ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Analizując typy charakterów ludzkich, szczególnie w związku z potrzebami interakcji społecznych wyłania się dychotomiczny podział tego, ku czemu ogólnie dążą ludzie w swoich życiowych poczynaniach. Tworzy to dwa typy osobowości ludzkich
- osobowości realizujące się w samym przeżywaniu swoich relacji społecznych
- osobowości realizująca się w zadaniach, które mogą mieć naturę znaczącą wykraczającą poza relacje z ludźmi (np. praca naukowa, artystyczna, ogólniej twórczość).

Ludzie o bardzo silnej potrzebie interakcji z innymi ludźmi będą często poświęcali aspekt twórczy, zadaniowy. Bo ich emocje tak działają, że spełniają się w samym poczuciu wpływu, owej interakcji, bycia z innymi, a dodatkowe aspekty, zadania, bodźce są tu albo niekonieczne, albo czasem wręcz będą postrzegane jako zakłócające ów cel główny, którym jest bycie w relacji z ludźmi.
Z kolei ludzie o mniejszej potrzebie interakcji społecznych "zwalniają zasoby mentalne" na eksplorację świata materialnego, na działania twórcze, poznawcze, często niezwiązane z obecnością innych ludzi. Ludzie tego typu będą z reguły funkcjonowali bardziej zadaniowo - będą skupiali się na realizacji konkretnych celów, zaś społeczne "po prostu bycie w relacji" często zostanie uznane za stratę czasu, rozpraszanie się, odchodzenie od realizacji tych "naprawdę ważnych" celów. Zadaniowcy i twórcy mogą nieraz postrzegać intensywne kontakty towarzyskie jako przykrość, stratę czasu, coś nieatrakcyjnego. Zupełnie odwrotnie widzą sprawę ci, dla których to relacje są treścią życia.
Osoby o profilu relacyjnym, realizujące się w kontaktach międzyludzkich swoją potrzebę mogą objawiać zarówno w sposób pozytywny, jak i negatywny.
Empatyczne osoby chcą być pomocne, chcą sprawiać radość innym ludziom i z tego czerpią życiową satysfakcję. Na przeciwnym biegunie są "wampiry energetyczne", czyli osoby też czerpiące energię z kontaktów z ludźmi, lecz osiągające swoją satysfakcję poprzez wykazywanie swojej sprawczości w krzywdzeniu, sprawianiu bólu.