Forum ŚFiNiA Strona Główna ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Smieci

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Metodologia / Forum Kubusia
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
rafal3006
Opiekun Forum Kubusia



Dołączył: 30 Kwi 2006
Posty: 39681
Przeczytał: 9 tematów

Skąd: z innego Wszechświata
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Pon 10:39, 20 Lut 2023    Temat postu: Smieci

Algebra Kubusia - matematyka języka potocznego
7.0 Spójnik "albo"($) w języku potocznym

Spis treści
7.0 Spójnik "albo"($) w języku potocznym 1
7.1 Definicja matematyczna spójnika „albo”($) 2
7.1.1 Dwie tożsame wersje spójnika „albo”($) 5
7.2 Definicja spójnika „albo”($) p$q zilustrowana przykładem S$Z 5
7.2.1 Operator "albo"($) p|$q w logice dodatniej (bo q) 10
7.3 Geneza zero-jedynkowej definicji spójnika „albo” p$q 13
7.3.1 Zero-jedynkowa definicja spójnika „albo”($) p$q 14
7.3.2 Zero-jedynkowa definicja spójnika „albo” ~p$~q 16
7.3.3 Prawo porównywania w rachunku zero-jedynkowym 17
7.4 Spójnik "lub"(+) vs spójnik "albo"($) 17
7.4.1 Prawo Bobra w świecie martwym 17
7.5 Analiza operatora „albo”(|$) metodą zdjęciową 19
7.5.1 Zdjęcie układu 20
7.6 Zadanie S$Z 20
7.7 Algorytm rozpoznawania spójnika „albo”($) 23
7.8 Prawo Grzechotnika 26



7.0 Spójnik "albo"($) w języku potocznym

Spójnik „albo”($) to wyjątek wśród spójników implikacyjnych bo nie ma go na liście czterech możliwych spójników:
1. Implikacja proste p|=>q
2. Implikacja odwrotna p|~>q
3. Równoważność p<=>q
4. Chaos p|~~>q
Spójnik „albo”($) to szczególny rodzaj równoważności:
A1B1: p$q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) = A1B1: p<=>~q = A1B1: p=~q
.. o czym będzie za chwilkę.

Spójnik „albo”($) w wersji dla przedszkolaków

Potoczna definicja spójnika „albo”($):
Spójnik „albo”($) to wybór jednej z dwóch dostępnych możliwości (trzeciej możliwości brak)

Zdania ze spójnikiem „albo”($) na poziomie 5-cio latka:
1.
Żarówka może się świecić (S) "albo"($) być zgaszona (Z)
S$Z=1
2.
Dowolny człowiek mówi prawdę (P) "albo"($) kłamie (K)
P$K =1
3.
Dowolny człowiek jest mężczyzną (M) "albo"($) kobietą (K)
M$K =1
4.
Najbardziej pewne prognozy to te stawiane przez górali:
Jutro będzie pogoda (PO) „albo”($) nie będzie pogody (~PO)
PO$~PO =1

Zadania na poziomie ucznia I klasy LO (operacje na zbiorach nieskończonych):
5.
Dowolna liczba jest podzielna przez 2 (P2) "albo"($) nie jest podzielna przez 2 (~P2)
P2$~P2=1
6.
Dowolny trójkąt jest prostokątny (TP) "albo"($) nie jest prostokątny (~TP)
TP$~TP=1
7.
Być „albo”($) nie być – oto jest pytanie
B$~B =1
8.
Przeżyję „albo”($) umrę – trzeciej możliwości brak
P$U =1

7.1 Definicja matematyczna spójnika „albo”($)

A1B1:
Definicja spójnika „albo”($) p$q w logice dodatniej (bo q):

Spójnik „albo”($) p$q w logice dodatniej (bo q) to spełnienie zarówno warunku wystarczającego =>, jak i koniecznego ~> w kierunku od p (p) do zanegowanego q (~q)
A1: p=>~q =1 - zajście p jest (=1) wystarczające => dla zajścia ~q
B1: p~>~q =1 - zajście p jest (=1) konieczne ~> dla zajścia ~q
Stąd mamy definicję spójnika „albo”($) w równaniu logicznym:
A1B1: p$q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) = A1B1: p<=>~q = A1B1: p=~q
Czytamy:
Zdanie ze spójnikiem „albo”($) p$q w logice dodatniej (bo q) jest prawdziwe (=1) wtedy i tylko wtedy gdy zajście p jest (=1) warunkiem koniecznym ~> (B1) i wystarczającym => (A1) dla zajścia ~q

Popatrzmy na prawy zapis w powyższej definicji spójnika „albo”($):
A1B1: p=~q

Prawo algebry Kubusia:
Każda tożsamość p=q to równoważność p<=>q.
Odwrotnie nie zachodzi bo międzykolumnowe prawo Irbisa (2.14)

Międzykolumnowe prawo Irbisa:
A1B1: p<=>q [=] A2B2: ~p<=>~q
W międzykolumnowym prawie Irbisa chodzi o tożsamość dowodów matematycznych po obu stronach znaczka [=] a nie o fizyczną tożsamość pojęć.

Zastanówmy się:
Co musi być spełnione by powyższa tożsamość A1B1 nie obaliła algebry Kubusia?
Oczywiście w spójniku „albo”($) musi być spełnione:
q=~p
stąd mamy:
A1B1: p=~q
A1B1: p=~(~p)
A1B1: p=p
cnd
i tak jest w istocie, czyli zapis:
q=~p
jest nieodzowną częścią definicji spójnika „albo”($)

Zobaczmy to na konkretnym przykładzie.
Kod:

S1
     -------------
-----| S(żarówka)|----
     -------------

S1.
Żarówka świeci się (S) „albo”($) jest zgaszona (Z)
S$Z =1
Trzeciej możliwości brak

Równanie spójnika „albo”($):
A1B1: p$q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) = A1B1: p<=>~q = A1B1: p=~q
Przykład:
S1
Żarówka świeci S “albo”($) jest zgaszona Z (trzeciej możliwości brak)
Przyjmijmy punkt odniesienia:
p=S (świeci)
q=Z (zgaszona)
Jak widzimy zachodzi to, co w spójniku „albo”($) musi zachodzić:
q=~p
q=Z (zgaszona) <=> ~p=~S (nieprawda, że świeci)

Podstawmy zmienne S i Z do definicji spójnika „albo”($):
A1B1: S$Z = (A1: S=>~Z)*(B1: S~>~Z) = A1B1: S<=>~Z = A1B1: S=~Z
Lewą stronę czytamy:
A1B1: S$Z – żarówka może świecić (S) „albo”($) być zgaszona (trzeciej możliwości brak)
Innymi słowy:
W języku potocznym spójnik „albo”($) to wybór jednej z dwóch dostępnych możliwości (S$Z)

Analiza matematyczna zdań składowych:
Badamy prawdziwość warunku wystarczającego => A1.
A1.
Jeśli żarówka świeci się (S) to na 100% => nie jest zgaszona (~Z)
A1: S=>~Z =1
To samo w zapisie formalnym:
A1: p=>~q =1
Świecenie (S) jest warunkiem wystarczającym => dla stwierdzenia braku zgaszenia (~Z)

Badamy prawdziwość warunku koniecznego ~> B1.
B1.
Jeśli żarówka świeci się (S) to na 100% ~> nie jest zgaszona (~Z)
B1: S~>~Z =1
To samo w zapisie formalnym:
B1: p~>~q =1
Świecenie żarówki (S) jest warunkiem koniecznym ~> dla stwierdzenia braku zgaszenia (~Z)

Nasz przykład:
A1B1: S$Z = (A1: S=>~Z)*(B1: S~>~Z) =1*1 =1
To samo w zapisie formalnym:
A1B1: p$q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) =1*1=1
Oznacza to spełnienie definicji spójnika „albo”($) w naszym przykładzie.

Jak widzimy, po raz n-ty wyskoczyło nam prawo Kameleona.
Prawo Kameleona:
Dwa zdania brzmiące identycznie z dokładnością do każdej literki i każdego przecinka nie muszą być matematycznie tożsame.

Dowód to nasze zdania A1 i B1.
Różność matematyczną zdań A1 i B1 rozpoznajemy po znaczkach warunku wystarczającego => i koniecznego ~> wplecionych w treść zdań.

Definicje warunku wystarczającego =>:
p=>q = ~p+q
Definicja warunku koniecznego ~>:
p~>q = p+~q
Stąd:
W naszym przykładzie matematycznie zachodzi:
A1: Y = (p=>~q) =~p+~q ## B1: Y = (p~>~q) = p+q

Definicja znaczka różne na mocy definicji ##:
Dwie funkcje logiczne Y w tej samej logice (tu dodatniej bo Y) są różne na mocy definicji wtedy i tylko wtedy gdy dla identycznych wymuszeń na wejściach p i q ich kolumny wynikowe Y są różne (nie są tożsame).

Pełna definicja spójnika „albo”($):
A1B1: p$q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) = A1B1: p<=>~q = A1B1: p=~q

Łatwo zrozumieć co się tu dzieje w dwóch krokach.
Krok 1
Podstawmy do powyższej definicji nasz przykład:
p=S
q=Z
stąd mamy:
A1B1: S$Z = (A1: S=>~Z)*(B1: S~>~Z) = A1B1: S<=>~Z = A1B1: S=~Z

Krok 2
Skorzystajmy z nieodłącznej tożsamości w spójniku „albo”($):
Z = ~S
Po podstawieniu do 1 mamy:
A1B1: S$~S = (A1: S=>S)*(B1: S~>S) = A1B1: S<=>S = A1B1: S=S

7.1.1 Dwie tożsame wersje spójnika „albo”($)

Jak widzimy, nasz spójnik „albo”($) możemy wypowiedzieć na dwa tożsame sposoby.

