ŚFiNiA

Myszeńka

Ciekawa jestem opinii na zasadniczy temat. Chodzi mi o to, czy według Was niepełnosprawni ( szczególnie chodzi mi o niepełnosprawnych umysłowo w stopniu lekkim) mają szansę "zaistnieć" w świecie,żyć w środowisku czy też skazani są na różnorakie ośrodki pomocy społecznej. Co w ogóle społeczeństwo ofiaruje takim ludziom?
Czy słyszeliście o tym, by mieli szasę na pracę?
Jak pomaga się takim ludziom?
Czy mogą oni mieszkać samodzielnie lub w miarę samodzielnie?
A może ktoś z Was zna kogoś takiego, kto funkcjonuje w środowisku? I czy sobie taki ktoś radzi?
Pytania moje mają naprowadzić na pewien trop rozważan, choć wypowiedzi mogą być w luźnym z nmi powiązaniu.
Jednak proszę pisać.
Interesują mnie poglądy na ten temat, mają mi pomóc m.in. w rozwiazaniu problemu tego typu.

wujzboj

Hmmm, i pełnosprawnym trudno jest zaistnieć w świecie...

W sumie myślę, że jest to kwestia rodzaju niepełnosprawności. Można być niepełnosprawnym (także umysłowo), ale mimo mieć coś do zaoferowania bliższemu (lub nawet dalszemu) otoczeniu. Wtedy nie jest się tak bardzo uzależnionym od pomocy rodziny lub ośrodków pomocy społecznej.

abangel666

Znam człowieka niepełnosprawnego umysłowo.
W ub. roku zrobił magistra...
(... ja mu pracę napisałam

)
Bardzo fajny chłopak, bardzo się stara, lubię go choć to katol.... średnio raz w miesiacu w barze wykłócamy się o Wojtyłę.... ale on ze mną szans nie ma... łatwy cel

Tak czy inaczej, jak widać, niepełnosprawni, moga zaistnieć, mogą zrobić magistra, muszą tylko chcieć.

wujzboj

A na czym polega jego niepełnosprawność? Jak rozumiem, dotyczy ona takiego obszaru umysłowości, który nie jest specjalnie istotny w jego specjalizacji. Czy możesz mniej więcej powiedzieć, co to za niepełnosprawność i jaka to specjalizacja? Oczywiście, bez podawania szczegółów, które pozwoliłyby go namierzyć.

A może jest to po prostu człowiek szczególnie pracowity? Tak, że potrafił upartą pracą uzyskać to, co innym przychodzi względnie łatwo?

abangel666

Myszeńka

Troszkę inaczej. Pamięć to on ma. Mówił mi nawet o szczegółach spraw, które były kilka lat temu. pamięta również fragmenty miast, które odwiedził kiedyś tam ( w moim mieście był i ładnie mi wyjaśnił, w których miejscach przebywał).
Upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim ma różne przejawy, ja niektórych w osobie, o której piszę,w ogóle nie dostrzegam. Ale nie ukrywam,że patrzę trochę emocjonalnie.
Osoba ukończyła szkołe specjalną ( jednak sposób wyrażania się i język ma bogaty), ma zawód, nieistotny chyba, bo mało w nim pracowała. Wszelkie prace pomocowe potrafi wykonywać. Była pomocnikiem pracowników zakładu, w którym mieszka obecnie. Ale starała się poprawiać to, co oni robili... Kiedyś mieszkała samodzielnie, pracowała w spóldzielni inwalidów.
Problemem jest jej niedosłuch oraz sięganie do kieliszka.
Co jeszcze napisać?

abangel666

Myszeńka

abangel666

"Życie tak cenne, by zapić się
w najbliższym barze...."
(Variete)