ŚFiNiA

Katolikus

Chciałbym w tym temacie skonfrontować ze sobą dwie postawy odnośnie Biblii, wiary.
Postawa pierwsza to postawa wiary bardziej osobistej. W takiej postawie to ja po namyśle wybieram takie całościowe rozumienie Biblii i jej poszczególnych fragmentów, które wydaje mi się najbardziej wiarygodne, przekonujące. W takiej postawie liczy się to, by stawiać pytania, mocno zaangażować własne myślenie i odczucia, rozeznawać różne punkty widzenia, ale przede wszystkim liczy się, by szczerze pytać siebie, co mnie przekonuje, jaka interpretacja do mnie trafia.

Druga postawa to postawa, w której ma być jak najmniej własnej, szczerej, osobistej interpretacji, bo należy odrzucić własny rozum, a zastąpić go posłuszeństwem i wiernością wobec tego, co autorytety religijne ustalają odnośnie interpretacji Pisma Świętego. Tak więc druga postawa to postawa wiary w autorytety religijne, które to ustalają treść wiary i człowiek powinien to przyjąć. W Kościele mamy Urząd Nauczycielski Kościoła, który formułuje doktrynę i domaga się, by wierni przyjmowali posłusznie i wiernie, co "Kościół do wierzenia podaje".
Ta postawa nie oznacza z konieczności ślepego i nierozumnego rozumienia tego, w co mamy obowiązek wierzyć. Ta postawa oznacza tylko tyle, że ktoś objaśnia nam wiarę, a my mamy być temu objaśnieniu wierni i posłuszni.

Moje pytanie do wszystkich zainteresowanych tematem:
Czy, któraś z tych postaw wiąże się z zagrożeniem duchowym? A jeśli tak to jakie to jest zagrożenie, na czym ono polega?..