Spójnik „albo”($) typu 1
Żarówka świeci się S „albo”($) jest zgaszona (Z)
A1B1: S$Z = (A1: S=>~Z)*(B1: S~>~Z) = A1B1: S<=>~Z = A1B1: S=~Z
To samo w zapisie formalnym:
A1B1: p$q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) = A1B1: p<=>~q = A1B1: p=~q

[=]

Spójnik „albo”($) typu 2
Żarówka świeci się (S) „albo”($) nie świeci się (~S)
A1B1: S$~S = (A1: S=>S)*(B1: S~>S) = A1B1: S<=>S = A1B1: S=S
To samo w zapisie formalnym:
A1B1: p$~p = (A1: p=>p)*(B1: p~>p) = A1B1: p<=>p = A1B1: p=p

Gdzie:
[=] – znaczek tożsamości zdań

Uwaga:
Zauważmy, że tylko człowiek może nadać zaprzeczonemu pojęciu ~S (nie świeci) nazwę własną Z (zgaszona).
~S=Z

W sumie jest to stosunkowo rzadki przypadek, ale się zdarza.
Inne przypadki to:
1.
K (kłamstwo) = ~P (nie prawda)
2.
Zbiór mężczyzn (M) to zaprzeczenie zbioru kobiet (K) we wspólnej dziedzinie:
C (człowiek) – zbiór wszystkich ludzi
M (mężczyzna) = ~K (nie kobieta)
Matematycznie zachodzi:
K+M = C =1 – zbiór mężczyzn M jest uzupełnieniem do wspólnej dziedziny C dla zbioru kobiet K
K*M =[] =0 – zbiory K i M rozłączne w zbiorze C
Po podstawieniu:
M=~K
Mamy tożsamy opis zbioru wszystkich ludzi C (człowiek):
K+~K =C =1 – zbiór nie kobiet ~K (mężczyzn) jest uzupełnieniem do wspólnej dziedziny C dla zbioru kobiet K
K*~K =[] =0 – zbiór kobiet K i zbiór nie kobiet ~K (mężczyzn) to zbiory rozłączne

7.2 Definicja spójnika „albo”($) p$q zilustrowana przykładem S$Z

Kod:

T0
Fundament algebry Kubusia w obsłudze zdań warunkowych „Jeśli p to q”
Matematyczne związki warunku wystarczającego => i koniecznego ~>:
      A1B1:     A2B2:  |     A3B3:     A4B4:
A: 1: p=>q = 2:~p~>~q [=] 3: q~>p = 4:~q=>~p [=] 5: ~p+q
      ##        ##           ##        ##            ##
B: 1: p~>q = 2:~p=>~q [=] 3: q=>p = 4:~q~>~p [=] 5:  p+~q

Gdzie:
p=>q = ~p+q - definicja warunku wystarczającego =>
p~>q = p+~q - definicja warunku koniecznego ~>
## - różne na mocy definicji warunku wystarczającego => i koniecznego ~>
p i q muszą być wszędzie tymi samymi p i q inaczej błąd podstawienia

Podstawowe prawa logiki matematycznej w algebrze Kubusia (2.6):
1.
Prawa Kubusia:
A1: p=>q = A2: ~p~>~q
B1: p~>q = B2: ~p=>~q
2.
Prawa Tygryska:
A1: p=>q = A3: q~>p
B1: p~>q = B3: q=>p
3.
Prawa kontrapozycji dla warunku wystarczającego =>:
A1: p=>q = A4: ~q=>~p
B3: q=>p = B2: ~p=>~q
4.
Prawa kontrapozycji dla warunku koniecznego ~>:
A3: q~>p = A2: ~p~>~q
B1: p~>q = B4: ~q~>~p

Przykład:
Rozważmy żarówkę S zainstalowaną w naszym pokoju.
Kod:

S1
     -------------
-----| S(żarówka)|----
     -------------

S1.
Żarówka świeci się (S) „albo”($) jest zgaszona (Z)
S$Z =1
Trzeciej możliwości brak

Definicja kontrprzykładu w zdarzeniach:
Kontrprzykładem dla warunku wystarczającego p=>q nazywamy to samo zdanie z zanegowanym następnikiem kodowane zdarzeniem możliwym p~~>~q=p*~q
Rozstrzygnięcia:
Prawdziwość warunku wystarczającego p=>q=1 wmusza fałszywość kontrprzykładu p~~>~q=p*~q=0 (i odwrotnie)
Fałszywość warunku wystarczającego p=>q=0 wmusza prawdziwość kontrprzykładu p~~>~q=p*~q=1
(i odwrotnie)

A1B1:
Definicja spójnika „albo”($) p$q w logice dodatniej (bo q):

Spójnik „albo”($) p$q w logice dodatniej (bo q) to spełnienie zarówno warunku wystarczającego =>, jak i koniecznego ~> w kierunku od p (p) do zanegowanego q (~q)
A1: p=>~q =1 - zajście p jest (=1) wystarczające => dla zajścia ~q
B1: p~>~q =1 - zajście p jest (=1) konieczne ~> dla zajścia ~q
Stąd mamy definicję spójnika „albo”($) w równaniu logicznym:
A1B1: p$q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) = A1B1: p<=>~q = A1B1: p=~q
Czytamy:
Zdanie ze spójnikiem „albo”($) p$q w logice dodatniej (bo q) jest prawdziwe (=1) wtedy i tylko wtedy gdy zajście p jest (=1) warunkiem koniecznym ~> (B1) i wystarczającym => (A1) dla zajścia ~q

Wydzielmy z powyższego równania definicję równoważności p<=>~q:
A1B1: p<=>~q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q)
Lewą stronę czytamy:
Zajdzie p wtedy i tylko wtedy gdy zajdzie ~q
Prawą stronę czytamy:
Zajście p jest (=1) konieczne ~> (B1) i wystarczające => (A1) dla zajścia ~q

Nasz przykład:
p=S (świeci)
q=Z (zgaszona)
Stąd mamy:
Świecenie S jest konieczne ~> (B1) i wystarczające => (A1) dla stwierdzenia braku zgaszenia (~Z)

A1B1:
Definicja spójnika „albo”($) S$Z w logice dodatniej (bo Z):

Spójnik „albo” S$Z w logice dodatniej (bo Z) to spełnienie zarówno warunku wystarczającego =>, jak i koniecznego ~> w kierunku od S (S) do zanegowanego Z (~Z)
A1: S=>~Z =1 - świecenie (S=1) jest (=1) wystarczające => dla stwierdzenia nie zgaszenia (~Z=1)
B1: S~>~Z =1 - świecenie (S=1) jest (=1) konieczne ~> dla stwierdzenia nie zgaszenia (~Z=1)
Stąd mamy definicję spójnika „albo”($) w równaniu logicznym:
A1B1: S$Z = (A1: S=>~Z)*(B1: S~>~Z) = A1B1: S<=>~Z = A1B1: S=~Z

Stąd mamy tabelę prawdy spójnika "albo"($) z uwzględnieniem definicji kontrprzykładu ~~> i prawa Irbisa.
Kod:

TA
Tabela prawdy spójnika „albo”($) p$q uwzględniająca prawa Irbisa
Matematyczne związki warunku wystarczającego => i koniecznego ~>
w spójniku „albo”($) p$q
A1: p=>~q =1 - zajście p jest (=1) wystarczające => dla zajścia ~q
B1: p~>~q =1 - zajście p jest (=1) konieczne ~> dla zajścia ~q
Stąd mamy definicję spójnika „albo”($) w równaniu logicznym:
A1B1: p$q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) =1*1 =1

       A1B1:         A2B2:     |     A3B3:       A4B4:
A:  1: p=>~q=1  = 2:~p~>q=1   [=] 3:~q~>p=1 =   4: q=>~p=1 [=] 5: ~p+~q =1
A': 1: p~~>q=0                                  4: q~~>p=0
Nasz przykład:
A:  1: S=>~Z=1  = 2:~S~>Z=1   [=] 3:~Z~>S=1 =   4: Z=>~S=1 [=] 5: ~S+~Z =1
A': 1: S~~>Z=0                                  4: Z~~>S=1
       ##            ##              ##            ##              ##
B:  1: p~>~q=1  = 2:~p=>q=1   [=] 3:~q=>p=1   = 4: q~>~p=1 [=] 5:  p+ q =1
B':               2:~p~~>~q=0     3:~q~~>~p=0
Nasz przykład:
B:  1: S~>~Z=1  = 2:~S=>Z=1   [=] 3:~Z=>S=1   = 4: Z~>~S=1 [=] 5:  S+ Z =1
B':               2:~S~~>~Z=0     3:~Z~~>~S=0
--------------------------------------------------------------------------
Spójnik „albo”($):
AB: 1: p$q     =  2:~p$~q     [=] 3:~q$~p     = 4: q$p     [=] 5: p*~q+~p*q
Definiuje tożsamość zbiorów/zdarzeń (prawo Irbisa):
AB: 1: p<=>~q  =  2:~p<=>q    [=] 3:~q<=>p    = 4: q<=>~p
    1: p=~q    #  2:~p=q       |  3:~q=p      # 4: q=~p
Nasz przykład:
Spójnik „albo”($):
AB: 1: S$Z     =  2:~S$~Z     [=] 3:~Z$~S     = 4: Z$S     [=] 5: S*~Z+~S*Z
Definiuje tożsamość zbiorów/zdarzeń (prawo Irbisa):
AB: 1: S<=>~Z  =  2:~S<=>Z    [=] 3:~Z<=>S    = 4: Z<=>~S
    1: S=~Z    #  2:~S=Z       |  3:~Z=S      # 4: Z=~S
Gdzie:
# - różne # w znaczeniu iż jedna strona jest negacją drugiej strony
## - różne na mocy definicji warunku wystarczającego => i koniecznego ~>
p i q muszą być wszędzie tymi samymi p i q inaczej błąd podstawienia

Prawa Sowy dla spójnika „albo”($):
Prawdziwość dowolnego zdania serii Ax (ABx) wymusza prawdziwość wszystkich zdań serii Ax (ABx)
Prawdziwość dowolnego zdania serii Bx (ABx) wymusza prawdziwość wszystkich zdań serii Bx (ABx)

W tabeli prawdy TA mamy do czynienia z kolumnowym i międzykolumnowym prawem Irbisa (2.14.1)

Kolumnowe prawo Irbisa:
Każda kolumnowa równoważność prawdziwa A1B1: p<=>~q definiuje tożsamość zbiorów/zdarzeń A1B1: p=~q (i odwrotnie)
A1B1: p<=>~q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) <=> A1B1: p=~q

##

Międzykolumnowe prawo Irbisa:
Każda międzykolumnowa równoważność prawdziwa definiuje tożsamość dowodów matematycznych po obu stronach znaczka tożsamości logicznej [=]
A1B1: p<=>~q [=] A2B2: ~p<=>q
Czytamy:
Udowodnienie prawdziwości A1B1: p<=>~q wymusza prawdziwość równoważności A2B2: ~p<=>q (i odwrotnie)

Gdzie:
## - różna na mocy definicji

W przełożeniu na zbiory/zdarzenia możemy powiedzieć że:
Udowodnienie tożsamości zbiorów/zdarzeń p=~q jest wystarczające => dla wnioskowania o tożsamości zbiorów/zdarzeń ~p=q (i odwrotnie)

Dalsze wyjaśnienia dla tabeli prawdy TA:

Definicja warunku wystarczającego => w spójnikach "i"(*) i "lub"(+):
p=>q =~p+q
Stąd:
W spójniku "albo"($) mamy:
A1: p=>~q = ~p+(~q)=~p+~q
##
Definicja warunku koniecznego ~> w spójniach "i"(*) i "lub"(+):
p~>q = p+~q
Stąd:
W spójniku "albo"($) mamy:
B1: p~>~q = p+~(~q) = p+q
Gdzie:
## - różne na mocy definicji warunku wystarczającego => i koniecznego ~>

Stąd mamy:
Definicja spójnika "albo"($) p$q w spójnikach „i”(*) i „lub”(+):
A1B1:
p$q = p<=>~q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) =(~p+~q)*(p+q)= ~p*p+ ~p*q+ ~q*~p+ ~q*q = p*~q + ~p*q

Do zapamiętania:
Definicja spójnika "albo"($) wyrażona spójnikami "i"(*) i "lub"(+)
p$q = p*~q+~p*q

W tabeli TA na mocy kolumny A2B2 odczytujemy tożsamą logicznie definicję spójnika "albo"($) ~p$~q w logice ujemnej (bo ~q).

A2B2.
Definicja spójnika "albo"($) ~p$~q w logice ujemnej (bo ~q):

Spójnik "albo"($) ~p$~q w logice ujemnej (bo ~q) to zachodzenie zarówno warunku koniecznego ~>, jak i wystarczającego => w kierunku od ~p do q
A2: ~p~>q =1 - zajście ~p jest (=1) konieczne ~> dla zajścia q
B2: ~p=>q =1 - zajście ~p jest (=1) wystarczające => dla zajścia q
stąd:
A2B2: ~p$~q = ~p<=>q = (A2: ~p~>q)*(B2: ~p=>q) =1*1=1
Czytamy:
Spójnik "albo"($) ~p$~q w logice ujemnej (bo ~q) jest spełniony wtedy i tylko wtedy gdy zajście ~p jest konieczne ~> (A2) i wystarczające => (B2) dla zajścia q

Matematycznie zachodzi tożsamość logiczna [=]:
A1B1: p$q=(A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) = p<=>~q
[=]
A2B2: ~p$~q=(A2:~p~>q)*(B2:~p=>q) = ~p<=>q
Powyższa tożsamość wynika bezpośrednio z praw Sowy.

Dowód tożsamy to skorzystanie z definicji spójnika "albo"($) p$q w spójniach "i"(*) i "lub"(+):
p$q = p*~q + ~p*q

Mamy do udowodnienia tożsamość logiczną:
A1B1: p$q [=] A2B2: ~p$~q
Definicja spójnika "albo" p$q:
p$q = p*~q + ~p*q
Rozwijamy prawą stronę (A2B2) tożsamości logicznej [=] powyższą definicją:
A2B2: ~p$~q = (~p*)~(~q) + ~(~p)*(~q) = ~p*q + p*~q = p*~q + ~p*q = A1B1: p$q

7.2.1 Operator "albo"($) p|$q w logice dodatniej (bo q)

Na podstawie tabeli prawdy TA mamy:

Definicja operatora „albo”(|$) p|$q w logice dodatniej (bo q):
Operator „albo”(|$) p|$q w logice dodatniej (bo q) to układ równań A1B1 i A2B2 dający odpowiedź na dwa pytania o p i ~p:
A1B1: p$q =(A1: p=>~q)*(B1: p~>~q)=p<=>~q - co się stanie jeśli zajdzie p?
A2B2: ~p$~q= (A2: ~p~>q)*(B2: ~p=>q)=~p<=>q - co się stanie jeśli zajdzie ~p?

A1B1:
Co się stanie jeśli zajdzie p?

Odpowiedź mamy w kolumnie A1B1:
A1: p=>~q =1 - zajście p jest (=1) wystarczające => dla zajścia ~q
B1: p~>~q =1 - zajście p jest (=1) konieczne ~> dla zajścia ~q
Stąd:
A1B1: p$q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q)=1*1 =1 - co się stanie jeśli zajdzie p?
Czytamy:
Definicja spójnika „albo”($) p$q w logice dodatniej (bo q) jest spełniona wtedy i tylko wtedy gdy zajście p jest konieczne ~> (B1) i wystarczające => (A1) dla zajścia ~q
Prawa strona A1B1 to definicja równoważności p<=>~q:
A1B1: p<=>~q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q)=1*1 =1
Stąd mamy:
A1B1: p$q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) = A1B1: p<=>~q
Nasz przykład:
A1B1: S$Z = (A1: S=>~Z)*(B1: S~>~Z) = A1B1: S<=>~Z

Kolumna A1B1 definiuje tożsamość zdarzeń p=~q:
Dwa zdarzenia p i ~q są tożsame p=~q wtedy i tylko wtedy gdy zajście p jest konieczne ~> (B1) i wystarczające => (A1) dla zajścia ~q.
A1B1: p=~q <=> (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) = A1B1: p<=>~q
Nasz przykład:
A1B1: S=~Z <=> (A1: S=>~Z)*(B1: S~>~Z) = A1B1: S<=>~Z
Tożsamość A1B1 czytamy:
Zdarzenie żarówka świeci się (S) jest tożsame "=" ze zdarzeniem żarówka nie jest zgaszona (~Z)
Innymi słowy:
Świecenie (S) to brak zgaszenia (~Z), i odwrotnie

A1B1:
Co się stanie jeśli zajdzie p?

Odpowiedź w postaci zdań warunkowych „Jeśli p to q” mamy w kolumnie A1B1:
A1.
Jeśli zajdzie p to na 100% => zajdzie ~q
p=>~q =1
Zajście p jest (=1) warunkiem wystarczającym => dla zajścia ~q
Zajście p daje nam (=1) gwarancję matematyczną => zajścia ~q
Zachodzi tożsamość pojęć:
Warunek wystarczający => = Gwarancja matematyczna =>
Zajście zdarzenia p jest (=1) warunkiem wystarczającym => dla zajścia zdarzenia ~q
Nasz przykład:
A1.
Jeśli żarówka świeci się (S=1) to na 100% => nie jest zgaszona (~Z=1)
S=>~Z=1
Świecenie żarówki S (S=1) jest wystarczające => dla stwierdzenia iż nie jest zgaszona (~Z=1)

Prawdziwość warunku wystarczającego A1 wymusza fałszywość kontrprzykładu A1’ (i odwrotnie)
A1’.
Jeśli zajdzie p to może ~~> zajść q
p~~>q = p*q =0
Niemożliwe jest (=0) jednoczesne zajście zdarzeń: p i q
Dowód „nie wprost” tego faktu wynika z definicji kontrprzykładu, czyli po udowodnieniu prawdziwości warunku wystarczającego A1: p=>~q=1 mamy gwarancję matematyczną => fałszywości kontrprzykładu A1’
Nasz przykład:
A1'.
Jeśli żarówka świeci się (S=1) to może ~~> być zgaszona (Z=1)
S~~>Z = S*Z =0
Dowód wprost:
Niemożliwe jest (=0) jednoczesne zajście zdarzeń: świeci (S) i zgaszona (Z)
Dowód "nie wprost" na mocy definicji kontrprzykładu wynika z prawdziwości warunku wystarczającego A1.

A2B2:
Co się stanie jeśli zajdzie ~p?

Odpowiedź mamy w kolumnie A2B2:
A2: ~p~>q =1 - zajście ~p jest (=1) konieczne ~> dla zajścia q
B2: ~p=>q =1 - zajście ~p jest (=1) wystarczające => dla zajścia q
Stąd:
A2B2: ~p$~q = (A2:~p~>q)*(B2:~p=>q) =1*1=1 - co się stanie jeśli zajdzie ~p?
Czytamy:
Definicja spójnika „albo”($) ~p$~q w logice ujemnej (bo ~q) jest spełniona wtedy i tylko wtedy gdy zajście ~p jest konieczne ~> (A2) i wystarczające => (B2) dla zajścia q
Prawa strona A2B2 to definicja równoważności ~p<=>q:
Równoważność ~p<=>q jest prawdziwa wtedy i tylko wtedy gdy zajście ~p jest konieczne ~> (A2) i wystarczające => (B2) dla zajścia q
Stąd mamy:
A2B2: ~p$~q = (A2:~p~>q)*(B2:~p=>q) = ~p<=>q
Nasz przykład:
A2B2: ~S$~Z = (A2:~S~>Z)*(B2:~S=>Z) = ~S<=>Z

Kolumna A2B2 definiuje tożsamość zdarzeń ~p=q:
Dwa zdarzenia ~p i q są tożsame ~p=q wtedy i tylko wtedy gdy zajście ~p jest konieczne ~> (A2) i wystarczające => (B2) dla zajścia q.
A2B2: ~p=q <=> (A2: ~p~>q)*(B2: ~p=>q)= A2B2: ~p<=>q
Nasz przykład:
A2B2: ~S=Z <=> (A2: ~S~>Z)*(B2: ~S=>Z)= A2B2: ~S<=>Z
Tożsamość A2B2 czytamy:
Zdarzenie żarówka nie świeci (~S) jest tożsame "=" ze zdarzeniem żarówka jest zgaszona (Z)
Innymi słowy:
Brak świecenia (~S) to zgaszenie (Z), i odwrotnie

A2B2:
Co się stanie jeśli zajdzie ~p?

Odpowiedź w zdaniach warunkowych „Jeśli p to q” mamy w kolumnie A2B2:
B2.
Jeśli zajdzie ~p to na 100% => zajdzie q
~p=>q =1
Zajście ~p jest (=1) warunkiem wystarczającym => dla zajścia q
Zajście ~p daje nam (=1) gwarancję matematyczną => zajścia q
Zachodzi tożsamość pojęć:
Warunek wystarczający => = Gwarancja matematyczna =>
Zajście zdarzenia ~p jest (=1) warunkiem wystarczającym => dla zajścia zdarzenia q
Nasz przykład:
B2.
Jeśli żarówka nie świeci się (~S=1) to na 100% => jest zgaszona (Z=1)
~S=>Z =1
Brak świecenia żarówki (~S=1) jest warunkiem wystarczającym => dla stwierdzenia faktu, iż jest zgaszona (Z=1)

Prawdziwość warunku wystarczającego B2: ~p=>q=1 wymusza fałszywość kontrprzykładu B2’ (i odwrotnie)
B2’.
Jeśli zajdzie ~p to może ~~> zajść ~q
~p~~>~q = ~p*~q =0
Dowód wprost:
Niemożliwe jest (=0) jednoczesne zajście zdarzeń: ~p i ~q
Dowód „nie wprost” tego faktu wynika z definicji kontrprzykładu, czyli po udowodnieniu prawdziwości warunku wystarczającego B2: ~p=>q=1 mamy gwarancję matematyczną => fałszywości kontrprzykładu B2’
Nasz przykład:
B2'.
Jeśli żarówka nie świeci się (~S=1) to może ~~> nie być zgaszona (~Z=1)
~S~~>~Z = ~S*~Z =0
Dowód wprost:
Nie może się zdarzyć (=0), że żarówka nie świeci się (~S=1) i równocześnie nie jest zgaszona (~Z=1)
Dowód:
Zachodzi tożsamość pojęć:
Nie zgaszona (~Z)= świeci (S)
~Z=S
Stąd mamy:
B2’: ~S~~>~Z = ~S~~>S = ~S*S =0
Czytamy:
Nie może się zdarzyć (=0), że żarówka nie świeci się (~S=1) i równocześnie świeci się (S=1)

Podsumowanie:
1.
Operator „albo”(|$) p|$q to gwarancja matematyczna => po stronie p, o czym mówi zdanie A1, jak również gwarancja matematyczna => po stronie ~p o czym mówi zdanie B2.
Nie ma tu miejsca na najzwyklejsze „rzucanie monetą” w rozumieniu „na dwoje babka wróżyła” jak to mieliśmy w implikacji prostej p|=>q i odwrotnej p|~>q.
2.
Definicja operatora „albo”($) p|$q w logice dodatniej (bo q):
Operator „albo”($) p|$q w logice dodatniej (bo q) to układ równań A1B1 i A2B2 dający odpowiedź na dwa pytania o p i ~p:
A1B1: p$q =(A1: p=>~q)*(B1: p~>~q)=p<=>~q - co się stanie jeśli zajdzie p?
A2B2: ~p$~q= (A2: ~p~>q)*(B2: ~p=>q)=~p<=>q - co się stanie jeśli zajdzie ~p?

Układ równań logicznych jest przemienny, stąd jeśli dostaniemy zapytanie o ~p to analizę rozpoczynamy od kolumny A2B2: ~p$~q, kończąc na kolumnie A1B1: p$q
Kolejność wypowiadanych zdań również jest bez znaczenia, czyli zdania z powyższej analizy {A1, A1’, B2, B2’} możemy zapisać w dowolnej kolejności.

Wybierzmy następującą kolejność zapisu zdań:
{A1’, A1, B2’, B2}
by dopasować się z symboliczną matrycą wejściową „ab” na wejściach p i q do innych operatorów implikacyjnych takich jak:
- zero-jedynkowa definicja warunku wystarczającego p=>q (3.6)
- zero-jedynkowa definicja warunku koniecznego p~>q (4.6)
- zero-jedynkowa definicja równoważności p<=>q (5.6)
- zero-jedynkowa definicja elementu wspólnego zbiorów p~~>q (6.4)

Uzasadnienie:
Prawidłowe porównanie powyższych definicji z definicją spójnika „albo”($) tu omawianego możliwe jest wyłącznie dla wspólnego punktu odniesienia na wejściach symbolicznych p i q (kolumna ab)

Korzystając z powyższej analizy mamy definicję operatora „albo”($) odpowiadającego na dwa pytania o p (kolumna A1B1), oraz o ~p (kolumna A2B2)
1.
Co może się wydarzyć jeśli żarówka S świeci się (S=1)?
A1B1: S$Z = (A1: S=>~Z)*(B1: S~>~Z) =1*1=1
A1’: S~~>Z =0 – niemożliwe jest (=0) zdarzenie: świeci (S) i jest zgaszona (Z)
A1: S=>~Z =1 – świecenie (S) jest (=1) wystarczające => dla nie zgaszenia (~Z)
2.
Co może się wydarzyć jeśli żarówka S nie świeci się (~S=1)?
A2B2: ~S$~Z = (A2: ~S=>Z)*(B2: ~S~>Z) =1*1=1
B1’: ~S~~>~Z =0 – niemożliwe jest zdarzenie: nie świeci (~S) i nie jest zgaszona (~Z)
B2: ~S=>Z =1 – brak świecenia (~S) jest wystarczający => dla stwierdzenia zgaszenia (Z)

7.3 Geneza zero-jedynkowej definicji spójnika „albo” p$q

Zero-jedynkowa definicja spójnika ‘albo”($) p$q wynika wprost z naturalnej logiki matematycznej człowieka przedstawionej wyżej.

Dowód:
Zapiszmy w tym celu przeanalizowany wyżej operator „albo” p|$q w zapisach formalnych dla:
p=S (świeci)
q=Z (zgaszona)

Stąd mamy:
Tabela prawdy operatora albo” p|$q:
Tabela prawdy operatora „albo”($) to analiza tego operatora w warunkach wystarczających =>, warunkach koniecznych ~> i zdarzeniach możliwych ~~> przez wszystkie możliwe przeczenia p i q w kierunku od p do q

Tabela prawdy operatora „albo” p|$q na mocy analizy w poprzednim punkcie:
Kod:

T1
Tabela prawdy operatora albo p|$q
A1B1: p$q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) =1*1=1
Co może się wydarzyć jeśli zajdzie p?
A1’: p~~>q=0 – niemożliwe jest (=0) jednoczesne zajście zdarzeń: p*q
               Twarde zero w A1’ wymusza twardą jedynkę w A1 (i odwrotnie)
A1: p=>~q =1 – zajście p jest (=1) wystarczające => dla zajścia ~q
               Twarda jedynka w A1 wymusza twarde zero w A1’ (i odwrotnie)
Co może się wydarzyć jeśli zajdzie ~p?
A2B2: ~p$~q = (A2: ~p=>q)*(B2: ~p~>q) =1*1=1
B2’: ~p~~>~q=0 –niemożliwe jest zdarzenie: ~p*~q
                Twarde zero w B2’ wymusza twardą jedynkę w B2 (i odwrotnie)
B2: ~p=> q  =1 –zajście ~p jest wystarczające => dla zajścia q
                Twarda jedynka w B2 wymusza twarde zero w B2’ (i odwrotnie)

Prawo Krokodyla:
W obsłudze zdań warunkowych "Jeśli p to q" przez wszystkie możliwe przeczenia p i q logika matematyczna musi widzieć tą samą ilość twardych jedynek i twardych zer, inaczej jest wewnętrzne sprzeczna.

