglach przedstawione przez autora fakty. Rzeczywiście są autentyczne.
Natomiast Przedstawienie ich przez autora w sposób "wazeliniarski" "bałwochwalczy" szkodzi tym faktom.

« „Sprzedanie polskiej Konstytucji jest absolutnym skandalem”Każdy podatnik to złodziej – nowa zasada fiskusa. »
Marszałek Konstanty Rokossowski – szczery polski patriota, wróg bermanowskiej kliki z CBKP

Posted by Marucha w dniu 2014-12-12 (piątek)

Jeszcze jeden artykuł o marszałku Rokossowskim, który zapewne sporo osób określi jako apologetyczny – admin.

Jest naszym obowiązkiem wobec prawdy i historii przypomnieć rzeczywiste losy i motywy działania człowieka, który z powodu tragizmu losów Polski i Polaków został arbitralnie w stalinowskim stylu zaszufladkowany jako „radziecki marszałek w polskim mundurze”, czy „pełniący obowiązki Polaka”.

Postaramy się dowieść, że jest to czarny piar robiony marszałkowi Rokossowskiemu przez jego wrogów, którzy nie mogą mu darować jego odważnej patriotycznej postawy w mrocznym okresie stalinizmu.

Według Polskiego Almanachu Błękitnego rodzina Rokossowskich przez wieki była rodziną baronów. Sam Konstanty wiele czasu spędzał w majątku swojego wuja, który był ziemianinem. Nauczył się tam jeździć konno i uzyskał solidną edukację patriotyczną. Ze względu na niezamożny status swojej rodziny – ojca i matki od młodości bliskie mu były hasła lewicowe. Brał udział w warszawskich manifestacjach studentów i robotników. Za to trafił na Pawiak.

Po wyjściu z więzienia poszedł za bratem do armii carskiej. Było to zgodne z instrukcją Romana Dmowskiego, aby tworzyć polską siłę w armii rosyjskiej.

W czasie Rewolucji Październikowej oddział, w którym służył Konstanty podzielił się. On ze względu na swe sympatie lewicowe pozostał z częścią rewolucyjną. Dostrzeżono jego zdolności organizacyjno – wojskowe, wybrano oficerem i zaczął robić karierę wojskową. Został razem z późniejszym bohaterem Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, zdobywcą Berlina Żukowem wysłany do szkoły kawalerii w Leningradzie, po której Rokossowski został doradcą w armii mongolskiej.

Następnie był dowódcą na Syberii i w Buriacji. W 1936 roku został dowódcą garnizonu w Pskowie. Tam został aresztowany w czasie czystek 1937 roku.

I tu zaczynają się najciekawsze wątki w życiorysie Konstantego Rokossowskiego. Został oskarżony o współpracę z wywiadem polskim i japońskim. Ponadto jego brat, z którym służył w armii rosyjskiej, wrócił do Polski i został oficerem Służby Śledczej Policji Państwowej. Jest tajemnicą poliszynela, że popularna polska dwójka czyli II Oddział SG współpracował z Japończykami na odcinku przeciwradzieckim, wykorzystując często Polaków służących w aparacie państwa radzieckiego, w tym w wojsku. Na dodatek Służba Śledcza Policji Państwowej, gdzie służył jego brat zajmowała się także rozpracowaniem ruchu komunistycznego.

Nabrawszy podejrzeń NKWD doszło do Rokossowskiego i musiało nawet w tej obłędnej szpiegomanii znależć jakieś poszlaki wskazujące na współpracę Rokossowskiego z dwójką. Torturowano go strasznie. Połamano mu żebra i wybito zęby (według relacji córki ta trauma spowodowała u niego nawyk, że do końca życia trzymał przy sobie pistolet, nawet podczas snu, mówiąc, że drugi raz żywcem już go nie wezmą ).

Współwięźniowie relacjonowali, że Konstanty tłumaczył im, by niczego nie podpisywali i nikogo swoimi zeznaniami nie obciążali. Mówił im, że jeśli zostaną zabici, to będą mieć czyste sumienie, że nikogo ze sobą nie zabrali. To dowód na przesiąknięcie Rokossowskiego polską metodologią i łacińską aksjologią.

