ŚFiNiA

Michał Dyszyński

To, o czym tu piszę w co drugim niemal poście, chyba pora nazwać programem mentalnym. Jest w tym aspekt osobistego postanowienia, wewnętrznego przyrzeczenia, jest element treningu mentalnego, jest to coś, co wdrażam od lat i doskonalę. A cel jest konkretny: za wszelką cenę nie dać się zmanipulować kłamstwu i zafałszowaniu - tak zewnętrznemu jak i wewnętrznemu.
Ważne jest, że oba te typy źródeł zafałszowań - zewnętrzne i wewnętrzne są z grubsza podobnie (nie identycznie) ważne. Choć chyba to wewnętrzne jest jakby ciutek ważniejsze.
Z resztą te źródła zafałszowań są ze sobą w bardzo ścisłym związku, jedno tu wynika najczęściej z drugiego w licznych aktach splątania.
Przykładowo zafałszowanie wewnętrzne, w którym świadomość kompulsywnie poszukuje dla siebie wywyższenia (grzech pychy), będzie się objawiał podatnością na manipulację zewnętrzną, w ramach której dana osoba jest skłonna bardziej wierzyć pochlebcom, czy innym przekazom, które akcentują wielkość owej osoby, a w istocie cichaczem sączą jakąś formę kłamstwa.
Jest też odwrotna zależność - np. człowiek zwiedziony zewnętrznie mu wmanipulowanym wadliwym światopoglądem (przykładowo - stworzonym przez guru jakiejś sekty), zaczyna się gubić w rozumowaniach w zakresie wewnętrznym. Bo przyjmując, wmanipulowane mu, wadliwe paradygmaty światopoglądowe, będzie wadliwie konstruował obraz siebie, własnych możliwości, związku z rzeczywistością.

Mój program obrony przed kłamstwem i manipulacja będzie zatem musiał integrować ten aspekt wewnętrzny i zewnętrzny diagnozy zakłamań i manipulacji. Choć dla samego przedstawiania, w celu stworzenia jakieś formy porządku podzielę źródła kłamstwa właśnie na te zewnętrzne i wewnętrzne.

Zewnętrzne źródła kłamstwa
Zewnętrzne źródła kłamstwa oddziałują na świadomość poprzez wewnętrzne słabości rozpoznawania sensu i prawdy. Do tych zewnętrznych źródeł zaliczam przede wszystkim:
- Wadliwe koncepcje światopoglądowe
- Podległość toksycznej władzy i ośrodkom nacisku (manipulującym rodzicom, bądź opiekunom, liderom grup społecznych, autorytetom politycznym, religijnym).

Wewnętrzne źródła zaklamania
Zakłamanie ostatecznie ląduje w świadomości osoby. Jest to zakłamanie związane z nie rozpoznanymi bezwiednymi reakcjami - przymusami robienia czegoś, rozpoznawania jakoś świata, przy braku (bądź silnym ograniczeniu) kontroli rozumowania nad tym, jak te reakcje działają. Źródłami tego są
- instynkty wrodzone (w Biblii często określane mianem "żądz")
- nabyte nawyki, które stały się odruchowymi reakcjami psychicznymi
- emocjonalne mechanizmy obronne (np. syndrom sztokholmski, racjonalizacje w celu obrony ego itp.)
- nieświadome bezwiedne skróty poznawcze (np. ślepe, bezwiedne zaufanie czemuś, bo wcześniej owo coś zyskało status źródła zaufanego).

Program obrony przed zakłamaniem jako pierwszy element "batalii o prawdę" będzie zawierał aspekt DIAGNOZY - rozpoznania typowych mechanizmów zakłamywania rzeczywistości. Tutaj niezbędne jest równolegle poznanie tych mechanizmów zarówno na poziomie zewnętrznym, jak i wewnętrznym. Bo te zewnętrzne mają skutki w wewnętrznych i na odwrót.

Michał Dyszyński

W centrum programu obrony przed zakłamaniem jest pytanie o prawdę i osobę (razem ujęte). Osoba jest tym podmiotem, który rozpoznaje prawdy, zaś prawda (w aspekcie niesprzeczności) jest tym, co wyłania osobę z chaosu.
Aby nie dać się zmanipulować, trzeba być w stanie rozpoznawać iluzje które stwarza nam świat i nasza ludzka natura. Iluzje są rozwiewane wtedy, gdy człowiek zaczyna DOSTRZEGAĆ SPRZECZNOŚCI w tym, co rozumie, odczuwa, w tym co mu jest przekazywane. Samo dostrzeżenie istnienia sprzeczności jednak nie wystarcza, bo jego efektem jest tylko destrukcja, czyli stan pesymistyczny, nie pozwalający na pozytywne działanie. Dlatego po dostrzeżeni sprzeczności kolejnym krokiem jest SYNTEZA oglądu danej sprawy tak, aby już jej ogląd, w ramach nowego systemu odniesień zachował spójność.