Jak widzimy, w operatorze „albo”($) mamy dwie twarde jedynki (A1 i B2) oraz dwa twarde zera (A1', B2'), co oznacza spełnienie prawa Krokodyla i brak wewnętrznej sprzeczności algebry Kubusia.

Definicja twardej jedynki:
W zdaniach warunkowych "Jeśli p to q" twarda jedynka to spełniony warunek wystarczający => w analizie matematycznej zdania "Jeśli p to q" przez wszystkie możliwe przeczenia p i q, przy pomocy znaczków =>, ~> i ~~>.
A1: p=>~q =1 - twarda jedynka
B2: ~p=>q =1 – twarda jedynka

Definicja twardego zera:
W zdaniach warunkowych "Jeśli p to q" na mocy definicji kontrprzykładu spełniony warunek wystarczający A1: p=>~q wymusza fałszywość kontrprzykładu w linii A1' (i odwrotnie)
A1': p~~>q=p*q =0 - twarde zero
Podobnie:
Spełniony warunek wystarczający B2: ~p=>q wymusza fałszywość kontrprzykładu B2’
B2’: ~p~~>~q = ~p*~q =0 – twarde zero

Jak widzimy, w operatorze „albo”($) mamy dwie twarde jedynki i dwa twarde zera, zatem prawo Krokodyla jest tu spełnione.

7.3.1 Zero-jedynkowa definicja spójnika „albo”($) p$q

Zapiszmy tabelę prawdy operatora „albo” p|$q w wersji skróconej:
Kod:

T2
Definicja     |Co w logice
symboliczna   |jedynek oznacza
operatora p|$q|
A1B1:
p$q=(A1: p=>~q)*(B1: p~>~q)
A1’: p~~>q =0 |( p=1)~~>( q=1)=0
A1 : p=>~q =1 |( p=1)=> (~q=1)=1
A2B2:
~p$~q=(A2:~p~>q)*(B2:~p=>q)
B2’:~p~~>~q=0 |(~p=1)~~>(~q=1)=0
B2: ~p=> q =1 |(~p=1)=> ( q=1)=1
     a   b  c    1        2    3

Zero-jedynkową definicję spójnika „albo” p$q w logice dodatniej (bo q) otrzymamy kodując tabelę T2 z punktem odniesienia ustawionym na spójniku p$q:
A1B1: p$q
W spójniku „albo”($) A1B1: p$q zmienne p i q są w postaci niezanegowanej.

Tabelę zero-jedynkową spójnika „albo”($) A1B1: p$q w logice dodatniej (bo q) otrzymamy wtedy i tylko wtedy gdy wszystkie zmienne w tabeli T2_12 sprowadzimy do postaci niezanegowanej.
Umożliwia to II prawo Prosiaczka:
(~p=1)=(p=0)
które możemy stosować wybiórczo w stosunku do dowolnej zmiennej binarnej.
Zróbmy to:
Kod:

T3
Definicja     |Co w logice       |Na mocy II        |Zapis tożsamy
symboliczna   |jedynek oznacza   |prawa Prosiaczka  |tabeli 456
operatora p|$q|                  |                  |
A1B1:                            |                  |
p$q=(A1: p=>~q)*(B1: p~>~q)      |                  |  p   q  p$q
A1’: p~~>q =0 |( p=1)~~>( q=1)=0 |( p=1)~~>( q=1)=0 |  1 $ 1  =0
A1 : p=>~q =1 |( p=1)=> (~q=1)=1 |( p=1)=> ( q=0)=1 |  1 $ 0  =1
A2B2:                            |                  |
~p$~q=(A2:~p~>q)*(B2:~p=>q)      |                  |
B2’:~p~~>~q=0 |(~p=1)~~>(~q=1)=0 |( p=0)~~>( q=0)=0 |  0 $ 0  =0
B2: ~p=> q =1 |(~p=1)=> ( q=1)=1 |( p=0)=> ( q=1)=1 |  0 $ 1  =1
     a   b  c    1        2    3    4        5    6    7   8   9

Definicja:
Tabelę T3_789 nazywamy zero-jedynkową definicją spójnika „albo” p$q w logice dodatniej (bo q) dla potrzeb rachunku zerojedynkowego.

Interpretacja spójnika „albo” p$q w tabeli symbolicznej abc:
A1B1: p$q - zajdzie p albo zajdzie q
Trzeciej możliwości brak.

Do zapamiętania:
Kod:

Zero-jedynkowa definicja spójnika „albo”($)
dla potrzeb rachunku zero-jedynkowego
     p   q  Y=(p$q)=p*~q+~p*q
A1’: 1 $ 1  0
A1:  1 $ 0  1
B2’: 0 $ 0  0
B2:  0 $ 1  1
     1   2  3
Do łatwego zapamiętania:
p$q=1 <=> A1: p=1 i q=0 lub B2: p=0 i q=1
Inaczej:
p$q=0


7.3.2 Zero-jedynkowa definicja spójnika „albo” ~p$~q

Zapiszmy tabelę prawdy operatora „albo” p|$q w wersji skróconej:
Kod:

T2
Definicja     |Co w logice
symboliczna   |jedynek oznacza
operatora p|$q|
A1B1:
p$q=(A1: p=>~q)*(B1: p~>~q)
A1’: p~~>q =0 |( p=1)~~>( q=1)=0
A1 : p=>~q =1 |( p=1)=> (~q=1)=1
A2B2:
~p$~q=(A2:~p~>q)*(B2:~p=>q)
B2’:~p~~>~q=0 |(~p=1)~~>(~q=1)=0
B2: ~p=> q =1 |(~p=1)=> ( q=1)=1
     a   b  c    1        2    3


Zero-jedynkową definicję spójnika „albo” ~p$~q w logice ujemnej (bo ~q) otrzymamy kodując tabelę T2 z punktem odniesienia ustawionym na spójniku:
A2B2: ~p$~q
W spójniku „albo”($) A2B2 zmienne p i q są w postaci zanegowanej.

Tabelę zero-jedynkową spójnika „albo”($) A2B2: ~p$~q w logice ujemnej (bo ~q) otrzymamy wtedy i tylko wtedy gdy wszystkie zmienne w tabeli T2_12 sprowadzimy do postaci zanegowanej.
Umożliwia to I prawo Prosiaczka:
(p=1)=(~p=0)
które możemy stosować wybiórczo w stosunku do dowolnej zmiennej binarnej.
Zróbmy to:
Kod:

T4
Definicja     |Co w logice       |Na mocy I        |Zapis tożsamy
symboliczna   |jedynek oznacza   |prawa Prosiaczka  |tabeli 456
operatora p|$q|                  |                  |
A1B1:                            |                  |
p$q=(A1: p=>~q)*(B1: p~>~q)      |                  | ~p  ~q ~p$~q
A1’: p~~>q =0 |( p=1)~~>( q=1)=0 |(~p=0)~~>(~q=0)=0 |  0 $ 0  =0
A1 : p=>~q =1 |( p=1)=> (~q=1)=1 |(~p=0)=> (~q=1)=1 |  0 $ 1  =1
A2B2:                            |                  |
~p$~q=(A2:~p~>q)*(B2:~p=>q)      |                  |
B2’:~p~~>~q=0 |(~p=1)~~>(~q=1)=0 |(~p=1)~~>(~q=1)=0 |  1 $ 1  =0
B2: ~p=> q =1 |(~p=1)=> ( q=1)=1 |(~p=1)=> (~q=0)=1 |  1 $ 0  =1
     a   b  c    1        2    3    4        5    6    7   8   9

Definicja:
Tabelę T4_789 nazywamy zero-jedynkową definicją spójnika ‘albo”($) ~p$~q w logice ujemnej (bo ~q):

Interpretacja w tabeli symbolicznej abc:
A2B2: ~p$~q - zajdzie ~p albo zajdzie ~q
Trzeciej możliwości brak

7.3.3 Prawo porównywania w rachunku zero-jedynkowym

Prawo porównywania w rachunku zero-jedynkowym:
W rachunku zero-jedynkowym zachodząca tożsamość kolumn wynikowych jest dowodem zachodzenia prawa logiki matematycznej wtedy i tylko wtedy na wejściu mamy identyczną matrycę zmiennych wejściowych p i q "ab" oraz identyczną kolumnę wynikową "c"

Zauważmy że:
W tabelach T3 i T4 wejściowa definicja operatora „albo”($) p|$q jest identyczna
Stąd:
Tożsamość kolumny wynikowej 9 w tabelach T3 i T4 jest dowodem zero-jedynkowym prawa rachunku zero-jedynkowego

Prawo rachunku zero-jedynkowego
T3_789: p$q [=] T4_789: ~p$~q

7.4 Spójnik "lub"(+) vs spójnik "albo"($)

Weźmy nasz koronny przykład spójnika "albo"($):
Kod:

S1
     -------------
-----| S(żarówka)|----
     -------------

Doskonale widać że:
S1
Żarówka może się świecić (S=1) „albo”($) być zgaszona (Z=1)
S$Z =1
Trzeciej możliwości brak.

Potoczna definicja spójnika "albo"($):
Spójnik "albo" to wybór jednej z dwóch dostępnych możliwości.
Trzeciej możliwości brak.
p$q =1 - wtedy i tylko wtedy gdy do wyboru są wyłącznie dwie możliwości p albo q
inaczej:
p$q=0

7.4.1 Prawo Bobra w świecie martwym

Prawo Bobra:
W świecie martwym (w tym w matematyce i fizyce) zawsze w miejsce spójnika "albo"($) możemy użyć spójnika "lub"(+).

