ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Przed wyborami prezydenckimi wypiszę jakie cechy powinien mieć przywódca po mojemu idealny:
- Rozsądek, doświadczenie
- Krytycyzm, a w tym samokrytycyzm
- Życzliwość dla ludzi ogólnie, choć w postaci nienaiwnej, nieżyczeniowej, powiązanej ze świadomością, że nie każdy w tym kraju na ten dar życzliwości zasługuje, a nie należy zakładać, że ją odwzajemni.
- Umiejętność przewidywania następstw działań
- Trafne ocenianie ludzi, umiejętność doboru rozsądnych współpracowników
- Znajomość sytuacji międzynarodowej, orientowanie się w niuansach dyplomacji
- Nieuleganie impulsom emocjonalnym, opanowanie
- Talent do łączenia ludzi, godzenia się dla wspólnego dobra.

Pewne cechy DYSKREDYTUJĄ kandydata do władzy:
- Skłonność do antagonizowania ludzi, jątrzenia
- Brak samokrytycyzmu

lucek

Michał Dyszyński

lucek

... .

lucek

lucek

wersja po polsku:

Rzeczywiście, jest coś w tym, co piszesz. Za rządów PiS budżet państwa wzrósł dwukrotnie, a deficyt w stosunku do PKB pozostał na poziomie zastanym, mimo wyzwań takich jak pandemia czy wojna. Od 13 grudnia deficyt potroił się, a wpływy do budżetu maleją. Co prawda PiS wygrał ostatnie wybory, ale koalicja pozostałych partii przejęła władzę.
Rządy PiS przyniosły Polsce wiele korzyści, a jednak partia nie zdobyła wystarczającej większości. Wybory pokazują, że decyzje wyborców nie zawsze są racjonalne. Czasem wystarczy chwytliwa propaganda, by przekonać ludzi do absurdalnych narracji, jak choćby ta, że Tusk ostrzegał Europę przed Putinem.
Ludzie często popierają tych, którzy są do nich podobni – to prawda. W ostatnich wyborach w zakładach karnych Tusk i jego ekipa zdobyli niemal 100% poparcia. Z kolei wśród inteligentów zdarza się, że mimo dostrzegania nieudolności PO, i tak oddają na nią głos. Dlaczego? Frustracja może być kluczem. Tusk dba o to, by hierarchie w środowiskach opiniotwórczych miały się lepiej – ich wynagrodzenia rosną, więc nie mają powodów do narzekania. Przeciętny inteligent, choć sam nie zyskuje, czuje mniejszą frustrację, widząc, że „zwykłym Kowalskim” żyje się gorzej. Rozwarstwienie społeczne się pogłębia, a to dla niektórych wystarczający powód.

Michał Dyszyński

lucek

Michał Dyszyński

lucek

Semele

lucek

Michał Dyszyński

Dla mnie wynik tych wyborów niesie ważną naukę o naturze człowieka:
Apelowanie, odwoływanie się do gniewu, złości, uprzedzeń jest skuteczne, przekonujące.

Można apelować do tego, co jest w człowieku przyjazne, życzliwe, ale to będzie tylko jedna strona medalu. Ludzie szukają w sobie "zera skali", mimowolnie pytając: a co jest po tej agresywnej, negatywnej, przemocowej stronie?...
Odwoływanie się do "będziesz miał przyjaciół, będziesz życzliwie traktowany i innych będziesz życzliwie traktował" do znacznej części ludzi nie trafi, albo trafi słabo, będzie mogło być pokonane przez przekaz odwołujący się do intencji "szukaj, gdzie jest twój wróg! Jak ci wskazuję twojego wroga, to ty to uznasz, bo potrzebujesz mieć z kim walczyć, potrzebujesz sobie zlokalizować w emocjach winnego wszystkich niepowodzeń".

Odwoływanie się do wrogów, wskazywanie tych wrogów, epatowanie nimi jest atrakcyjne mentalnie, bo w pewnym sensie "wyjaśnia człowiekowi" dlaczego nie jest szczęśliwy, nie jest zbawiony. Im większa frustracja osobista, im większy lęk, tym większe jest zapotrzebowanie na "manie wroga, które wiele rzeczy wyjaśnia". Jeśli się wskazało wroga, to już w swoich oczach nie my jesteśmy (sobie) winni, że niejednokrotnie zawiedliśmy.

lucek

Semele

Hitler doszedł mimo demokracji a nie dzięki demokracji.

Polacy mają uczyć sie od Niemców ?

Polacy juz mieli swoją demokrację z liberum veto.

