ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Czym jest możliwość zaobserwowania czegoś?
Tu pewnie mocno wielu czytającym utrudnię sprawę dlatego, że postawię problem bardzo ogólnie - nie ograniczając się do obserwacyjności materii, ale wszystkiego co w ogóle da się obserwować.

Czym jest obserwowanie?
Obserwowanie jest odczytem jakichś własnych (!) stanów podejrzanych o to, że są one zależne od czegoś zewnętrznego.
(wlaściwie to jeśli to "obserwowania" dodamy także samoobserwację, to nawet ten warunek zależności od świata zewnętrznego robi się niekonieczny).
Obserwując oczami w istocie pobieramy impulsy nerwowe z własnej siatkówki. Słysząc coś pobieramy dane z nerwu słuchowego itp.
A ja widzę rzecz bardziej ogólnie - COKOLWIEK by nie miało być obserwowane, musi zostać splątane z samym obserwującym - musi być uwspólnione dla tego, co zewnętrzne i wewnętrzne.
W pewnym sensie każda interakcja bytów jest formą "obserwowania" jednego bytu przez drugi (w jakimś sensie). Oczywiście to ma sens tylko wtedy, jeśli byt obserwujący jeszcze w ogóle PORÓWNUJE to co odbiera, z jakimś zbiorem stanów standardowych. Jeśli zaczyna mu tu "robić różnicę", to coś zaobserwuje. A różnicę robi tylko takiemu bytowi, który w ogóle stany kataloguje, różnicuje.

Michał Dyszyński

Obserwacja, rozumiana jako odczyt informacji o czymkolwiek w świecie jest zawarta gdzieś pomiędzy skrajnościami:
- skrajność od strony chaosu - tam odczytu nie ma, bo odczyt nie układa się w żadną regułę, nie daje się przypisać do niczego konkretnie.
- skrajność od strony regularności absolutnej - czyli gdy odczyt jest idealnie powtarzalny, albo idealnie przewidywalny, co powoduje, iż byt zanika - habituuje, nie wnosi nowych poznawczo aspektów.

Byt może być stwierdzony gdzieś pomiędzy owymi skrajnościami, czyli w odczycie musi być z jednej strony jakaś regularność, ale też owa regularność nie powinna być absolutna. Struktura bytu jest z natury dynamiczna, zmienna.

Michał Dyszyński