ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Większość z tych, którzy bezpardonowo dążą do władzy nad ludźmi, ma problem z panowaniem nad sobą. Przy czym nie chodzi mi o panowanie nad prostymi zachowaniami, bo część wyrachowanych tyranów tę umiejętność zdobyła, lecz panowanie nad emocjami, odruchami psychicznymi w tym sensie, że człowiek osiąga wewnętrzny dobrostan, osiąga rodzaj długoterminowej satysfakcji.
Tyran w głębi duszy czuje się sfrustrowany, że w jego emocjach coś jest "nie tak". Tyran czuje w głębi duszy nienasycony głód znaczenia, wywyższenia, ale nie wie, jak ten głód zaspokoić. Dlatego tyran - despota podejmuje różne działania zastępcze, których wykonanie ma tak oszukać jego psychikę, że tyran będzie się czuł jako ten naprawdę wielki i spełniony. Tymi działaniami zastępczymi tyrana jest nieustanne potwierdzanie swojej mocy inwazyjnego oddziaływania na ludzi i inne istoty czujące. W podświadomości tyrana wtedy uruchamia się spostrzeżenie: ooo, widzę, że jestem w stanie krzywdzić innych, a ci nie są w stanie mi się przeciwstawić, czyli mam władzę, mam moc, to ja rządzę...
Tyran oczywiście ma ten rodzaj władzy nad ludźmi, jaki się składa na możliwość krzywdzenia (czasem, dla urozmaicenia, okazywania swojej łaski), ale to nijak nie przybliża psychiki tyrana do stanu władzy nad tym odczuciem głęboko zaszytej frustracji z tytułu poczucia niespełnienia, braku bycia wywyższonym, wygrywającym wszystko, bycia nad wszystkimi.
Tyran nie chce przyjąć do wiadomości, że się zapędził w kozi róg samymi swoimi oczekiwaniami wobec życia i samego siebie. Tym mentalnym kozim rogiem jest sama idea bycia wywyższonym nad innych, czyli w istocie niezaspakajalność tych pragnień, jakie składają się na postawę głębokiej pychy.
Tyran tak bardzo pragnie być lepszym, wywyższonym, uznanym, że nie dostrzega naturalnej granicy dla spełnialności owego pragnienia - tą absolutną granicą jest chociażby to, że po pokonaniu wszystkich przeciwników, zwycięzcę czeka już tylko emocjonalna pustka - brak celu, brak szans na zdobycie jakiejkolwiek satysfakcji zgodnej z ukształtowaną na bazie dążenia do zwycięstw psychiką. Tymczasem eskalowanie pragnień ponad możliwość ich spełnienia musi się skończyć mentalnym upadkiem, totalną dyssatysfakcją.

Michał Dyszyński