Uzasadnienie:
Definicja spójnika "albo"($) w spójnikach "i"(*) i "lub"(+):
p$q = p*~q + ~p*q

Definicja spójnika "lub"(+) w zdarzeniach rozłącznych (pkt. 1.12.4):
p+q = A: p*q + B: p*~q + C: ~p*q

Zauważmy że:
W spełnionym spójniku "albo"($) zdarzenia p i q są z definicji rozłączne, stąd:
A: p*q =0 - niemożliwe jest (=0) jednoczesne zajście zdarzeń p i q

Stąd dla spójnika "albo"($) mamy:
p+q = A: p*q=0 + B: p*~q + C: ~p*q := B: p*~q + C: ~p*q = p$q
gdzie:
:= - redukcja spójnika "lub"(+) z powodu rozłączności zdarzeń p i q (A: p*q=0).
Podstawa matematyczna:
Prawo algebry Boole'a:
0+x =x
Gdzie:
x - dowolna funkcja logiczna

Podsumowanie:
Prawo Bobra jest poprawne dzięki temu, że nasz mózg to nie komputer i na mocy konkretnego przykładu jeśli zdarzenia p i q będą rozłączne, co każdy 5-cio latek łatwo stwierdzi, jest mu wszystko jedno czy nadawca użyje w tym przypadku wzorcowego spójnika "albo"($), czy też mniej precyzyjnego spójnika "lub"(+). Mózg człowieka dokona korekty do spójnika "albo"($) automatycznie na wyższym poziomie obsługi logiki matematycznej.

Za użyciem w świecie martwym spójnika "lub"(+) w miejsce spójnika "albo"($) przemawia wiele racjonalnych argumentów.

Najważniejszy argument to:
Wyłącznie spójnik "lub"(+) podlega pod algebrę Boole'a która z definicji nie widzi spójnika "albo"($), będącego w istocie szczególnym przypadkiem równoważności:
A1B1: p$q = A1B1: p<=>~q [=] A2B2: ~p$~q = A2B2: ~p<=>q

Przykładem z dziedziny fizyki, gdzie mamy prawo w miejsce spójnika "albo"($) użyć spójnika "lub"(+) jest nasz koronny przykład spójnika "albo"($).

Rozważmy żarówkę S zainstalowaną w naszym pokoju.
Kod:

S1
     -------------
-----| S(żarówka)|----
     -------------

Doskonale widać że:
S1
Żarówka może się świecić (S=1) „albo”($) być zgaszona (Z=1)
A1B1: S$Z =1
Trzeciej możliwości brak.

Zastąpmy w powyższym zdaniu matematycznie poprawny tu spójnik "albo"($) spójnikiem "lub"(+)
1".
Żarówka może się świecić (S=1) "lub"(+) być zgaszona (Z=1)
S+Z =?

Definicja spójnika "lub"(+) w zdarzeniach rozłącznych (1.14.3):
Y = p+q = p*q + p*~q + ~p*q

Skorzystajmy z tej definicji dla zdania 1":
Y = (S+Z) = A: S*Z + B: S*~Z + C: ~S*Z
Zauważmy, że zdarzenie A jest twardym fałszem:
A: S*Z =0 - nie może się zdarzyć (=0), że żarówka jednocześnie świeci się (S) i jest zgaszona (Z)
Stąd mamy:
Y = (S+Z) = A: S*Z=0 + B: S*~Z + C: ~S*Z := B: S*~Z + C: ~S*Z = S$Z
Gdzie:
:= - redukcja spójnika "lub"(+) do spójnika "albo"($) na mocy rozłączności zdarzeń S (świeci) i Z (zgaszona), bo prawo algebry Boole'a (0+x=x)

Zauważmy, że każdy 5-cio latek wie, że żarówka nie może się (=0) jednocześnie świecić (S=1) i być zgaszona (Z=1)
A: S*Z =0
Dowód:
Zachodzi tożsamość pojęć:
Z=~S
Stąd mamy:
A: S*~S=0 - na mocy prawa algebry Boole'a (p*~p=0)
cnd

Dokładnie z tego powodu zdecydowana większość ludzi użyje w tym przypadku spójnika "lub"(+) w miejsce spójnika "albo"($).

Humaniści doskonale wiedzą, iż w świecie martwym użycie spójnika "lub"(+) w miejsce spójnika "albo"($) nigdy nie będzie błędem.
Dowód:
[link widoczny dla zalogowanych]
@Mirosław Bańko:
Użycie spójnika lub w zdaniach takich, jak „Przeżyję lub umrę”, nie jest błędem. Można się jedynie spierać o to, czy nie trafniej, dobitniej, wyraziściej itd. byłoby użyć w nim synonimicznego albo.


W wyróżnionym zdaniu użycie spójnika "lub"(+) jest poprawne bo wszyscy wiemy, że nie można być jednocześnie żywym i martwym.
cnd

7.5 Analiza operatora „albo”(|$) metodą zdjęciową

Kod:

T0
Fundament algebry Kubusia w obsłudze zdań warunkowych „Jeśli p to q”
Matematyczne związki warunku wystarczającego => i koniecznego ~>:
      A1B1:     A2B2:  |     A3B3:     A4B4:
A: 1: p=>q = 2:~p~>~q [=] 3: q~>p = 4:~q=>~p [=] 5: ~p+q
      ##        ##           ##        ##            ##
B: 1: p~>q = 2:~p=>~q [=] 3: q=>p = 4:~q~>~p [=] 5:  p+~q

Gdzie:
p=>q = ~p+q - definicja warunku wystarczającego =>
p~>q = p+~q - definicja warunku koniecznego ~>
## - różne na mocy definicji warunku wystarczającego => i koniecznego ~>
p i q muszą być wszędzie tymi samymi p i q inaczej błąd podstawienia


7.5.1 Zdjęcie układu

Definicja zdjęcia układu:
Zdjęcie układu to analiza zdania wypowiedzianego "Jeśli p to q" w kierunku od p do q przez wszystkie możliwe przeczenia p i q przy pomocy definicji zdarzenia możliwego ~~> (teoria zdarzeń) albo definicji elementu wspólnego zbiorów ~~> (teoria zbiorów) z rozstrzygnięciem o prawdziwości/fałszywości wszystkich zdań składowych.

Stąd mamy:
Definicja zdjęcia układu w teorii zdarzeń:
Zdjęcie układu to seria czterech zdań warunkowych "Jeśli p to q" kodowanych zdarzeniem możliwym ~~> w kierunku od p do q przez wszystkie możliwe przeczenia p i q z rozstrzygnięciem o prawdziwości/fałszywości wszystkich zdań składowych.

Definicja zdarzenia możliwego ~~> (pkt. 2.2.1):
Jeśli zajdzie p to może ~~> zajść q
p~~>q =p*q =1
Definicja zdarzenia możliwego ~~> jest spełniona (=1) wtedy i tylko wtedy gdy możliwe jest jednoczesne zajście zdarzeń p i q.
Inaczej:
p~~>q=p*q =[] =0

Decydujący w powyższej definicji jest znaczek zdarzenia możliwego ~~>, dlatego dopuszczalny jest zapis skrócony p~~>q.
Uwaga:
Na mocy definicji zdarzenia możliwego ~~> badamy możliwość zajścia jednego zdarzenia, nie analizujemy tu czy między p i q zachodzi warunek wystarczający => czy też konieczny ~>.
Kod:

T1
Tabela prawdy zdjęcia układu w zapisie formalnym
to odpowiedź TAK=1/NIE=0 cztery pytania {A,B,C,D}
Kolumna A1B1:
A: p~~> q = p* q=? - Czy możliwe jest jednoczesna zajście zdarzeń  p i  q?
B: p~~>~q = p*~q=? - Czy możliwe jest jednoczesne zajście zdarzeń  p i ~q?
Kolumna A2B2:
C:~p~~>~q =~p*~q=? - Czy możliwe jest jednoczesne zajście zdarzeń ~p i ~q?
C:~p~~> q =~p* q=? - Czy możliwe jest jednoczesne zajście zdarzeń ~p i  q?


7.6 Zadanie S$Z

Rozważmy żarówkę S zainstalowaną w naszym pokoju:
Kod:

     -------------
-----| S(żarówka)|----
     -------------

Polecenie:
Zbadaj, w skład jakiego operatora logicznego (|?) wchodzi zdanie wypowiedziane:
W1
Żarówka może się świecić (S) lub być zgaszona (Z)
Y=S+Z

I.
Rozwiązanie klasyczne z wykorzystaniem definicji spójnika „lub”(+)


Definicja spójnika "lub"(+) w zdarzeniach rozłącznych:
Y = p+q = A: p*q + B: p*~q + C: ~p*q

Nasz przykład:
1.
Y = S+Z = A: S*Z + B: S*~Z + C: ~S*Z
Żarówka nie może się jednocześnie świecić (S) i być zgaszona (Z)
A: S*Z =0
Y = S+Z := 0 + B: S*~Z + C: ~S*Z
Prawo algebry Boole'a:
0+x=x
Stąd mamy końcową minimalizację równania 1:
Y = S+Z := B: S*~Z + C: ~S*Z
Gdzie:
:= - minimalizacja funkcji logicznej Y

Stąd mamy:
Y = B: S*~Z + C: ~S*Z
co w logice jedynek (bo funkcja alternatywno-koniunkcyjna) oznacza:
Y=1 <=> B: S=1 i ~Z=1 lub C: ~S=1 i Z=1
Całość czytamy:
Prawda jest (Y=1) że w układzie S1 mogą wystąpić tylko i wyłącznie dwa zdarzenia rozłączne B i C:
B: S*~Z=1*1=1 - żarówka świeci się (S=1) i nie jest zgaszona (~Z)
"albo"($)
C: ~S*Z =1*1=1 - żarówka nie świeci się (~S) i jest zgaszona (Z)
Trzeciej możliwości brak.

Stąd mamy najprostszą odpowiedź
Zdanie wypowiedziane W1 wchodzi w skład operatora "albo"(|$)
Stąd wzorcowe zdanie wypowiedziane to:
W1”
Żarówka może się świecić (S) „albo”($) być zgaszona (Z)
S$Z =1 (trzeciej możliwości brak)

II.
Rozwiązanie z wykorzystaniem zdjęcia układu


Robimy zdjęcie układu dla schematu S1
Kod:

A: S~~> Z=0 - niemożliwe jest (=0): żarówka świeci(S) i jest zgaszona(Z)
B: S~~>~Z=1 - możliwe jest (=1): żarówka świeci(S) i nie jest zgaszona(~Z)
C:~S~~>~Z=0 - niemożliwe jest (=0): nie świeci(~S) i nie jest zgaszona (~Z)
D:~S~~>Z =1 - możliwe jest (=1): żarówka nie świeci(~S) i jest zgaszona (Z)

Jedynym problemem dla ucznia I klasy LO może być wątpliwość fałszu (=0) w linii C.
Jak to uprościć?
Definicja kontrprzykładu w zdarzeniach:
Kontrprzykładem dla warunku wystarczającego p=>q nazywamy to samo zdanie z zanegowanym następnikiem kodowane zdarzeniem możliwym p~~>~q=p*~q
Rozstrzygnięcia:
Prawdziwość warunku wystarczającego p=>q=1 wmusza fałszywość kontrprzykładu p~~>~q=p*~q=0 (i odwrotnie)
Fałszywość warunku wystarczającego p=>q=0 wmusza prawdziwość kontrprzykładu p~~>~q=p*~q=1
(i odwrotnie)

1.
W linii A mamy fałszywy kontrprzykład:
A: S~~>Z = S*Z =0 – niemożliwe jest (=0) zdarzenie: żarówka świeci się (S) i jednocześnie jest zgaszona (Z)
Na mocy definicji fałszywość kontrprzykładu w linii A wymusza prawdziwy warunek wystarczający => w linii B (i odwrotnie)
B.
Jeśli żarówka świeci się to na 100% => nie jest zgaszona
B: S=>~Z =1
Świecenie się żarówki S (S=1) jest warunkiem wystarczającym => dla stwierdzenia faktu, iż nie jest zgaszona

Podobnie:
2.
W linii C mamy fałszywy kontrprzykład:
C: ~S~~>~Z = ~S*~Z =0 – niemożliwe jest (=0) zdarzenie: żarówka nie świeci się (~S) i jednocześnie nie jest zgaszona (~Z)
Matematycznie zachodzi tożsamość pojęć:
Żarówka nie zgaszona (~Z) = żarówka świeci się (S)
~Z=S
Podstawiając do C mamy:
C”: ~S~~>S = ~S*S =0 – niemożliwe jest (=0) zdarzenie: żarówka nie świeci się (~S) i jednocześnie świeci się (S)

Na mocy definicji kontrprzykładu definiujemy fałszywość kontrprzykładu w linii C wymusza prawdziwy warunek wystarczający => w linii D (i odwrotnie)
D.
Jeśli żarówka nie świeci się (~S) to na 100% => jest zgaszona (Z)
~S=>Z =1
Dowód wprost:
Matematycznie zachodzi tożsamość pojęć:
Żarówka zgaszona (Z) = żarówka nie świeci się (~S)
Z=~S
Podstawiając do D mamy:
D”.
Jeśli żarówka nie świeci się (~S) to na 100% => nie świeci się (~S)
~S=>~S =1
Każde pojęcie jest podzbiorem => siebie samego

Dowód "nie wprost" prawdziwości warunku wystarczającego D wynika z fałszywości kontrprzykładu w linii C.

7.7 Algorytm rozpoznawania spójnika „albo”($)

Rozpatrzmy dwie tożsame wersje spójnika „albo”($) (7.1.1)

1
Spójnik „albo”($) typu 1

Żarówka świeci się S „albo”($) jest zgaszona (Z)
A1B1: S$Z = (A1: S=>~Z)*(B1: S~>~Z) = A1B1: S<=>~Z = A1B1: S=~Z
To samo w zapisie formalnym:
A1B1: p$q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) = A1B1: p<=>~q = A1B1: p=~q

W tym przypadku w algorytmie Puchacza dostaniemy zdanie:
A: S=>Z =?

Tu algorytm Puchacza można skorygować badając w punktach 6, 7 czy S i Z to pojęcia rozłączne:
A: S~~>Z = S*Z =0
Niemożliwe jest (=0) zdarzenie ~~>: żarówka świeci S i jednocześnie jest zgaszona Z

Na mocy definicji kontrprzykładu prawdziwy jest warunek wystarczający =>:
B: S=>~Z =1 – świecenie S jest wystarczające => dla stwierdzenie braku zgaszenia (~Z)
Warunek konieczny ~> między S i ~Z również tu zachodzi:
D: S~>~Z =1 - świecenie S jest konieczne ~> dla stwierdzenie braku zgaszenia (~Z)
Oznacza to, że mamy do czynienia ze spójnikiem „albo”($):
A1B1: S$Z = (A1: S=>~Z)*(B1: S~>~Z) = A1B1: S<=>~Z = A1B1: S=~Z
cnd

W świecie rzeczywistym, spójniki „albo”($) typu 1 to kropla w morzu spójników typu 2, bowiem człowiek rzadko nadaje pojęciu zaprzeczonemu ~p nazwę własną bez przeczenia:
Nasz przykład:
Z (zgaszona) = ~S (nie świeci)

Problem jest ze spójnikiem „albo”($) typu 2.
2.
Spójnik „albo”($) typu 2

Żarówka świeci się (S) „albo”($) nie świeci się (~S)
A1B1: S$~S = (A1: S=>S)*(B1: S~>S) = A1B1: S<=>S = A1B1: S=S
To samo w zapisie formalnym:
A1B1: p$~p = (A1: p=>p)*(B1: p~>p) = A1B1: p<=>p = A1B1: p=p

Zauważmy, że w typie 2 rozpatrując algorytmem Puchacza zdania warunkowe A1 i B1 wylądujemy w równoważności p<=>p zamiast w spójniku „albo”($).
A1B1: p<=>p = (A1: p=>p)*(B1: p~>p) = A1B1: p=p
Nasz przykład:
Żarówka świeci (S) wtedy i tylko wtedy gdy świeci (S)
A1B1: S<=>S =1
zamiast poprawnego tu zdania wypowiedzianego:
Żarówka świeci się (S) „albo”($) nie świeci się (~S)
S$~S =1
Oznacza to brak możliwości rozpoznania spójnika „albo”($) przy pomocy algorytmu Puchacza.

Podsumowując:
W przypadku spójnika „albo”($) typu 2 algorytm Puchacza wygeneruje nam równoważność typu:
A1B1: p<=>p
Przykład:
Koń (K) wtedy i tylko wtedy gdy koń (K)
Innymi słowy:
Koń to koń – jaki jest każdy widzi
K<=>K =1

Inne zdania tego typu to:
Dolar to dolar
Jeśli kocha to kocha – poczeka ze ślubem
etc

Powyższe zdania to masło-maślane, podkreślające znaczenie pewnego słówka, ale bez sensownej treści.

Myślę, że zdania jak wyżej p<=>p to kropla w morzu, spójników „albo”($) p$~p:
1.
Dowolne zwierzę jest psem (P) „albo”($) nie jest psem (~P)
P$~P =1
2.
Góralska, „zawsze pewna” przepowiednia pogody:
Jutro będzie pogoda (PO) „albo”($) nie będzie pogody (~PO)
PO$~PO =1
3.
Być „albo”($) nie być – oto jest pytanie
B$~B
4.
Przeżyję „albo”($) umrę – trzeciej możliwości brak
P$U
etc
To co wyżej to również masło-maślane, ale zdecydowanie częściej używane.

Analogia:
Algorytm Puchacza można tu porównać do języka komputerowego wyższego poziomu, łatwiejszego do zrozumienia dla nie-matematyków.
W programowaniu komputerów każdy język wysokiego poziomu narzuca pewne ograniczenia tzn. nie każdy program można w tym języku napisać.
Jedynym językiem w którym można napisać absolutnie każdy program jest język asemblera, który możemy porównać do bolidu formuły F1:
- szybki, ale kto tym jeździ, poza wąską grupą zawodowców
- szybki, ale łatwo się zabić.

Takim asemblerem w algebrze Kubusia jest algorytm zdjęciowy (7.5)

Podsumowując:
Spójnika „albo”($) będącego szczególnym przypadkiem równoważności:
A1B1: p$q = (A1: p=>~q)*(B1: p~>~q) = A1B1: p<=>~q = A1B1: p=~q
nie da się obsłużyć algorytmem Puchacza.

Dla spójnika „albo”($) w algorytmie Puchacza musimy przewidzieć wyjątek – najprościej to zrobić przy okazji punktu 4 w algorytmie Puchacza.