Cytat:

zasada ustrojowa w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, która pozwalała każdemu posłowi na zerwanie Sejmu i unieważnienie wszystkich uchwalonych decyzji, jeśli sprzeciwił się jakiejkolwiek uchwale.

lucek

wodnick

Słyszałem, że po opublikowaniu dzieła "O skutecznym rad sposobie" liberum veto nie było stosowane, znaczy było ale w sensie pozytywnym:
1767-68: Józef Wybicki chciał zerwać promoskiewski Sejm repninowski
1773-75 Tadeusz Reytan - Sejm Rozbiorowy
czyli na dwie dekady przed Konstytucją III maja i ostatecznym upadkiem Rzeczypospolitej.

Semele

lucek

szaryobywatel

Ciekawe ile procentowo jest w Polsce takich prostych drutów ze ściany wschodniej.

Semele

lucek

Tusk zapowiedział dalsze łamanie prawa i rozkład państwa polskiego ... powołując się na mandat koalicji 18 października, której nie ma ... została już tylko koalicja rządowa z 13 grudnia.

Semele

Michał Dyszyński

Dlaczego Trzaskowski przegrał wybory?...
Moją hipotezą jest: bo jest zbyt silnie kojarzony z "progresywną" lewicą. Aby to sobie ułożyć, wystarczyło mi spojrzenie na zdjęcie, zawarte w tym artykule [link widoczny dla zalogowanych]
Oczywiście mogę się mylić w swoich osądach, więc to będzie rodzaj hipotezy, ale samo spojrzenie na szefową klubu, "wyjaśniło mi" wiele. Kogo widzę na tym zdjęciu?
- Typową feministkę.
A czym dla mnie są (głównie) feministki?...
- Są osobami, które widzę świat po linii ideologii, jaka im w głowach się ukształtowała. To są zwykle osobowości typu bliskiego fanatyzmowi, czyli też ŻYCZENIOWEMU MYŚLENIU. Podobnie jest oczywiście z fanatykami religijnymi, którzy naciągają swoje rozpoznania rzeczywistości pod ideologię.

Ja bym nigdy na szefa jakiejkolwiek kampanii, związanej z wyborami nie wybierał osoby, która "widzi tylko swoją stronę medalu". W kampanii przecież przemawiamy nie do siebie, tylko do ogółu społeczeństwa. Tu trzeba więc nie tyle ideologicznego zacietrzewienia, co ZROZUMIENIA, CO LUDZIE MAJĄ W GŁOWACH. Podobnie jest z rolą przywódcy - powinien mieć trzeźwy umysł, powinien - przynajmniej w tych sytuacjach, gdy sprawy są rozpoznawane - kierować się realiami, a nie życzeniami.
Nie twierdzę jednak, że np. ja bym Trzaskowskiemu zrobił lepszą kampanię. Może nawet jako szef sztabu wyborczego byłbym jeszcze gorszy, bo jestem "zbytnio idealistą", co oznacza, że mam duże problemy z eksplorowaniem moim umysłem przekonań, które mi wyraźnie mentalnie nie odpowiadają.
Te wybory uświadomiły mi jedno o naturze ludzi - że pragnienie związku ze stadem, a z nim także pragnienie różnicowania się, posiadania wroga, jest w ludziach bardzo silne.

To mi uświadamia różnicę pomiędzy tym, co pragnę, a tym, co dość typowo ludzie pragną. Ja na samą myśl o tym, że miałbym odczuwać jakąś formę wrogości, postrzegam jako wstrętną, bronię się przed nią różnymi sposobami. A tymczasem dla wielu ludzi wrogość, owo różnicowanie się, powiązane z programową niechęcią wobec ludzi, których jedyną "winą" jest de facto to, iż urodzili się na innym obszarze naszego globu - to dla owych ludzi jest normalne, a wręcz uważają to za wartość.

Chyba tak jest, że próbując jakoś zrozumieć ten świat, uruchamiamy w sobie m.in. ową wrogość, tą wrogością "macamy" mentalnie rzeczywistość swoich pragnień, przekonań. I zapewne jest tak, że dla części ludzi owo uruchamianie sobie wrogości - które tutaj pelni też rolę swoistego "narzędzia poznawczego" - jest zwyczajnie niezbywalne.
Ja tu jestem inny, bo PRZEZ LATA PRZEPRACOWYWAŁEM w sobie ten aspekt wrogości, u mnie on się przekształcił w coś innego, niż to ludzie zwykle w swoich emocjach noszą. Na tyle mocno przepracowałem to w sobie, że dzisiaj mam trudności z odczuwaniem (choćby tylko w symulowanym trybie) sobie pewnych emocji, jeśli w nich wrogość pełni istotną rolę.
Mam pragnienie, aby ludzie byli sobie życzliwi, pomocni, ale też mam pragnienie, aby wznosili się ponad swoje ograniczenia. Tymczasem właśnie w tym jest źródło problemu - że bardzo wielu ludzi stawia sprawy na zasadzie: chcę aby moje problemy się rozwiązały, ale nawet nie spróbuję się zastanowić, czy to czasem moje oczekiwania nie są tych problemów źródłem, czyli czy czasem nie oczekuję niemożliwego...

Michał Dyszyński