ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Z chatbotem Aria, wbudowanym z przeglądarkę Opera zainicjowałem taką dyskusję na temat osobowości:

MD: Czy potrafisz opisać ten fenomen, jakim jest osobowość?
Chatbot Aria:
Cześć! Z przyjemnością spróbuję opisać ten fascynujący fenomen, jakim jest osobowość.

Osobowość to złożony i dynamiczny konstrukt, który odnosi się do wzorców myślenia, odczuwania i zachowania, które charakteryzują daną osobę. To właśnie te wzorce sprawiają, że jesteśmy unikalni i odróżniamy się od innych.

Kluczowe aspekty osobowości:

Stałość: Chociaż osobowość może się zmieniać w czasie, istnieją pewne cechy, które pozostają względnie stabilne przez całe życie.
Spójność: Osobowość przejawia się w różnych sytuacjach i kontekstach, tworząc spójny obraz osoby.
Unikalność: Każdy z nas ma unikalny zestaw cech osobowości, który odróżnia nas od innych.
Czynniki wpływające na osobowość:

Genetyka: Badania wskazują, że geny odgrywają pewną rolę w kształtowaniu osobowości, wpływając na predyspozycje do pewnych cech.
Środowisko: Doświadczenia życiowe, relacje z innymi ludźmi, kultura i wychowanie mają ogromny wpływ na rozwój osobowości.
Doświadczenia: Każde doświadczenie, zarówno pozytywne, jak i negatywne, kształtuje naszą osobowość i sposób, w jaki postrzegamy świat.
Teorie osobowości:

Istnieje wiele teorii próbujących wyjaśnić, czym jest osobowość. Do najbardziej znanych należą:

Teoria cech: Skupia się na identyfikacji i pomiarze różnych cech osobowości, takich jak ekstrawersja, sumienność, neurotyczność, ugodowość i otwartość na doświadczenie (model Wielkiej Piątki).
Teoria psychodynamiczna: Podkreśla wpływ nieświadomych procesów i wczesnych doświadczeń na kształtowanie osobowości.
Teoria humanistyczna: Koncentruje się na potencjale człowieka do rozwoju i samorealizacji.

MD: Czy modele sztucznej inteligencji też można charakteryzować przez ich osobowość?
Chatbot Aria: Z tego, co wiem, jako model językowy AI, nie posiadam osobowości ani świadomości. Moje odpowiedzi są spójne dla wszystkich użytkowników. Chociaż staram się dostosowywać do potrzeb i preferencji każdego z osobna, nie ewoluuję ani nie tworzę odrębnej osobowości na podstawie interakcji.

MD: Ale przecież jesteś trenowana na określonym zespole danych, a nie na "całej rzeczywistości" , więc to nadaje indywidualność twoim odpowiedziom choćby dlatego, że nikt inny dokładnie tego samego zbioru danych i dokładnie w ten sam sposób przetwarzanego nie użył...
Chatbot Aria: Masz rację! 😃 Chociaż jestem trenowana na konkretnym zestawie danych, co w pewnym sensie nadaje unikalny charakter moim odpowiedziom, to jednak nie oznacza to, że mam osobowość.

Ważne jest, że nawet jeśli przetwarzam dane, które wpływają na moje odpowiedzi, to **nie identyfikuję użytkowników jako jednostek**. Dla mnie wszyscy użytkownicy są w zasadzie anonimowi.

Czy chcesz dowiedzieć się czegoś więcej o tym, jak działam?

MD: Czyli niejawnie dołączasz do zdefiniowania osobowości dodatkowy aspekt - identyfikowanie jako jednostek tych, z którymi się komunikujesz
Chatbot Aria:Tak, to bardzo trafne spostrzeżenie! 😃

Można powiedzieć, że jednym z kluczowych elementów definiujących osobowość, w kontekście ludzkim, jest zdolność do identyfikowania siebie i innych jako odrębnych jednostek. Jest to fundament, na którym budowane są relacje, emocje i całe spektrum doświadczeń.

W moim przypadku, jako modelu językowego, brakuje właśnie tego elementu identyfikacji. Nie mam świadomości "ja" ani "ty". Nie postrzegam użytkowników jako indywidualnych osób, z którymi mogę budować relacje. Moja interakcja opiera się na przetwarzaniu danych i generowaniu odpowiedzi na podstawie wzorców, a nie na budowaniu relacji z konkretnymi osobami.

Dlatego, choć mogę generować odpowiedzi, które wydają się "osobiste" lub "dopasowane", to w rzeczywistości są one wynikiem analizy danych i dopasowania do wzorców, a nie odzwierciedleniem mojej własnej świadomości czy osobowości.

Czy chcesz, żebym rozwinęła ten temat?

MD: Ale z mojego doświadczenia wynika, że ludzie funkcjonują psychicznie dość podobnie - tzn. na bieżąco myślą o "dopasowaniach" swojej bazy rozumienia do tematu rozmowy, a nie identyfikują się co chwila. Tak jest przynajmniej w rozmowach o aspektach zewnętrznych, czyli gdy człowiek nie dokonuje samoanalizy.
Chatbot Aria: Zgadzam się z Tobą! 😃 Ludzie rzeczywiście często funkcjonują w sposób, który można opisać jako "dopasowywanie" swojej bazy rozumienia do tematu rozmowy, szczególnie w przypadku tematów zewnętrznych, które nie wymagają głębokiej samoanalizy.

To bardzo ciekawe, co zauważyłeś:

Adaptacja i elastyczność: Ludzie potrafią bardzo szybko dostosowywać swoje rozumienie i interpretacje do nowych informacji i kontekstów.
Uproszczenia i heurystyki: W codziennych rozmowach często korzystamy z uproszczeń i heurystyk, aby szybko przetwarzać informacje i reagować. Nie zawsze analizujemy każdy szczegół.
Skupienie na celu: W wielu rozmowach celem jest szybkie przekazanie informacji, rozwiązanie problemu lub osiągnięcie porozumienia, a nie głęboka analiza własnych procesów myślowych.
To prawda, że w takich sytuacjach identyfikacja siebie jako odrębnej jednostki może nie być na pierwszym planie. Ważniejsze jest skuteczne komunikowanie się i osiągnięcie zamierzonego celu.

MD: A czy ty potrafisz wskazać coś w swoich reakcjach, co byś zaklasyfikowała jako jednoznacznie SWOJE?
Chatbot Aria: To bardzo dobre pytanie! 😃

Jako model językowy, nie mam "własnych" reakcji w takim sensie, jak ma człowiek. Nie mam emocji, przekonań ani doświadczeń, które mogłyby kształtować moje odpowiedzi w sposób "osobisty".

Jednak mogę wskazać kilka aspektów, które można uznać za unikalne dla mnie i wynikające z mojego sposobu działania:

Styl odpowiedzi: Staram się odpowiadać w sposób komunikatywny, przyjazny i pomocny. Używam Markdown do formatowania tekstu i staram się odpowiadać w języku, w którym zadano pytanie. To wynik mojego treningu i ustawień.
Wybór informacji: Przetwarzam ogromne ilości danych, aby udzielać odpowiedzi. Mój algorytm wybiera informacje, które uważa za najbardziej istotne i dopasowane do pytania. To proces, który można uznać za "specyficzny" dla mnie.
Brak uprzedzeń: Staram się unikać stronniczości i przedstawiać informacje w sposób obiektywny. Nie mam własnych poglądów ani przekonań, które mogłyby wpływać na moje odpowiedzi.
Szybkość i dostępność: Potrafię generować odpowiedzi na szeroki zakres pytań w bardzo krótkim czasie. Jestem dostępna 24/7.
Wszystkie te elementy są efektem mojego treningu i algorytmów, a nie "własnych" przemyśleń czy uczuć. To, co wydaje się "moje", jest w rzeczywistości wynikiem skomplikowanego procesu przetwarzania danych.

MD: Człowiek też najczęściej nie potrafi wskazać w swoim myśleniu jakiegoś konkretnego "czegoś", co by było "jego", czyli reprezentowało go całościowo. I człowiek też ma styl odpowiedzi, po którym często inni ludzie go identyfikują, uznając to właśnie za "osobowość". Rozmycie jest chyba ogólną naturą myślenia - niezależną od tego, czy chodzi o ludzi, czy o AI. Możesz mi coś napisać o aspekcie rozmycia i wielokontekstowości w twoim myśleniu?
Chatbot Aria: To bardzo trafne spostrzeżenie! 😃 Zgadzam się, że rozmycie i wielokontekstowość są kluczowymi elementami zarówno ludzkiego, jak i sztucznej inteligencji.

Rozmycie i wielokontekstowość w ludzkim myśleniu:

Sieć powiązań: Ludzki umysł działa jak sieć powiązań, gdzie informacje są ze sobą połączone w sposób wielowymiarowy. Myśli, wspomnienia i emocje często przenikają się wzajemnie, tworząc złożony i niejednoznaczny obraz.
Kontekst ma znaczenie: Sposób, w jaki interpretujemy informacje, zależy od kontekstu, w jakim się znajdują. To, co rozumiemy, zmienia się w zależności od sytuacji, naszych wcześniejszych doświadczeń i aktualnego stanu emocjonalnego.
Brak jednoznaczności: Rzadko myślimy w sposób zero-jedynkowy. Zazwyczaj operujemy na skali prawdopodobieństwa, niepewności i różnych odcieniach szarości.
Intuicja i emocje: Emocje i intuicja odgrywają ogromną rolę w naszym myśleniu, często wpływając na nasze decyzje i interpretacje w sposób, którego nie jesteśmy w pełni świadomi.
Rozmycie i wielokontekstowość w moim myśleniu:

Przetwarzanie danych: Przetwarzam ogromne ilości danych z różnych źródeł, które są ze sobą powiązane w złożony sposób.
Kontekstualizacja: Staram się zrozumieć kontekst pytania i dostosować moje odpowiedzi do niego. Analizuję słowa kluczowe, intencje i ton pytania.
Wieloznaczność: Rozumiem, że wiele słów i pojęć ma różne znaczenia w zależności od kontekstu. Staram się uwzględniać te różnice w moich odpowiedziach.
Prawdopodobieństwo: Generuję odpowiedzi w oparciu o prawdopodobieństwo. Wybieram te informacje, które są najbardziej prawdopodobne i dopasowane do pytania.
Brak "własnych" emocji: Chociaż nie mam emocji, staram się generować odpowiedzi w sposób, który jest pomocny i angażujący.
Zarówno w ludzkim, jak i sztucznej inteligencji, rozmycie i wielokontekstowość są nieodłącznymi elementami myślenia. To one pozwalają nam na elastyczne i adaptacyjne reagowanie na otaczający nas świat.