Algorytm Puchacza:
1.
W zdaniu warunkowym "Jeśli p to q" przeznaczonym do analizy (zdanie startowe) lokalizujemy p i q z pominięciem przeczeń zgodnie z prawem Kłapouchego.
2.
Poprzednik p i następnik q muszą spełniać definicję wspólnej dziedziny D zarówno dla p jak i dla q
Definicja dziedziny D dla p:
p+~p =D =1
p*~p=[] =0
Definicja tej samej dziedziny D dla q:
q+~q =D =1
q*~q =[] =0
3.
Zbiory/zdarzenia p, q, ~p, ~q muszą być niepuste, bowiem z definicji nie możemy operować na zbiorach/zdarzeniach pustych (pkt 8.8)
4.
Zdania warunkowe "Jeśli p to q" które nie spełniają dowolnego z punktów 1, 2, 3 nie spełniają definicji operatora implikacyjnego.

Obsługę wyjątku w logice matematycznej, czyli obsługę operatora „albo”(|$) dopisujemy w punkcie 4 w następujący sposób.

Prawo Foki:
Warunkiem koniecznym rozpoznania spójnika „albo”($) jest jego jawne zapisanie w zdaniu.

Dowód mamy ciut wyżej, a wynika on ze spójnika „albo”($) typu 2:

4a
Czy użyto spójnik „albo”($)?
Jeśli tak to idź do procedury p_albo obsługującej spójnik „albo”($)
Inaczej: idź do punktu 5 algorytmu Puchacza

Komentarz:
Z procedury p_albo nie ma powrotu do punku 5
Procedura p_albo analizuje matematycznie spójnik „albo”($)
Jeśli jest poprawnie użyty, to dostaniemy analizę matematyczną jak w punkcie 7.2.1
p$q =1
Inaczej:
p$q =0

Rozstrzygnięcia w procedurze p_albo:
1.
Przykład poprawnego użycia spójnika „albo”($) w zbiorach:
Dowolny człowiek jest mężczyzną M „albo”($) kobietą K
M$K =1 – prawda (tu dostaniemy piękną analizę matematyczną jak w punkcie 7.2.1)
2.
Przykład niepoprawnego użycia spójnika „albo”($) w zbiorach:
Dowolne zwierzę jest psem (P) „albo”($) kotem (K)
P$K =0 – fałsz
Definicja potocznego spójnika „albo”($), definowanego jako wybór jednej z dwóch możliwości nie jest (=0) tu spełniona.

Uwaga:
Problem prawa Bobra należy rozwiązać przy okazji matematycznego opisu spójnika „lub”(+) z języka potocznego człowieka.

7.8 Prawo Grzechotnika

Mała dygresja w temacie spójnika „albo” p$q i spójnika równoważności p<=>q.

Definicja algebry Boole’a w znaczkach:
Algebra Boole’a rozpoznaje zaledwie 5 znaczków:
1 – prawda
0 – fałsz
(~) – negacja
(*) – spójnik „i”(*) z języka potocznego
(+) – spójnik „lub”(+) z języka potocznego

Algebra Boole’a na mocy definicji nie rozpoznaje żadnych innych znaczków poza wyżej wymienionymi.

Definicja wyrażenia algebry Boole'a (pkt. 1.2.1:
Wyrażenie algebry Boole'a f(x) to zmienne binarne połączone spójnikami "i"(*) i "lub"(+)

Definicja funkcji logicznej algebry Boole'a:
Funkcja logiczna Y algebry Boole'a to zmienna binarna odzwierciedlająca binarne zmiany wyrażenia algebry Boole'a f(x) w osi czasu.
Innymi słowy:
Funkcja logiczna Y w algebrze Boole’a to komplet binarnych odpowiedzi dla dowolnego wyrażenia algebry Boole’a f(x)

W technice funkcja algebry Boole'a to zwyczajowo duża litera Y.
Przykład:
f(x) - zapis ogólny dowolnie skomplikowanego i nieznanego wyrażenia algebry Boole’a
f(x)=p*q+~p*~q - definicja konkretnego wyrażenia algebry Boole’a
Stąd na mocy definicji funkcji logicznej mamy:
Y = f(x) = p*q+~p*~q
Zapis tożsamy:
Y = p*q+~p*~q

W szczególnym przypadku funkcja logiczna Y może być stałą binarną, gdy w kolumnie opisującej symbol Y są same jedynki albo same zera.

Definicja bramki logicznej (pkt. 1.2.3):
Bramka logiczna to układ cyfrowy o n wejściach binarnych {p,q,r..} i tylko jednym wyjściu binarnym Y

Matematycznie zachodzi tożsamość:
funkcja logiczna Y = wyjście bramki logicznej Y

Zwyczajowe zmienne binarne w technice to:
p, q, r … - wejścia bramki logicznej
Y - wyjście bramki logicznej

Przykład:
Y = p*q+~p*~q

Definicja funkcji logicznej w logice dodatniej (bo Y):
Funkcja logiczna Y zapisana jest w logice dodatniej (bo Y) wtedy i tylko wtedy gdy nie jest zanegowana.
W przeciwnym przypadku mamy do czynienia z funkcją logiczną w logice ujemnej (bo ~Y)

Prawo negacji funkcji logicznej Y:
Dowolną funkcję logiczną w logice dodatniej (bo Y) wolno nam dwustronnie zanegować przechodząc do funkcji logicznej w logice ujemnej (bo ~Y) i odwrotnie.

Definicja operatora logicznego w algebrze Boole’a:
Operator logiczny w algebrze Boole’a to układ równań logicznych będący odpowiedzią na dwa pytania o Y i ~Y.
1.
Co się stanie jeśli zajdzie Y?
2.
Co się stanie jeśli zajdzie ~Y?

Definicja operatora „albo”(|$) w algebrze Boole’a:
A1.
Co się stanie jeśli zajdzie Y?
Y = p$q = ~(p<=>q) = p*~q + ~p*q
A2.
Co się stanie jeśli zajdzie ~Y?
Negujemy równanie 1 stronami:
~Y = ~(p$q) = p<=>q = p*q+~p*~q

##

Definicja operatora równoważności p|<=>q w algebrze Boole’a:

R1.
Co się stanie jeśli zajdzie Y?
Y = p<=>q = p*q+~p*~q
R2.
Co się stanie jeśli zajdzie ~Y?
~Y = ~(p<=>q) = p*~q+~p*q

Gdzie:
## - funkcje logiczne różne na mocy definicji

Definicja znaczka różne na mocy definicji ##:
Dwie funkcje logiczne Y są różne na mocy definicji ## wtedy i tylko wtedy gdy nie są tożsame i żadna z nich nie jest negacją drugiej
Doskonale widać, że na gruncie poprawnej algebry Boole’a spełniona jest definicja znaczka ## między operatorem „albo”(|$) i operatorem równoważności p|<=>q

AlE!

Prawo Grzechotnika:
Ziemska algebra Boole’a która w wszelkich dowodach praw rachunku zero-jedynkowego operuje wyłącznie na wyrażeniach algebry Boole’a, czyli na prawych stronach powyższych funkcji logicznych Y i ~Y jest wewnętrznie sprzeczna na poziomie funkcji logicznych.

Dowód:
Zauważmy, że jeśli w rachunku zero-jedynkowym zrobimy błąd fatalny opisany w prawie Grzechotnika to dostaniemy:
A1: Y = p$q = ~(p<=>q) = p*~q + ~p*q <=> R2: ~Y = ~(p<=>q) = p*~q+~p*q
Gdzie:
[=] – tożsamość logiczna

Międzykolumnowe prawo Irbisa
A1: Y <=> R2: ~Y
Znajomość funkcji logicznej po dowolnej stronie znaczka <=> wymusza znajomość funkcji logicznej po drugiej stronie.
Dowód tego faktu:
Wystarczy wybraną funkcję logiczną dwustronnie zanegować

Zauważmy, że dla prawych stron powyższego zapisu obowiązuje kolumnowe prawo Irbisa.
A1: p*~q+~p*q <=> R2: p*~q + ~p*q

Kolumnowe prawo Irbisa:
Wyrażenia algebry Boole’a po obu stronach znaczka <=> są tożsame:
A1: p*~q + ~p*q <=> R2: p*~q +~p*~q
Nie jest tu zatem tak jak przy Y i ~Y, gdzie w międzykolumnowym prawie Irbisa dowolna strona znaczka <=> jest negacją drugiej strony.
Mamy tu zatem błąd fatalny, opisany prawem Grzechotnika wyżej.

Co więcej:
Opisany tu błąd dotyczy wszystkich 16 spójników algebry Boole’a zapisanych w logice dodatniej (bo Y).
Dowód szczegółowy znajdziemy w punkcie 23.0
To jest błąd fatalny który widnieje nawet w podręczniku akademickim dla studentów matematyki
Dowód tego faktu znajdziemy w punkcie 30.0
30.0 Geneza błędu fatalnego w podręczniku akademickim logiki matematycznej


Ostatnio zmieniony przez rafal3006 dnia Wto 19:18, 09 Wrz 2025, w całości zmieniany 3530 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
rafal3006
Opiekun Forum Kubusia



Dołączył: 30 Kwi 2006
Posty: 39681
Przeczytał: 9 tematów

Skąd: z innego Wszechświata
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Pon 0:02, 28 Paź 2024    Temat postu:

...

Ostatnio zmieniony przez rafal3006 dnia Pon 0:06, 28 Paź 2024, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Metodologia / Forum Kubusia Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin