ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Kto wie, czy nie największym mentalnym złem jest postawa wyparcia problematycznych rozpoznań dotyczących własnej osoby.,, :think:

Wyparcie jest zakłamywaniem rzeczywistości, a dalej będzie wiązało się z przyjęciem postaw nieadekwatnych do tego, jak to naprawdę jest. W jeszcze dalszej perspektywie będzie to zapewne skutkowało uznaniem fałszywych celów, błędnie rozpoznawanych okoliczności, czyli działanie chybiające celu. Efektem ostatecznym stałego chybiania życiowych celów będzie narastająca frustracja, dyssatysfakcja, coraz silniejsze poczucie wewnętrznego zagubienia, aż do stanu rozpaczy i potępienia własnej osobowości. To jest perspektywa, którą systemy religijne określają nazwą: piekło.

Postawa wypierania, zamiast przyjrzenia się temu jak to obiektywnie jest, wymaga zdobycia się na pewną twardość wobec odruchowych emocji. I to jest ten problem, z którym niedojrzałe osobowości nie umieją sobie poradzić. Przynajmniej na początku mało kto sobie z tym problemem radzi. Ale wraz ze wzrastaniem w świadomości, dojrzałości, odpowiedzialności osobowość zyskuje moc opanowywania owych ukłuć dyssatysfakcji, wewnętrznego rozdrażnienia z tytułu uświadomienia sobie jakichś swoich słabości, niedoskonałości. Wzrastając w owej postawie, człowiek zdobywa powoli coraz większą kontrolę nad swoimi rozpoznaniami, a dalej całym swoim życiem - stając się bardziej wolnym, zbliżając się do stanu pogodzenia wewnętrznego.