ŚFiNiA

monitor/konto_usuniete

Wytnęłem tam bezlitośnie nadużycie ewolucjonistki.
Jest to komentarz do artykułu:
migg.wordpress.com/2008/08/27/wiecej-swiatla-czyli-co-widza-nicienie/#comment-10068
_____________________________________________________
Otrzymane w tej pracy wyniki sugerują ponadto, że światłoczułe
białka u zwierząt wyewoluowały niezależnie co najmniej dwa razy.

“several facts make me suspect that any sensitive nerve may be
rendered sensitive to light”
===============================================================

KingKong:
Dobrze wiesz ,jak skomplikowany jest proces widzenia na poziomie
molekularnym. Skomplikowany i w swej strukturze nieredukowalnie
złożony,więc albo pisz o tym jak jest w rzeczywistości,albo zaczne
podejrzewać u Ciebie stronniczość i nieuczciwość intelektualną.
Jeszcze raz podkreślę; możecie czuć awersję do ID,ale bądzcie na
Boga uczciwi! Po prostu nadużywasz przez brak precyzji i sugerujesz
laikowi,iż ewolucja jest szybka i łatwa, ponieważ z (dwóznacznych)
badań --które się opierają na darwinowskich interpretacjach--
wynika ,że proces widzenia powstaje szybko,łatwo i może powstawać
niezależnie u różnych grup organizmów. Ale czy tak jest naprawdę?
Dla tych, którzy nie wiedzą o czym piszę polecam ten artykuł:
[link widoczny dla zalogowanych]
"Darwin nie wiedział, w jaki sposób nawet prosta światłoczuła

plamka reaguje na światło. Nie wiedział, co się dzieje, gdy foton w
pierwszym rzędzie

pada na siatkówkę i jakie procesy zachodzą dalej. Odpowiedzi na to
pytanie udzieliła dopiero

biochemia,
(.....)Z punktu widzenia biochemii proces widzenia wygląda dość
skomplikowanie. Najpierw

foton światła oddziałuje z cząsteczką zwaną 11-cis-retinalem, która
w mgnieniu oka

przekształca się w trans-retinal. To wymusza z kolei zmianę kształtu
silnie związanego z retinalem

białka, rodopsyny. Ze zmianą strukturalną rodopsyny idzie w parze
zmiana jej zachowania.

Białko to nazywane jest teraz metarodopsyną II. Przyczepia się ono
do innego białka

zwanego transducyną. Transducyna wiąże się następnie z cząsteczką
zwaną GTP. Połączona

molekuła – GTP-transducyno-metarodopsyna II – oddziałuje teraz z
fosfodiesterazą, białkiem

znajdującym się w wewnętrznej membranie komórki. Fosfodiesteraza
nabywa w ten sposób

zdolność do odcinania cząsteczek cGMP, obniżając ich koncentrację w
komórce. Molekułę

cGMP wiąże też inne białko błonowe, zwane kanałem jonowym, które
działa podobnie do

bramy wjazdowej, regulując liczbę jonów sodu w komórce. Gdy
zmniejsza się ilość molekuł cGMP, kanał jonowy zamyka się, powodując
obniżenie koncentracji dodatnio

naładowanych jonów sodu. Potencjał elektryczny w błonie komórkowej
traci tym samym

stan równowagi, a to wywołuje wysłanie impulsu do mózgu przez nerw
optyczny i zachodzi

widzenie. W komórce zachodzą ponadto inne reakcje, które zapobiegają
wyczerpaniu zasobów

11-cis-retinalu, cGMP i jonów sodu.

Aby umożliwić kolejny cykl procesu widzenia, trans-retinal
przekształca się za pomocą

enzymu w trans-retinol, który ma dwa dodatkowe atomy wodoru;
następnie inny enzym

przemienia tę cząsteczkę w 11-cis-retinol, a trzeci enzym odejmuje
dodane wcześniej dwa

atomy wodoru i tak proces widzenia dochodzi do punktu wyjścia – 11-
cis-retinalu. Może rozpocząć

się kolejny cykl procesu widzenia. 36 Uderza fakt, jak wiele trzeba
elementów, by

proces widzenia mógł w ogóle dojść do skutku. Według Behe’ego na
poziomie molekularnym

zaczynają się schody dla neodarwinizmu....."