ŚFiNiA

Michał Dyszyński

To, że czeka nas kiedyś śmierć, stwarza trudną do zaakceptowania mentalną perspektywę. Problemów powstaje tu więcej niż jeden - np.:
- jest instynktowny lęk przed śmiercią, czasem przyjmujący formę cierpienia
- jest pytanie o to, co z bliskimi
- pojawia się też kwestia: a co w takim razie w ogóle warto jest w życiu robić, o co się starać, skoro i tak to wszystko się skończy?

Dla mnie najciekawszy jest ten ostatni problem. :think:

Mam chyba taką ogólną mentalną właściwość, że szukam najczęściej tego, co jest ostateczne, transcendent, co nie jest tylko przelotnym wrażeniem, zachcianką. Jeśli coś jest mocno tymczasowe, nie niesie dalszej perspektywy, to ja się tym nie chcę zajmować. Z perspektywy śmierci jednak mam problem - bo kiedyś to wszystko, co w życiu rozpocząłem, przecież się skończy, wraz z chwilą, w której wydam ostatnie tchnienie. To po co się w ogóle starać?...
Gdy myślę o śmierci, to ogarnia mnie ogólne zniechęcenie i demobilizacja. Traci wg mnie sens konstruowanie planów na przyszłość, marzeń, nadziei. Mam raczej tendencję do postawienia sprawy na zasadzie: skoro i tak to ma się skończyć, to niech się skończy już dziś, a ja wtedy nie będę musiał się męczyć tą walką z przeciwnościami życia.
Jako teista próbuję kontrować to odczucie uznaniem wobec mnie planów Boga. To jednak przemawia tylko do intelektu, a nie koi spontanicznej, emocjonalnej strony odczuwania. Mogę sobie wmawiać, mogę próbować sobie to czy tamto perswadować, ale czuję, że spontaniczny, emocjonalny tego odbiór jest słaby, prawie żaden. "Marność na marnościami i wszystko marność" - nawet Biblia opisuje ten stan umysłu i emocji.

Czy coś można przeciwstawić tej destrukcyjnej mocy perspektywy śmierci?...
- Może nadzieję na życie po śmierci
- Może to, co się zostawia dzieciom, przyszłym pokoleniom
- Może uznanie "ale swoje w życiu przeżyłem, niejedno zobaczyłem, zaliczyłem tyle doznań...". :think:

Litek

Biblia wielokrotnie odnosi się do kwestii śmierci, sensu życia i tego, co dzieje się po śmierci. W Starym Testamencie Księga Koheleta mówi: „Marność nad marnościami, wszystko marność” (Koh 1,2), co wyraża pewien pesymizm wobec przemijalności ludzkiego życia. Jednak w innych fragmentach Pisma Świętego pojawia się nadzieja i perspektywa życia wiecznego.

Nowy Testament przynosi przesłanie o zmartwychwstaniu i życiu po śmierci. Jezus mówi: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (J 11,25-26)

Biblia nie neguje trudnych emocji związanych ze śmiercią—Jezus sam zapłakał po śmierci Łazarza. Jednak jej przesłanie jest pełne nadziei: śmierć nie jest końcem, lecz przejściem do nowego życia. Może to być pewnym pocieszeniem w obliczu egzystencjalnych pytań, które poruszyłeś.

Czy te fragmenty pomagają Ci spojrzeć na sprawę z innej perspektywy?

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński