ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Gdyby ktoś mi zadał pytanie, czy jestem prawicowcem, czy lewicowcem, to chyba śmiało mogę powiedzieć, że żadnym z nich. Czy jestem centrowcem?... - Chyba też nie do końca.

Od prawicy odrzuca mnie ten tryb puszenia się, wojowniczej buńczuczności (odbieram taką postawę jako żałosną, niepoważną, jako brak prawdziwej osobistej godności, tylko ciągłe dopominanie się o to, aby ktoś raczył go docenić). Odbieram mentalność prawicowca jako postawę niedojrzałości, braku rozliczenia się z instynktami wojny i dominacji, naiwne osądzanie świata, po linii władzy i stadnych emocji. Typowy prawicowiec nie umie krytycznie myśleć o sobie, o swojej świadomości, jest najczęściej pozbawiony samokrytycyzmu, bo większość jego myśli i emocji kieruje się w stronę wyszukania sobie jakiegoś tam wroga, a potem walki z tym wrogiem. To jest takie niedojrzałe, takie żałosne...

Ale lewica swoimi hasłami odrzuca mnie z grubsza w zbliżonym stopniu. Śmieszne i bezsensowne jest wg mnie nawracanie całej ludzkości na LGBT, naiwne są lewicowe postulaty rozdawnictwa socjalnego (przynajmniej te w skrajnej postaci). Nie pasuje mi lewicowe podejście do władzy, które w licznych przypadkach potrafi zalatywać faszyzmem, ubóstwieniem frakcji prawniczej, nadmiernej wiary w to, że mechanizmami prawniczymi da się ten świata naprawiać. Poza tym lewicowość jest jakaś tak... miałka, jakby bez wewnętrznego kręgosłupa, takie trochę w lewo, a trochę w prawo, ale bez wewnętrznej energii, bez jakiegoś wyrazistego dążenia. To już prawicowcy są pod tym względem ciekawsi - ci przynajmniej wierzą w to, że rzeczy się mają jakoś konkretnie, a więc, że w ogóle życie i świadomość ma jakiś sens.
Z trzeciej strony mamy centryzm... Niby powinien nie mieć wad prawicy, ani lewicy, a wziąć zalety obu tych kierunków. Ale jakże często wychodzi na to, że centryści (choć chyba nie wszyscy) biorą sobie właśnie te wady prawicy i lewicy, nie wdrażając zalet.

Jakiś taki...
ROZSĄDKIZM - to bylby kierunek polityczny dla mnie.

Czym byłbym polityczny rozsądkizm?...
Przede wszystkim CZUJNOŚCIĄ i KRYTYCYZMEM, ale połączonym z postulatem KONSTRUKTYWNEGO ROZSTRZYGANIA.
Rozsądkizm oparłby się o DOSTRZEGANIE DOBRYCH I ZŁYCH STRON BEZ UPRZEDZEŃ. No właśnie... użyło mi się tu chyba słowo klucz: światopogląd bez uprzedzeń.
Bo chyba od tego punktu warto byłoby zacząć dyskusję nad rozsądnym światopoglądem, czy kierunkiem politycznym - unikania uprzedzeń, a już szczególnie postrzegania świata od strony "my - oni", nasi kontra wrogowie...
Za to postulowałbym paradygmat BADANIA WSZYSTKIEGO, ROZWOJU, nietworzenia zbyt mocno krępujących umysłowość mitów. Ale też nie postuluję całkowitego zaniechania tworzenia mitów! Wręcz przeciwnie - uważam, że mity, narracje społeczne, historie i rozważania różnych tendencji są niezbędne! Bo one trenują umysły, one UŚWIADAMIAJĄ MOŻLIWOŚCI. Rozsądkizm jest twórczą mieszaniną reguł i chaosu, w nim wolność miałaby stworzyć spójną układankę z dostosowawczością.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Rozsądkizm w moim rozumieniu jest postawą światopoglądową, ocierającą się o religię. Nie jest wprost religijny, ale z religią ma powiązania.
Rozsądkizm zakazuje bycia fanatykiem (także religijnym), bo fanatyzm niszczy osobowość, degradując jej moce poznawcze do życzeniowego rozpoznawania świata. Rozsądkizm DOMAGA SIĘ NIEUSTANNIE EPISTEMICZNEJ CZUJNOŚCI. W tym sensie jest on zgodny z Biblią, w zakresie takich cytatów:
(43) A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. (Ewangelia Mateusza 24:43)
(13) Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny. (Ewangelia Mateusza 25:13)
(35) Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem.(Ewangelia Marka 13:35)
(37) Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie! (Ewangelia Marka 13:37)
(37) Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał. (Ewangelia Łukasza 12:37)
(5) Siebie samych badajcie, czy trwacie w wierze; siebie samych doświadczajcie! Czyż nie wiecie o samych sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście odrzuceni. (2 list do Koryntian 13:5)
(4) Niech każdy bada własne postępowanie, a wtedy powód do chluby znajdzie tylko w sobie samym, a nie w zestawieniu siebie z drugim. (List do Galatów 6:4)

Tam, gdzie lewica i prawica ścigają się na dekretowanie, jak to ich wrodzy są winni zła, zaś jak to ich stado jest godne wywyższenia, rozsądkista lekceważąco spogląda na tę nieuporządkowaną potrzebę wyszukiwania sobie kozłów ofiarnych do zwalania na nich win, czy wrogów do zaspokajania chęci walki i precyzyjnie stara się określić, kim jest on na tym świecie, czym jest świat, w niezależności od wszelkich niekoniecznych ideologii.

Michał Dyszyński

Rozsądkizm jest moją "polityczną doktryną", która jest w znacznym stopniu antyideologiczna. Rozsądkista nie trzyma z fanatykami ani z lewa, ani z prawa, nie toczy walk o jakiś konkretny ideologiczny aspekt, lecz nieustannie BADA RZECZYWISTOSĆ i SIEBIE, starając się też DOCIEKAĆ OGÓLNEGO DOBRA.
Dobro jest też samo do odkrycia, podobnie jak prawa świata są do odkrycia. Dlatego właśnie rozsądkista wystrzega się fanatyzmu, że ma świadomość, iż nie posiadł absolutnej wiedzy, a więc z pewnością będzie udoskonalał swoje dotychczasowe przekonania. Zatem nie może być fanatyczny.

Semele

Tylko Kropotkin😊🙂😉

Michał Dyszyński