ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Inicjuję tu wątek, o relacjach - głównie romantycznych, ale też i przyjacielskich. Zamierzam go pozostawić odblokowanym, a poza tym, z góry traktuję go jako niekoniecznie obiektywnie potraktowanym. Właśnie niech będzie subiektywnie (obiektywizm nie jest zabroniony, ale nie wymagany), niech będzie o tym, jak się czuje.

Aby jakiś wstęp zrobić jedno poteoretyzuję - o roli CHĘCI i WYBRANIA w związku.
Od lat mnie fascynuje zagadnienia WYBRANIA KOGOŚ, poczucia, że dana osoba jest "tym kimś", kogo chcemy mieć przy sobie.
Jest powiedzenie o "drugiej połówce", o tym, że niektórzy "są sobie przeznaczeni". Część osób wątpi w takie przeznaczenia, inni głęboko w nie wierzą. Ja chyba bardziej wierzę...

Z drugiej strony uważam, że niektórzy ludzie są właściwie...
dla nikogo! Są toksyczne osobowości, z którymi jakakolwiek relacja będzie związana z cierpieniem. I być może dla takiej osoby nie ma żadnej drugiej na świecie, z którą uda się harmonijny związek stworzyć. Bo taka toksyczna osoba najpierw musiałaby w minimalnym stopniu uporządkować samą siebie, zanim wejdzie w relację, która daje takiemu związkowi szansę.