ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jest pewna rada, którą chyba można by dać wszystkim ludziom (o ile sami na nią nie wpadli), chcącym naprawiać swoje życie, doskonalić swoją osobowość i myślenie. Sam staram się stosować to, co ona wyraża, ją samą z resztą tez doskonaląc.

Rada brzmi:
Jeśli chcesz swoje życie, myślenie, dobrostan poprawiać, to zmuszaj się co jakiś czas do AKTÓW PERSPEKTYWICZNEGO PRZEWIDYWANIA tego, czego pragniesz.
Chodzi o to, aby nie sprawdziło się na nas to przysłowie brzmiące: jak Bóg chce kogoś ukarać, to daje mu dokładnie to, czego ów ktoś najbardziej pragnie.
Otóż uważam, że to przysłowie sprawdza się tylko wobec ludzi na niskim poziomie samoświadomości. Tacy, raczkujący w rozwoju osobowym osobnicy, rzeczywiście bardzo często pragną rzeczy, które mogą ich tylko unieszczęśliwić, zdegradować ich osobowość. Ale począwszy od pewnego - już wyższego - poziomu rozwoju, zaczyna się mieć pragnienia, które po zrealizowaniu się ich, są w stanie dawać trwałą satysfakcję, nawet szczęście. Tylko, że aby właśnie takie pragnienia mieć, warto jest sobie KANDYDATÓW NA PRAGNIENIA wcześniej dobrze rozpoznać.
To trochę jest tak, jak ze starającymi się o rękę księżniczki - jest ich wielu, ale warto wybrać najbardziej rokującego, a nie na zasadzie "kto pierwszy, ten lepszy". Stawiając sobie przed oczy cel, oceniając ten cel, analizując jego powiązania z potencjalnymi sytuacjami w życiu, ale też KRYTYCZNIE go taksując, mamy szansę jakoś ustalić: CZY TO NA PEWNO TEN? (cel)
A jeśli się okaże, że to "nie ten"?
- Wtedy mamy drugie dobrze! Wtedy okazuje się, że uchroniliśmy nasze życie przed staraniem się o coś, co by nam tylko zaszkodziło (jak w tym przysłowiu).
Jest wreszcie trzecia (pod pewnym względem może i najważniejsza) korzyść z takiego rozpatrywania sobie bliżej tego co (rzekomo... bo rzecz jest do ustalenia) chcemy, co miałoby być naszym celem. Ową korzyścią jest WDROŻENIE POCZĄTKU DO PLANOWANIA, jak ów cel osiągnąć.
Przykładowo jeśli sobie będziemy wyobrażali nasz wymarzony dom, jeśli byśmy się w wyobraźni "przeszli" po jego korytarzach, zapalili światło w sypialni, potem "otworzyli okno", to nieraz by wyszło, przy tej okazji np. że:
- chcemy mieć okno na południe (może na północ, bo to sypialnia, a nie jesteśmy skowronkami)
- chcemy mieć nie za długi korytarz.
- chcemy mieć automat, który zapala światła...
itp.
Wizualizując cel, konstruujemy sobie plan tego celu, a dalej z tego wynikają jakieś metody osiągania. Na przykład będzie z tego wniosek, czy szukamy raczej mieszkania z oknem na północ, czy na południe. A to już jest praktyczny cenny wniosek, który warto wziąć pod uwagę przy już wzięciu się za realizację celu.

Jedno jest w tym ważne, a jestem przekonany, iż wiele osób to przeoczyło: aspekt planowego działania, wręcz ZMUSZENIA SIĘ do tego perspektywicznego oglądu. Warto jest sobie zaplanować rodzaj "sesji" z wyobrażaniem sobie swojego celu. I dobrze jest, jeśli owa sesja sama ma swój plan - na przykład wymusza na nas nie tylko bezmyślną akceptację wszystkiego, co się pomyśli, ale i krytycyzm. Albo odwrotnie - nie tylko podejście krytyczne, lecz też poszukanie pozytywów. Aby była równowaga, aby był osąd, który nie jest w całości zaburzony nastawieniami, emocjami, ukrytymi sugestiami. Trochę oczywiście zaburzenia będziemy tu mieli. Ale jeśli odpowiednio szeroko sprawę potraktujemy, to na każde "zaburzenie w prawo", znajdzie się też "zaburzenie w lewo", czyli jakaś równowaga w tym będzie. A potem wybór nie będzie już wyłącznie przypadkowy, nie będzie tylko wynikał z tego co nam pierwsze do głowy wpadło, lecz osadzi się na szerszej bazie przesłanek, weźmie pod uwagę różne okoliczności.

Można by powiedzieć, iż ten postulat perspektywicznych oglądów swoich celów jest sposobem na sprzeciwienie się bezrefleksyjności życia. Jest w tym uświadamianie sobie CZEGO TAK NAPRAWDĘ CHCĘ, dowiadywanie się drogą introspeKcji CZEGO W ŻYCIU POTRZEBUJĘ, już nie tylko w pierwszym impulsie, ale tak głębiej, w szerszym odniesieniu.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński