ŚFiNiA

Adam Barycki · Gość

Panie Piotr, a co Pan myśli o takim obiektywie Samyang 650-1300 mm IF MC f/8.0-16.0 w cenie jednego tysiąca złotych. Dla matrycy APS-C daje to 975-1950mm, a korektorem x2 daje 1950-3900mm. Słyszałem opinie, że jak kto potrafi się tym pobawić przy dobrym nasłonecznieniu, to duże zbliżenia wychodzą nawet ostrzej od powiększeń z profesjonalnych 400mm. No i ta cena sto razy mniejsza od profesjonalnego obiektywu o podobnych parametrach. Jak Pan to widzi?

Adam Barycki

piotrekilenka

Cudów nie ma.
I tak bardzo ciemny, a z korektorem nie widzę dla niego zakresu zastosowania.
Ptaki? Tylko jeśli przybite do drzewa!
Dziewczyny w akademiku naprzeciw? - starość nie pozwala i w momentach kiedy one manią też jest mało światła.

Dawno temu czytałem w jakimś poradniku o tym że z wiekiem miejsce teleobiektywów w plecaku fotografa zajmują obiektywy szerokokątne, już nie mówiąc o wielkich którzy obchodzą się klasyką 50 mm.

W moim wypadku to się sprawdza, coraz rzadziej sięgam po swój 200mm, wyjątek stanowi moment kiedy dużo bab młodych, można sobie członek przedłużyć ciut ciut.

piotrekilenka

Jeszcze jedna znad Irkuta.

Adam Barycki · Gość

No, ale jakby nie było, to za tysiaka ile mogę mieć satysfakcji. Niech Pan sobie wyobrazi, że na jakiej plaży opala się Pani Agafia, a ja sobie jakby nigdy nic, udając, że Pani Agafi nie widzę, tą plażą idę, a na ramieniu niedbale przerzucony pasek z aparatem (lustrzanką oczywiście), a w aparacie te właśnie obiektyw i co Pan mi wtedy może zrobić swoją dwusetką, no co? Nic Panie Piotr, Pani Agafia nawet na Pana nie spojrzy, a tylko dyskretnie spod pachy wpatruje się we mnie jak w obraz święty. Ale to nie koniec zalet tego obiektywu, bo w końcu sprażony słońcem na plaży zachodzę sobie do knajpki aa wydmą, popijam schłodzone piwo, a tu nagle dziki gwar, przekleństwa, jakieś hi hi hi, ha ha ha i wchodzi na taras Pan Hyshek z bandą swoich hushseciątek z Woli, czy innej Ochoty, a ja wtedy spokojnie od aparatu odkręcam obiektyw, ujmuję go sprawnie w dłoni i jebudu Pana Husheka w łeb obiektywem, a potem jego Hushecika z Woli i drugiego z Ochoty, i trzeciego z Wołomina i z Pruszkowa, a Pani Agafia spogląda ukradkiem spod pachy i z podziwu wyjść nie może. A Pan, Panie Piotr, to nawet z dwusetką nie podchodź do chłopaków z Woli.

Adam Barycki

Agent Tomek · Gość

Tak też i chadzam Adamie, po plaży, po kamieniach, po lesie, po manowcach, kędy wiatr grzywy rozwiewa, a dzieweczki spod pachy zerkają … ech, nawet bez aparatu!

hushek

piotrekilenka

Dobra Pani Zima.

Adam Barycki · Gość

Sam się Pan może przekonać, Panie Piotr, jak już wielkie wrażenie wywarł na Panu Husheku ten wielki obiektyw i jaką zawistną zazdrość wzbudził. Jeżeli dalej będzie się Pan upierał przy odradzaniu mi zakupu tego cudownego obiektywu, to nie wiem, czy dalej będę mógł Pana uważać za profesjonalnego fotografa.

Adam Barycki

piotrekilenka

Z punku widzenie fotografa ten obiektyw jest bezsensu.
Jeśli zdobywać z jego pomocą kobiety, to ja Panu nie pomocnik, żyję w taki kraju gdzie problem tkwi jak raz w innym - jak się pozbyć a nie jak wziąć.

Co do Pana husheka, radził bym uważać, niejeden literator czy inny inteligencik w dupę wsadził nie tylko obiektyw tym którzy się pomylili co do jego osoby.

A obiektyw ogromny.

ps.
Ja na szczęście nie jestem profesjonalnym fotografem, jak popatrzę na foto z korporacyjnych wieczorków, albo z wesela - oj, oj, oj nie daj to Bóg.

hushek

piotrekilenka

Ja byłem tylko raz i NIGDY więcej.
To tak jakby 8 marca pomnożyć na tysiąc.

Ledwo cnotę uniosłem stamtąd

hushek

Adam Barycki · Gość

No to, Panie Piotr, na boga, powiedz Pan, jak bronić się mam przed Tym bandytą, przecież widzi Pan, że łazi za mną krok w krok i dręczy niemiłosiernie. Prosiłem już Panią Agafię, aby pomogła, stanęła w obronie, ale boi się. Co mam robić, ja tak dłużej nie wytrzymam, będę musiał wziąć 300 kropel waleriany na cukrze i połżę się do łózka, może sen przyniesie mi odrobinę ukojenia.

Adam Barycki .

Adam Barycki · Gość

No i, Panie Hushek, sam Pan teraz widzi do czego prowadzi powszechna łączność telefoniczna, a nie chciał Pan mi wierzyć, kiedy wyjaśniałem Panu, że komuniści w interesie dobra rodziny nie podłączali telefonów.

Adam Barycki

hushek

piotrekilenka

Nie no, co jes?
To ja drewna narąbałam, przyniosłam, napaliłam i tera nie można nawet poleżeć?

hushek

To Wasze pięso ? Jak się wabi i..czy rozumie po polsku ?

piotrekilenka

Nasze, wabi się Sabaka, po polsku jak i Lena, wszystko rozumie tylko powiedzieć nie może.

piotrekilenka

My jesteśmy normalna rodzina.
Lena, ja, dwoje dzieci, Ania i Roman, no i dwa psy. Dżek i Sabaka.
Normalna nie dlatego ze oni wszyscy się starają, a dlatego ze ja jestem taki wyrozumiały i mam zamiłowanie do porządku.
Znajdźcie jeszcze jednego takiego mężczyznę który nigdy nie szuka swoich skarpetek. Ja zawsze wiem gdzie one sa.

Jak każda normalna ruska rodzina mamy dacze. A jak sie ja ma, to na nia trzeba jeździć. Czym dzieci stanowiły się starsze, tym trudniej bylo ich namowic na wspolny wyjazd.
Roman mówi - Jak to na dwa tygodnie? Ja tyle czasu bez sieci nie wytrzymam.
Anna od razu postawiła ultimatum - Jeśli u nas będzie pies to ja pojadę, a tak to co ja tam będę robić.
O tym żeby kupić psa nie chcieliśmy nawet słyszeć. Wiemy jak to jest, obiecanki cacanki - Ja będę się nim opiekować, wyprowadzać na spacer itd. Dzięki Bogu we wsi z psami nie ma żadnych problemow, nawet nadprodukcja jest. Wystarczyło krótkie hasło - Pies Potrzebny Od Zaraz - i nanieśli.
Wybrała Ania rudego psa, po długich mękach z wyborem imienia, było postanowione - będzie się wabił Dzek.
Dzek wyrósł ładnym wsiowym psem i nawyki miał tez takie jak i jego pochodzenie tj. bliskie natury. Wojował ze wszystkimi samcami i lubił, wręcz kochał wszystkie bez wyjątku samice.

Minęło trzy-cztery lata, Dzek zima mieszkał z nami w mieście a na lato wyjeżdżał na dacze. Dzieci podrosły i na wspólny wyjazd nie dawały się namówić pod zadnym pozorem. No i po co, pies to już był. Tym razem fala miłosnego szalu u naszych wsiowych psów była nad wyraz szeroka i wysoka. Tsunami tak jakby.

I przyprowadził Dzek do domu koleżankę. Biało-czarna sukę niedużego wzrostu. Widać było ze psina zadbana, domowa. Widocznie letnicy którzy przyjeżdżają nad rzekę zgubili albo wyrzucili. Może się sama zgubiła, nie wiadomo. Minął jeden dzień, drugi, trzeci przybłęda nie odchodzi z naszego podwórka. Dacznicy nie skąpią nam dobrych rad, ale wziąć psa nikt nie chce. Każdy już ma psa, albo kota, nie ma warunków, daleko jeździć itd.
Opowiedziała Lena historie o przybłędzie w pracy. Babskie konsylium pomyślało i wyniosło postanowienie.
Jak sie pies przybłąkał i nie chce od was odejść - znaczy się znak z nieba - wy jesteście rodzina wybrana.
Znak tak znak, jest jeden będą dwa. Prawda choć wzrost rożny no i pleć rożna i to mogą być problemy.

Minął tydzień i przybłęda zachorowała, jeść nie chce, chodzi coraz wolniej, smutna jest, ogon po ziemi wlecze. Nastopnego dnia przepadła. Przywlekła się rankiem i widać ze długo nie pociągnie. Co robić, trzeba wieźć do weterynarza, a to jeszcze umrze gdzieś na cudzej działce, szkoda psiny i obciach przed innymi. Zawieźliśmy do lekarza, opowiadamy co i jak. Weterynarz popatrzył, pomacał, mówi - Trzeba prześwietlenie zrobić. Dobra, jedziemy. Przyjechaliśmy ze zdjęciem, wracz nam pokazuje jeden większy szkielet i siedem małych szkielecików - martwych.
Stalo jasne jak przybłęda się "zgubiła" nad rzeka.
Po operacji wycięcia wszystkiego tego co stanowiło ze pies to suka, przybłęda szybko wróciła do zdrowia. Od tej pory mieszka z nami i nie odchodzi nawet na pół kroku. Na przekór a nawet na zło wszystkim tym którzy się "interesowali" losem przybłędy i pytali - No i kak nazwali? - daliśmy jej imię "Sabaka". No jak tak można - dziwili się - trzeba jej było dać jakieś normalne imię.

Normalne?, proszę bardzo, "Hermenegilda Szwarc-Wajs Von Czeromuszki Dorf". Więcej się nie pytają.
Sabaka stała pomocnikiem, przyjacielem i kronika robot które my wykonujemy na daczy.

Sabaka zielona - Lena malowała plot.
Sabaka z czarno-białej stała czarna z kawałkiem papy na dupie - kryla dach, chodzi biała - malowała okna.
Sabaka chodzi po daczy z plasterkami surowych kartofli na oczach - spawała pręty uzbrojenia.

No miało być o mnie, a ja o Sabakie i o Sabakie. Ja nigdy nie szukam swoich skarpetek, Sabaka po operacji dwa razy w roku robi sobie gniazdo i pilnuje wszystkie swoje "dzieci" które do tego gniazda zdoła przynieść.

Wot Takaja Istorija.

hushek

AGAFIA

Sielsko..
Sympatycznie, o poranku przeczytać coś optymistycznego.
Wiedz jednak, że nie jesteś jedynym, który nie szuka skarpetek. Drugi mieszka ze mną i 16 grudnia pyknie kolejna rocznica jak nałożył mi obrączkę. Nie wiem, może to nawyki z pracy, że wszystko musi być regulaminowe, stać na baczność itd. ale wojskowa dyscyplina nijak do mnie nie pasuje.
To więc ja w domu wychodzę na największego bałaganiarza i wysłuchuję
'' powiesiłabyś płaszcz" albo ''zabierz torebkę''.
To moje skarpetki znajdziesz pod łóżkiem, i moje korale, łańcuszki walają się po szufladach. Podobnie jak pieniądze zresztą

No, ale my tu gadu gadu a na dworze coś się zmieniło. Pobielało, rozjaśniało..
Szadź to to nie jest, śnieg też nie. Ale chce się coś porobić!

piotrekilenka

Sabaka na budowie domu i przy pracach wykończeniowych.

Adam Barycki · Gość

Skoro już temat zszedł na psy, to ja miąłbym pytanie w temacie. Słyszałem, ze psia skóra jest dobra na nerki, tak wygrzewa, że pić można podwójnie, a nerki filtrują jak tralala, dlatego zapytam Pana, Panie Piotr, czy nie sprzedałby mi Pan skórki z Sabaki? Proszę o pilną odpowiedź, bo gdyby Pan z jakich dziwnych powodów odmówił, to zwrócę się z tym do Pana Husheka, w Warszawie w trymiga oprawi mi jakiego bezdomnego psa i skórkę wyśle za niewielką opłatą. No, a gdyby i Pan Hushek odmówił, to jeszcze mam Panią Agafię, bezpańskich psów ci w Namysłowie dostatek.

Adam Barycki

PS. Pani Luzik, a może by Pani ze swojej hodowli wybrała dla mnie jakiego pieska na skórkę?

AGAFIA

Pan wszystko pomyliłeś. To kocia skórka pomaga nerkom, rozgrzewa stawy i mięśnie.

luzik