ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Przed chwilą przeglądałem informację o bandycie, który pociął dwom dziewczynom twarz rozbitą butelką. [link widoczny dla zalogowanych].
Zaciekawiła mnie w owej notce jedna rzecz - okazuje się, że ten bandzior już siedzi - za inne przestępstwa.
I to jest swego rodzaju norma - zwykle jakoś tak się dzieje, że przestępcy nie robią tylko jednego czynu zabronionego - jeśli kogoś pobił, to z dużym prawdopodobieństwem mógł być sprawcą napadu, kradzieży, ma narkotyki.
Są przestępstwa, które "się zdarzają" - ktoś nie uważał na drodze i spowodował wypadek, ktoś inny czegoś nie dopełnił w pracy, a stało się z tego powodu coś złego. Ale takie przestępstwa - właściwie przypadkowe w dużym stopniu - są dość łatwe do odseparowania od przestępstw popełnianych notorycznie, w warunkach recydywy. Z tymi przestępstwami związany jest typ o konkretnej osobowości - najczęściej mężczyzna agresywny, "narwany", nie panujący ani nad słowami, ani nad czynami, gotów wszczynać awantury z byle powodu. Tego typu ludzie działają (i chyba lubią to) wciąż "na adrenalinie", nie mają ochoty się zastanawiać nad tym co robią - robią coś z impulsów, emocji.
Mężczyźni mają chyba więcej, niż kobiety, wrodzonych destrukcyjnych emocji - więcej nieopanowanej agresji, działania w trybie walki, a nie dogadywania się, empatii. Wielu mężczyzn to kręci, chcę się bić, nawet zostać pobitym - byle adrenalina i emocje buzowały. Panowanie nad sobą?... - to im nie w smak, to takie nudne.

Są też ludzie z natury bardziej zrównoważeni, zastanawiający się nad swoimi czynami, wyciągający wnioski, próbujący działać racjonalnie. Tacy ludzie mają większą łatwość opanowywania w sobie zwierzęcej natury. Na ile wina za złe działania może być przypisywana tym impulsywnym osobnikom, a zasługa tym zrównoważonym?...
- Chyba trudno jest to powiedzieć. Należałoby jeszcze jakoś uwzględnić warunki początkowe. Jeśli komuś emocje tak naturalnie zalewają mózg, jeśli ilość wytwarzanych w ich organizmie hormonów stresu, czynników agresji znacząco przewyższa średnią, to może nawet trudno jest ich porównać do osób, które z natury mają bardziej zrównoważoną chemię mózgu.

Ta zwierzęcość, agresja to "diabeł w nas". Jedni sobie z nim radzą, inni mają z tym duże trudności. Instynkt walki jest niezbędny do przeżycia w warunkach, które były właściwe organizmom na Ziemi przez miliony lat. On się wpisał w nasze myślenie. Chirurgiczne usunięcie ośrodka agresji z mózgu skutkuje pozbawieniem tak zoperowanego człowieka impulsów do życia, działania - on staje się bezwolny. Agresja jest wiec nie tylko niszczącą siła, ale jakoś wynika, jest związana mechanizmami aktywności psychicznej, energii życiowej. Dlatego nie chodzi o to, aby agresję całkiem zniszczyć w naszej naturze, ale ją PRZEKONFIGUROWAĆ, zamienić na energię pozytywnego działania, pragnienie rozwoju i pozytywnego wpływu na środowisko.
Do tego jednak trzeba zapanować nad sobą. To nie jest łatwe, bo uczucia są tyranami psychiki - one żądają wszystkich zasobów dla siebie. Jeśli czegoś bardzo chcemy, to bardzo trudno jest takie chcenie wyrzucić z myśli. A jeśli nawet nam się to jakoś udaje, to zwykle będzie nas kosztowało trud, dyskomfort psychiczny. Uczucia nie chcą dać sobie odebrać władzy nad naszym postępowaniem i będą nas karały za próby odwołania się do rozsądku.
Kolejnym aspektem jest KWESTIA MOCY.
Gdy działamy w euforii, po linii silnych uczuć, wtedy czujemy w sobie moc, "wiatr w żaglach". W rzeczywistości ta moc jest zaprzeczeniem sensownie rozumianej mocy. Bo wtedy to nie my panujemy, ale impulsy panują nad naszym działaniem. Moc ŚWIADOMOŚCI polega na ROZUMIENIU I RACJONALNOŚCI, a nie pozostawaniu pod wpływem hormonów, instynktów, czy dowolnych tam substancji chemicznych działających na mózg. My (świadomość) - to to coś, co myśli (ocenia, kalkuluje, wiąże rozumowaniem), a nie to, co zmusza do działania jakąś chemią, czy dziedzictwem biologicznym.

Aluś

piszesz " Ta zwierzęcość, agresja to "diabeł w nas". Jedni sobie z nim radzą, inni mają z tym duże trudności. Instynkt walki jest niezbędny do przeżycia w warunkach, które były właściwe organizmom na Ziemi przez miliony lat."

a co z agresją na polskich drogach? na ulicach miast? trąbienie, wyzwiska, bo ktoś ruszył po zmianie świateł o ułamek sekundy za póżno? a nieprzestrzeganie przepisów?
instynkt walki czy zwykłe chamstwo?
dlaczego, gdy przejeżdżam granicę to po stronie niemieckiej ten sam polski "waleczny" kierowca zwraca uwagę na przepisy, nie zajeżdża drogi, nie wyprzedza na trzeciego, nie trąbi, na ulicy miasta nie opuszcza szyby i nie wyzywa tych co jego zdaniem za wolno przechodzą przez pasy itd
po polskiej stronie nie radzą sobie z agresją a po niemieckiej przychodzi im to bez trudu? :think:

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Panowanie nad sobą, to niepieprzenie bzdur ani kłamstw! A nie niereagowanie na nie. :fuj:

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Michał Dyszyński