Rokossowskiego skazano na karę śmierci, ale podczas procesu wykazał się niezwykłą bystrością umysłu. Otóż według relacji pułkownika Włodzimierza Trylińskiego Konstanty miał zauważyć, że osoby obciążające go już nie żyły, więc zarzucił sądowi wiarę w życie pozagrobowe, co w państwie komunistycznym było uznane za herezję, więc sąd zmienił mu wyrok i skazał go „tylko” na 10 lat łagrów. Wszystko jednak zmieniło się w 1940 roku. Stalin szykował się do wojny z Niemcami i podboju Europy, więc potrzebni mu byli fachowi dowódcy. Upomniał się więc o niego nowy minister obrony ZSRR Timoszenko. Wstawiono Konstantemu zęby, a nawet wysłali z rodziną na wczasy do Soczi, aby nabrał sił.

W czasie II Wojny Światowej, zwanej w ZSRR i w wielu krajach WNP Welką Wojną Ojczyźnianą Konstanty Rokossowski był jednym z najwybitniejszych radzieckich dowódców, między innymi świetnie dowodził obroną Moskwy, uczestniczył także w bitwach pod Stalingradem i pod Kurskiem. Został odznaczony licznymi, najwyższymi orderami radzieckimi, w dowód uznania został dowódcą 1 frontu Białoruskiego, liczącego 1 milion żołnierzy przy rozciągniętej na 900 km linii wojsk. Był to wówczas największy front w Armii Czerwonej.

Pod koniec czerwca 1944 roku otrzymał za swe niewątpliwe zasługi otrzymał od Stalina stopień Marszałka Związku Radzieckiego. Jednakże jako głównodowodzący wojsk kroczących na Berlin zatrzymał się na przedpolach Warszawy i to właśnie z jego rodzinnym miastem wiąże się koniec jego dalszych wojennych sukcesów. Został ofiarą misternie utkanej strategicznej gry Stalina. W swoich pamiętnikach napisał, że wybuch powstania w jego rodzinnej Warszawie był dla niego ogromnym ciosem. Pisał, że nie otrzymał żadnego apelu o pomoc od powstańców. Lecz on sam wydał generałowi Zygmuntowi Berlingowi – dowódcy 1 Armii WP rozkaz wysłania łącznika do powstańców. łącznik dotarł, przekazał nawet hasła i kody łączności. Ale okazało się, że apel powstańcy przekazali już Kremlowi, nie zaś jemu, dowódcy frontu.

Mógłby jeszcze wiele zrobić zanim zareagował Stalin, któremu zależało na wykrwawieniu Warszawy niemieckimi rękoma. Marszałek Rokossowski bardzo chciał wyzwolić swoją rodzinną Warszawę, gdzie się urodził i gdzie mieszkała jego siostra Helena – bardzo gorliwa katoliczka. Ta sytuacja pokazuje kolejny dowód na wielki patriotyzm Konstantego Rokossowskiego i niestety w bardzo złym świetle ukazuje ludzi z kierownictwa Komendy Głównej Armii Krajowej, ukazuje możliwość infiltracji KG AK przez NKWD czy GRU oraz służby niemieckie. Wszak obu tym stronom zależało na zniszczeniu Warszawy .

Stalin mu tego nie darował. Ta narodowa i patriotyczna postawa Rokossowskiego w czasie Powstania Warszawskiego była powodem jego odsunięcia z funkcji głównodowodzącego Frontem Białoruskim, 12 listopada 1944 roku jego miejsce zajął marszałek Żukow, jego główny konkurent, a Konstantemu przypadło dowodzenie mniej ważnym 2 Frontem Białoruskim. No i to Żukow dobył Berlin, a Rokossowski tylko oskrzydlał główny atak. Jako rekompensatę Stalin powierzył mu dowodzenie Defiladą Zwycięstwa w Moskwie.

Zaraz po wojnie został jednak zmarginalizowany. Sam też kariery nie chciał robić, wolał być z dala od polityki. Był bardzo zadowolony z faktu, że mianowano go głównodowodzącym Północnej Grupy Wojsk Armii Czerwonej. Choć kochał Polskę, to bardzo nie podobało mu się to, co się działo w ówczesnej polskiej polityce. Wiedział, że miały miejsce aresztowania oficerów, rozstrzeliwania i pokazowe procesy. Przypominała mu się straszliwa atmosfera Wielkich Czystek w ZSRR po 1937 roku, której sam straszliwie doświadczył. Nie paliło mu się do poliyki.

Niemniej naciski Stalina i Bieruta spowodowały, że w 1949 roku został powołany na urząd polskiego ministra obrony narodowej i jednocześnie mianowano go marszałkiem Ludowego Wojska Polskiego. W 1950 roku został członkiem Biura Politycznego KC PZPR, a w 1952 roku wicepremierem. Za jego czasów Ludowe Wojsko polskie otrzymywało najnowocześniejsze uzbrojenie z ZSRR, i było najsilniejszą armią w Układzie Warszawskim oprócz ZSRR. Polska miała zapasy amunicji na miesiąc walk, a już w latach późniejszych po odejściu Rokossowskiego już tylko na tydzień.

Często się zarzuca marszałkowi Rokossowskiemu, że czas jego rządów to był mroczny okres terroru i sowietyzacji armii. I oczywiście to on osobiście za ten terror miał być odpowiedzialny. Jest to propagandowa manipulacja stworzona przy pomocy teorii dowodów Andrieja Wyszyńskiego. Otóż trzeba pamiętać, że marszałek Rokossowski był osaczony z dwóch stron. Przez jego zastępcę generała Stanisława Popławskiego – Rosjanina, który trząsł Informacją Wojskową i był przez Moskwę wyznaczony do „pilnowania” Rokossowskiego, z drugiej strony przez MBP, którym faktycznie trząsł Jakub Berman.

Warto pamiętać, że to marszałek Rokossowski wydał rozkaz, że przed aresztowaniem każdego oficera trzeba uzyskać zgodę jego przełożonego. Marszałek bowiem liczył, że w taki sposób uda mu się uchronić wojsko przed czystkami. Tak między innymi uratował generała Franciszka Cymbareicza, wiceministra MON, który poskarżył się marszałkowi, że jest zagrożony aresztowaniem własnej osoby i poddany presji podpisywania zgody na aresztowania.

Uratował marszałek Rokossowski wolność i życie wielu osobom, które pisały do niego listy lub mu się skarżyły. Uratował nawet oficera Narodowych Sił Zbrojnych. Gdyby nie marszałek Rokossowski to terror w LWP byłby znacznie większy. Jednocześnie przez cały ten okres polonizował LWP. Między innymi odsunął dowódcę Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Toruniu gen. Nikołaja Iwanowa za to, że ten mówił po rosyjsku, a nie po polsku i mianował na jego miejsce już polskiego oficera.

Mało kto wie, że marszałek u ministra edukacji wywalczył listę polskich książek patriotycznych, które sam czytał i chciał by każdy Polak je przeczytał.

Natomiast jeśli idzie o walkę polityczną w łonie PZPR, to marszałkowi Rokossowskiemu było najbliżej do frakcji natolińskiej. To właśnie Natolińczycy, ci propolscy od lat 50-tych komuniści, ze swoim przywódcą Zenonem Nowakiem widzieli w marszałku ważną postać, która mogła przeciwstawić się dominującej w partii i w państwie, wywodzącej się z mafijnej, utworzonej w Moskwie przez Stalina organizacji o nazwie Centralne Biuro Komunistów Polski – CBKP frakcji puławskiej czyli tzw. żydokomunie, mającej swe korzenie jeszcze w SDKPiL i KPP.

Lider Puławian, Jakub Berman uznał Rokossowskiego za śmiertelne zagrożenie dla siebie i swoich stronników, więc od początku urzędowania marszałka montował przeciwko niemu intrygi, a także przy pomocy Urzędu Bezpeczeństwa zbierał przysłowiowe haki na marszałka. Jednym z nich był powielony z czasów Wielkich Czystek zarzut, że utrzymywał dobre stosunki z bratem, przedwojennym oficerem Służby Śledczej Policji Państwowej, oraz, że jego bardzo wierząca siostra Helena, z którą także utrzymywał dobre stosunki, znała Prymasa Wyszyńskiego. Berman chciał aresztowania marszałka, lecz ten miał zbyt silną pozycję, więc ograniczył się do robienia mu czarnego piaru.

Marszałek popierał polonizacyjne prądy w PRL i PZPR, za co był przedmiotem ostrej krytyki ze strony Puławian. Na VII plenum KC PZPR ( 18-28 lipca 1956 roku) marszałek powiedział rzeczy, których do dziś wielu mu nie zapomniało. Mianowicie mówił o bezpodstawnym uprzywilejowaniu towarzyszy żydowskich w państwie i w partii, oraz że należy szanować godność narodową Polaków. Na to I Sekretarz KW PZPR w Łodzi – Michalina Tatarkówna Majkowska, przedstawicielka chazarskich Puławian odpowiedziała mu wprost : „Chcecie mieć wojnę, to będziecie ją mieć” .

Polski Październik 1956 roku, który rozpoczął wiosnę po mroźnym i mrocznym okresie stalinizmu, dla marszałka Rokossowskiego okazał się niestety ciosem w serce. Natolińczycy, którzy już od dłuższego czasu domagali się uwolnienia Gomułki, zostali przez niego wystawieni do przysłowiowego wiatru. Puławianie posiadający środki masowego przekazu zmanipulowali Gomułkę (także poprzez jego chazarską żonę Zofię Gomułkową ) w taki sposób, że uwierzył ich manipulacji. A polegała ona na tym, że ci faktyczni zbrodniarze i agenci NKWD siebie samych przedstawili jako odnowicieli i demokratów, a Natolińczykom i samemu marszałkowi Rokossowskiemu zarzucili stalinizm i proradziecką postawę.

Niestety Gomułka, po raz kolejny zresztą dał się na tę misterną mistyfikację nabrać. W konsekwencji frakcja Natolińczyków przegrała, a marszałka Rokossowskiego zdjęto z urzędu i potraktowano jako Rosjanina, co było dlań potężnym ciosem. Ujął się honorem, nie przyjął żadnych pieniędzy i honorariów, zapakował się w małe walizki i wyjechał z Polski. Przed odjazdem miał powiedzieć znajomym : „W Polsce moja noga już więcej nie postanie. Dla Polaków będę już zawsze Rosjaninem, a dla Rosjan Polakiem”.

Jego fachowość nadal cenili jednak Radzianie i w latach 1958-1962 pełnił rolę wiceministra obrony narodowej ZSRR, a potem aż do śmierci w 1968 roku pozostawał członkiem grupy inspektorów generalnych armii radzieckiej.

Marszałek Rokossowski zawsze mówił, że jest Polakiem. Mimo, że całe swoje dorosłe życie spędził w Rosji i ZSRR, to nigdy dobrze nie mówił po rosyjsku, miał silny polski akcent. Był bardzo zdenerwowany, gdy w Moskwie generałowie polscy, jak Jaruzelski, mówili doń po rosyjsku. Od razu kazał zracać się do siebie po polsku, mówiąc, że jest Polakiem jak oni. Jednak do końca życia pozostała w nim wielka gorycz, żal do Polski, która tak okrutnie go potraktowała i do której już więcej nie chciał jeździć. Ale swą rodzinę wychował w polskim duchu.

Kult polskości był tam na tyle silny, że jego dzieci odebrały polskie wychowanie, w mieszkaniu wnuka marszałka wisiał biały orzeł, mapa Polski, a w biblioteczce stał kanon polskiej literatury. Z wnukiem rozmawiał tylko po polsku, a jego prawnuczka Ariadna Rokossowska została ochrzczona w polskim kościele w Moskwie. To pokazuje jak można nawet w bardzo trudnych czasach i warunkach przekazać polskiego ducha z pokolenia na pokolenie. Takie zdolności wychowawcze posiadał marszałek Rokossowski.

Marszałek Konstanty Rokossowski był wielkim Polakiem, którego mali antypolacy uczynili Rosjaninem i Radzianinem. Taki jego obraz tkwi do dziś w świadomości przeciętnego Polaka. Do dziś mszczą się na nim bezwzględni biurokraci, zabierając ulicom, parkom, skwerom jego imię, niszczy się jego pomniki i portrety.

Natomiast na pewno większość z komentatorów nie wie, że polski generał Wołkowiecki był w pierwszej grupie Bohaterów Związku Radzieckiego a w dodatku pochodził z dobrze sytuowanej rodziny ziemiańskiej.

Panie Hushek !
Bardzo Pana przepraszam za umieszczenie tego długiego i może nie bardzo pasującego

Janek · Gość

Gość

jANEK · Gość

nIECH ŻYJE ARMIA CZERWONA !

hushek

Janek <aślanka · Gość

krowa

[quote="hushek"][quote="Mirosław Galczak"](...)

proponuje zapoznać się z pamiętnikami gen. Zygmunta Berlinga. Sprawa nie jest wcale taka oczywista.[/quote]

O! jest: [link widoczny dla zalogowanych]

Mirosław Galczak

No to podobno się rozpoczęło. Gra wstępna prze przyjazdem wielkiego gościa.

:

Wiecie ?
W drugiej połowie 1945 roku w Londynie powstała Federacja skupiająca demokratyczne organizacje młodzieżowe świata. Członkiem tej
Federacji był również Związek Młodzieży Polskiej..\
Federacja ta co kilka lat organizowała spotkania - festiwale w stolicach państw z których pochodziły te organizacje.. Między innymi taki Festiwal Odbywał się w Warszawie.
Członkiem Federacji był również Komsomoł . Przez długi okres Komitet Centralny KPZR no i Rząd Związku Radzieckiego nie wyrażał zgody na zorganizowanie tej imprezy w Moskwie.

Uczestniczyłem w czterech takich imprezach w jednej jako uczestnik a w trzech jako członek Komitetu Organizacyjnych.

Ciekawy jestem czy Komitet tych spotkań kościelnych wykorzystał dokumenty Federacji. Myślę o dokumentach organizacyjnych i sprawozdawczych z tych imprez

Wspominam o tym bo spora część uczestników uprawiał a też na tych imprezach seks. Po prostu we wszystkich tego rodzaju imprezach międzynarodowych to zjawisko było
Również często dochodziło do zawierania małżeństw.

No cóż przy tych obecnych imprez katolickich uprawiany przez uczestników seks powinien z góry być rozgrzeszany

Gość

Czy mógłbyś Mirosławie te swoje wspominki zamieszczać na SWOIM blogu, bo ewidentnie rozwalasz narrację?! :mrgreen:

Pamiętasz jeszcze, że masz bloga?

Janek <aślanka · Gość

hushek

Adam Barycki · Gość

Ja też odpowiem hurtem.
Anonimowej kurwie starej, kanalii plugawej, szmacie pierdolonej za podniesienie plugawej łapy na Pana Galczaka, łapę oberżnę sierpem, młotem wybiję zęby, a w odbyt wbiję drzewce od chorągwi.
A Panu, Panie Hushek, za podniesienie plugawej łapy na Pana Krowę, zrobię to samo, tylko w odwrotnej kolejności.

Adam Barycki

hushek

Barycki Adamie,

A Pan jak zwykle - pajac, żałosny pajac -pierdoli Pan czypoczy - bez sensu - aby tylko pierdolić...

Janek Maślanka · Gość

Wczoraj, albo przedwczoraj, nie pamiętam, był u mnie taki jeden chłopak, co mi ukradł śrubokręt.
Ja wiem że śrubokręty są złe. Akurat słuchałem muzyki o Allahu. Allah jest wielki. Ja słucham tylko dobrej muzyki. I on mi powiedział, że jest paradoks, często i rzadko ze sraczką.

nazajutrz, czyli wczoraj albo nawet jutro, przemyślałem sraczkę. I nie ma paradoksu, bowiem słowo "często" w pochodnem słowie poczęstunek oznacza rzadką wodnistą zupę, w której często można spotkać ziemniaki.
A ziemniaki jak ziemniaki, pochodzą z ziemi. jest jedna ziemia, w której z rzadka rosną ziemniaki.

Często się zdarza, że ktoś rozmienia złotego na grosze. Rzadko kiedy można znaleźć złotego, ale dwadzieścia groszy często.

Gość

Wczoraj, albo przedwczoraj, nie pamiętam, był u mnie taki jeden chłopak, co mi ukradł śrubokręt.
Ja wiem że śrubokręty są złe. Akurat słuchałem muzyki o Allahu. Allah jest wielki. Ja słucham tylko dobrej muzyki. I on mi powiedział, że jest paradoks, często i rzadko ze sraczką.

nazajutrz, czyli wczoraj albo nawet jutro, przemyślałem sraczkę. I nie ma paradoksu, bowiem słowo "często" w pochodnem słowie poczęstunek oznacza rzadką wodnistą zupę, w której często można spotkać ziemniaki.
A ziemniaki jak ziemniaki, pochodzą z ziemi. jest jedna ziemia, w której z rzadka rosną ziemniaki.

Często się zdarza, że ktoś rozmienia złotego na grosze. Rzadko kiedy można znaleźć złotego, ale dwadzieścia groszy często.

Gość

Fantazje nomenklatury lub jej progenitury (uwaga: rym!) nie są żadnym wydarzeniem Husheku.
-----------------------------------------

Janek · Gość

krowa

[link widoczny dla zalogowanych]

Mirosław Galczak

Szanowny Panie Hushek !
Jeśli ja się znam na cyfrach, ich dzieleniu, mnożeniu, dodawaniu i odejmowaniu to w tym czasie szanownego Pana jeszcze nie było na "tym łez padole" .
Myślę, że również nie było mego ideologicznego Towarzysza pana Baryckiego.

Do panów, którzy nie trawią (przymiotnika) Towarzysz dodam tylko, że istniało dużo, dużo wcześniej jak powstanie klasy robotniczej, bezpodstawnie nazywanych komunistycznymi.

"Widmo krąży po Europie - widmo komunizmu" .
Rzeczywiście to nigdzie na świecie nie zaistniało państwo lub grupa społeczna szerząca tą ideologię.
Czyli autor tego ostrzeżenia chyba słusznie nazwał to widmem

Komandor · Gość

Komandor · Gość

Mirosław Galczak

Bum, bum, bum To była ,(może i jeszcze jest jest) audycją w języku polskim przez radio angielskie z Londynu.
To był blok typowo informacyjny bardzo dobrze działający i za słuchanie Dziadek nie byłby reprsionowany.
A gdyby mu się to zdarzyło to po "wyzwoleniu" w III RP Dziadek był "kombatantem" a pan jako Jego wnuczek był "pieszczochem" rządu i partii a raczej odwrotnie partii i rządu.
Drugą radiostacji było radio Madryt to była radiostacja bardzo, bardzo anty komunistyczna
Trzecią była radiostacja Wolna Europa nadająca wiadomości "złe czy dobre ale zawsze prawdziwe"

Czy ktoś z Was wie kto to jest ta kobieta która jest Mistrzem zachowań dyplomatycznych pana Prezydenta i pani która pełni podobno rolę premiera
To jest według mnie jedyna osoba w tym czołowym zespole.
Szkoda. że nie została powołana na stanowisko Ministra Spraw Zagranicznych

hushek

@Komandor,

A konkretnie to w jakiej sprawie mam Tobie odpowiedzieć ? Bo chyba mnożysz tematy...

Przeczytaj jeszcze raz swój post i napisz proszę - o co Tobie kaman i w punktach wypisz. Odpowiem z rozkoszą - przynajmniej na niektóre tezy, jak nie dziś to w weekend napewno :wink:

rafal3006

Rasowa śfinia musi przekonać przeciwnika że czarne jest białe a białe jest czarne - wszystkie śfinie tak mają.