Michał Dyszyński

Jakiś czas temu uznałem zasadę: jeśli coś uważasz za słuszne, to zacznij od siebie wdrażanie tego. W szczególności tyczy się to kwestii manipulacji, a konkretnie postulatu, aby nie manipulować innymi ludźmi. Pewnie mało kto dostrzega tę intencję w moim pisaniu, najczęściej chyba ludziska biorą pewne moje zachowania za objaw narcyzmu, autopromocji, choć (przynajmniej w moim przekonaniu i intencji) motywem takiego, a nie innego stawiania spraw jest próba przyblokowania potencjalnych oskarżeń o manipulowanie. To, że "piszę długie posty", jest bardzo ściśle z tym związane. Dlaczego tak?...
- Bo uważam za stosowne PRAWIE ZAWSZE PRZEDSTAWIĆ PRZESŁANKI DO MOICH OCEN, OSĄDÓW.
Przedstawienie przesłanek uważam za obowiązkowe właśnie w kontekście nie manipulowania dlatego, że gdy przedstawiam te przesłanki to już (przynajmniej tak uważam) nie głoszę swoich tez na zasadzie "to powiedziałem, a powodem dla którego odbiorca ma daną sugestię przyjąć jest sama osoba głosiciela, który to głosiciel jest mądry, ważny i godny zaufania". Ja stawiam sprawy na zasadzie: moja osoba się tu nie liczy, liczą się przesłanki, które są takie to a takie...
Nie chcę (prawie...) niczego głosić bez podawania ku temu przesłanek, bo nie chcę nijak do moich tez dołączać sugestii, że to ja swoja osobową mocą i autorytetem czynię przedstawione tezy zasadnymi. A tak by było, gdybym ogłosił tezę bez wskazania, skąd się wg mnie ona bierze, czyli CO MOŻNA PODWAŻAĆ jako tu potencjalnie błędne podstawy rozumowania. Głosząc coś tylko od siebie, nie daję szans potencjalnie krytykującemu mnie oponentowi na merytoryczne odniesienie się. I tego właśnie pragnę uniknąć.
Ale chyba mało kto był w stanie odczytać (i zaakceptować) tę moją intencję. Raczej będzie przeważało przekonanie w stylu "Michał pisze te długie posty, bo ma parcie na przedstawianie swoich poglądów ogólnie, bo tak się promuje, bo wielce zarozumiały jest". I jeśli ktoś tak myśli, to też pewnie go nie przekonam, bo najczęściej on "wie, a nie ma sensu go tu czarować, jako że przecież wszystko tu 'jest jasne' na sposób, który ów ktoś wie". To, że owym pracowitym przedstawianiem przesłanek właśnie pragnę usunąć swoją osobę z układanki w rozważanie danej sprawy, a dalej pragnę stosować jak najmniej osobowej presji/sugestii w sprawie, zapewne nie przemówi do większości. Bo niby po co takiemu Michałowi byłoby owo umniejszanie swojej osoby i roli.... Bo przecież każdy chce się promować...

A tymczasem ja właściwie wciąż kombinuję, jak tu przedstawiać tezy w sposób, który by tę manipulatywność wynikającą z personalnego charakteru przekazu jakoś zablokować. Aby to to sprawy mówiły same przez się, a osoba przekazującego została zepchnięta w tło. Problem jest w tym, że im bardziej próbuję to czynić, im bardziej opisuję sprawy na zasadzie: odseparujcie od rozumowania osobowość dyskutanta, usuńcie elementy osobowe z rozumowaniem związane, tym bardziej wychodzi...
że właśnie muszę WSKAZAĆ CO JEST DO USUNIĘCIA, czyli muszę znowu pisać o sobie, czyli wtedy wychodzi: jesteś - Michale - hipokrytą bo piszesz, jak tu niby nie chcesz wciskać siebie, a przecież o sobie ciągle piszesz...
A ja nie wiem, jak sobie z tym problemem poradzić. :cry:

Bo chciałbym rzeczywiście pisać o sprawach, anulując moją osobę z przekazu. Tylko, że nie mam jak tego zrobić inaczej, jak pisząc - czyli robiąc coś od siebie. Próbuje zasugerować, że ja tu nie jestem ważny, ale wtedy wyjdzie na to, że napisałem znowu o sobie - gdy pisałem "ja nie jestem ważny". A jeszcze dojdzie domniemanie, że może się kryguję, prowokuję.

Poza tym piszę w trybie od siebie, bo chcę wskazać, iż mam pełną świadomość tego, iż nie jestem absolutem, iż nie mam prawa niczego sformułować w trybie absolutności tez. Więc jawnie się opowiadam: przedstawiam tylko opinie, a nie prawdy absolutne, bezstronnie obiektywne. Ale wtedy znowu - wyjdzie na to, że piszę o sobie, wszak te opinie są właśnie MOJE. I nie ma jak z tego wybrnąć. :cry:

MaluśnaOwieczka

Michale,

czy kłamstwo jest równe kłamstwu?

Czy może kłamstwa są mierzone skalą podłości?

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

lucek

Semele

Podam ninny kompletnie przyklad.

Do klasztoru katolickiego przychodzi SSman. A nawet grupa.

Pytają sie przeoryszy: czy jest tu jakiś żyd, komunista, anarchista, terrorysta.
Przeorysza odpowiada: nie.

A na strychu ma całą grupę tych wątpliwych ludzi bedących dla grupy innych ludzi gnojem lub błotem ..
I ze dwóch gejów.

Dobrze, że skłamała?

anna · Dołączył: 06 Gru 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Tak. Etycznie jest jednoznaczna odp.pon:
1. W grę wchodzi ochrona ludzkiego życia
2. To sprawa sumienia przeoryszy

Semele

lucek

Semele, oczywiście, że dobrze, że skłamała i ten element sytuacyjny oddaje definicja Owcy.

u Kalego będzie zależało wyłącznie od interesu Kalego, wtedy definicja musi być rozmyta

Semele

lucek

Semele

Przykazanie jest.

A właściwie tam nie ma dosłownie przykazania: nie kłam

[link widoczny dla zalogowanych]

lucek

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

lucek

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

lucek

Semele

Ukrycie zbrodniarzy ss manow nikomu nie przyniesie złego skutku emocjonalnego? Będą mogli uciec do Brazylii i uniknąć kary.

Co w wielu przypadkach miało miejsce.

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka