ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zdarza mi się dyskutować z ludźmi, których reakcje oceniam jako trolowanie. Świadomie w tych dyskusjach trwam, jeśli tylko uznam, że czemuś one służą.

Tu warto by spytać: a właściwie jaką tu przyjmuję definicję trola?
Trolem jest w moim rozumieniu osoba, która markuje domyślny w danym miejscu, okolicznościach cel komunikacji, dyskusji, próbując osiągać cele własne, najczęściej związane z wykazywaniem sobie umiejętności wpływania emocjonalnego na inne osoby (wpływ emocjonalny jest najczęstszym motywem trola, ale nie jedynym).

Moja definicja jest dość ogólna. Co ciekawe, wynika z niej, że kwalifikowanie jako trola nie jest czymś absolutnym. Trolowanie jest WZGLĘDNE - zależy od DOMYŚLNEGO CELU dyskusji, porozumiewania się.
Ktoś kto wszedł na forum o sporcie i zamiast dyskutować tam - jak to przystało na owym forum - właśnie o sporcie, zaczyna zamęczać ludzi uwagami na temat np. hodowli rybek, zostanie odebrany jako trol, jako ktoś, kto ma na celu irytowanie ludzi, a nie dyskusję "jak należy". Takie same wypowiedzi na forum o hodowli rybek nie będą już trolowaniem, lecz właściwą postawą dyskutanta, zaś namolne wciskanie tu tematów o sporcie, byłoby wtedy trolowaniem.
Najbardziej typowym wyznacznikiem bycia trolem jest jednak poruszanie tematów skrajnie kontrowersyjnych, udawanie poglądy inne, niż te, które się rzeczywiście posiada - wszystko po to, aby wywoływać u ludzi reakcje emocjonalne.
Trola nie interesuje szczególnie meritum sprawy - to jest cecha charakterystyczna. Trol nie pragnie w kwestii meritum niczego wyjaśnić, dojść do porozumienia. On "rozrabia sprawę i emocje" dla samego dziania się owych emocji, dla sprawdzania swojego wpływu na ludzi.
Ta właściwość troli od jakiegoś czasu zaczęła mi nawet pasować. Trol, który próbuje mnie zirytować, ogłupić, zrobić ze mnie durnia, nie będąc szczególnie zainteresowanym samym meritum sprawy, nad którą się dyskutuje, akurat mnie uczy pewnych ważnych umiejętności psychicznych (mam spore braki w tym względzie) - uczy m.in.:
- rozpoznawania wypowiedzi, których celem jest głównie prowokacja
- rozpoznawania wadliwie postawionych spraw i problemów
- orientowania się, że ktoś próbuje przyjąć wobec mnie rolę nadrzędną (kreuje się na autorytet, próbuje mnie zdominować).
- rozpoznawania rozgrywania moich emocji, ambicji.
Trol pełni rolę właściwie trochę podobną do tej, którą w religii pełni szatan. Szatan kusi człowieka, wystawia go na próbę. Człowiek zaś powinien oprzeć się kuszeniu. Jeśli się temu kuszeniu oprze, to się sprawdzi, wykaże swoją poprawność i moc.
Dyskusja z trolem jest dyskusją, która najczęściej stawia właśnie problem kontroli - czy dajemy sobie wyrwać kontrolę nad stanem dyskusji, czy dajemy sobie narzucać postawy, poglądy, oceny?...
Warto jest znaleźć sobie dobrego trola, który będzie testował te umiejętności rozpoznawania meritum i sprawowania kontroli.

Michał Dyszyński

Zagadnienie kontroli jest w fundamentalnym zagadnieniem bytu.

Jak bowiem objawia się byt?...
- Objawia się w ten sposób, że WYŁANIA SIĘ Z OTACZAJĄCEGO TŁA.
Na czym polega wyłanianie się bytu?
- Na zaprezentowaniu ODMIENNOŚCI względem tła, czy względem tego, co byłoby oczekiwane, gdyby bytu miało nie być.

Po tym poznajemy np. że jest jakaś substancja rozpuszczona w wodzie, iż coś tam z tą substancją zachowa się inaczej, niż gdy jest czysta woda.
Przy czym owo INACZEJ powinno MIEĆ WZORZEC, powinno móc się WYBRONIĆ zarówno WZGLĘDEM DETERMINIZMU jak i CHAOSU.

Jeśliby coś objawiało się w 100% deterministycznie w kontekście otaczającej rzeczywistości, to oznaczałoby, że owo coś NIE JEST BYTEM, TYLKO PRAWEM - WZORCEM.
Inaczej mówiąc, bez domieszki nieokreśloności nie ma (prawdziwego) bytu, bo jest tylko jakieś arbitralne wyróżnienie przez obserwatora czegoś, co jest ściśle zespolone z otaczającymi okolicznościami, czyli owo "coś" nie ma najmniejszej formy samodzielności.
Dopiero coś do pewnego stopnia samodzielne jest poprawnym bytem.

Z drugiej strony układanki mamy samodzielność chaotyczną, czyli totalnie nie mającą w sobie dającego się uchwycić schematu. Taka samodzielność - scalająca się z chaosem - od chaosu nieodróżnialną, też nie jest (prawdziwym, poprawnym) bytem.
Byt zatem jest GDZIEŚ POMIĘDZY - pomiędzy chaosem, a determinizmem. To, co jest pomiędzy chaosem, a determinizmem jednak DEFINIUJE NAM WOLNOŚĆ.

Wolność (to jest moja - MD - propozycja definicji):
Wolnością nazywa się zdolność do konstruowania rozpoznawalnych wzorców w obszarze pomiędzy determinizmem, a chaosem.

Tak rozumiana wolność nie jest jednym aktem, nie jest możliwa do stwierdzenia jakoby nastąpiła konkretnie tu, czy tam. Wolność jest PROCESEM z ODNIESIENIEM SIĘ DO POWIĄZAŃ (przeszłych i przyszłych). Określa się zwykle te odniesienia przyszłe jako CELE, a odniesienia przeszłe jako ZAPAMIĘTANE DOŚWIADCZENIA.
Wolność jest syntetycznym spięciem tego wszystkiego w całość
- pamięci stanów przeszłych
- uwzględnienia celów - projekcji stanów przyszłych
- czynieniem tego, w ramach wzorca, który jest stały, dając bytowi rozpoznawalność i indywidualność, a który w jakiś sposób wybronił się wobec jego rozpraszania, odchylania.

Byt w tym rozumieniu właściwie ma strukturę quasiosobową.
Nie jest to pełna struktura osoby, ale główny mechanizm jest ten sam.

Michał Dyszyński

Rozwój świadomości może być w jakimś stopniu porównany do sytuacji dyskutanta, próbującego do czegoś dojść z rozumowaniem, którego atakuje jakiś trol, czyli coś, co aktywnie poprawności rozumowania będzie starało się przeciwdziałać, będzie rozpraszało poprawność myśli.
Dyskutant, który dał się strolować do poziomu, w którym jego działania myślowe (wyrażane stanem w dyskusji) okazują się być chaotyczne, niespójne, nie oferujące wyłonienia jakiejś stałości poglądów, nie wybrania swojej indywidualności i poprawności myślenie - bytu umysłowego, który byłby poprawny.
Byt jest tym, co udało się wybronić przed zakłócającym działaniem świata (reprezentowanego w dyskusjach przez trola). To, czym trol atakuje rozumującego twórczo dyskutanta, jeśli zostanie opanowane, wzięte pod kontrolę, okaże się DOWODEM ISTNIENIA I POPRAWNOŚCI owego dyskutanta.