ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Ostatnio pochwyciłem się na ciekawej mojej reakcji. Oto szukałem sobie czegoś w internecie. Link skierował mnie na pewną stronę - elegancką, estetyczną, z pięknie posegregowanymi rozdziałami, w pełni profesjonalną. U mnie zadziałał odruch - ledwo rzuciłem okiem i zamknąłem tę stronę. Potem się sam nad tym odruchem zastanowiłem - może jednak były tam ciekawe dla mnie treści? Dlaczego z góry "skreślam" to, co jest ładne i profesjonalne?...

A jednak nawet mi się nie chce wracać do tej strony. Mimo że dla mnie jej estetyka była jak najbardziej OK. Ale na takich stronach KOMPLETNIE NIE SPODZIEWAM SIĘ CIEKAWYCH I ISTOTNYCH TREŚCI. Nawet mi się nie chce sprawdzać, czy taka treść tam czasem się nie pojawiła, bo to taka mała szansa na to jest...

Dlaczego te prawie wszystkie piękne i profesjonalne strony są najczęściej mało wartościowe?...
Ano właśnie! Oto moje przemyślenia na temat powodów takiego stanu rzeczy:
1. Jeśli strona jest bardzo ładna, profesjonalna, to zapewne ktoś za nią zapłacił znaczące pieniądze. Czyli to ktoś bogaty decydował. A bogaci...
... bogaci to z reguły nudziarze! Może nie wszyscy, ale w większości. Bogactwo koreluje ze sprytem, z pewną postacią inteligencji praktycznej, ale NIE Z WYŻSZYMI FUNKCJAMI POZNAWCZYMI. Wyższe funkcje poznawcze biorą się z niezależności myślenia, indywidualności, osobistej ciekawości. Takie niezależny człowiek, zwykle owładnięty podziwem dla tego co z piękna idei, człowiek z głębią odczuwania po prostu "nie byłby sobą", gdyby skupiać się zanadto na bogaceniu się. Człowiek o ponadprzeciętnej osobowości i intelekcie będzie raczej lekceważąco patrzył na ten wyścig do lansu na bogacenie się. On już dawno wyśmiał (także w samym sobie) tę potrzebę wybicia się poprzez spryt i twardość działania, dawno ją zlekceważył. Bo inaczej już nie potrafi, bo ZA BARDZO GO RAJCUJE TO CO WOLNE w odczuwaniu i myśleniu. A zdobywanie pieniędzy, choć może i nawet bardzo podniecać wielu o standardowej osobowości, jest jednak najczęściej rutynowe, jest związane z wieloma zgniłymi kompromisami życia. Dlatego najciekawsi, najbardziej niezwykli, frapujący ludzie występują raczej poza kręgami bogaczy.
2. Estetyka w ogóle jest chyba w pewnej opozycji do intelektu. Jako nauczyciel fizyki to dość często obserwowałem. Jeśli miałem w ręku klasówkę, czy pracę dowmową z pięknie rozplanowanymi marginesami, kształtnym pismem, estetyczną i schludną, to najczęściej (nie zawsze zdarzają się wyjątki!)...
merytorycznie była one w większości przypadków kiepska. Zadanie nie było rozwiązane, treść ograniczała się do zaprezentowania oczywistości. Bo w ludzkich zdolnościach jest jednak coś za coś, a poza tym dominujący typ postrzegania niejako kanibalizuje inne typy. Jeśli ktoś widzi silnie aspekt estetyczny, to - niejako z konieczności - pomijać będzie aspekt merytoryczny. Prace najzdolniejszych (z fizyki) uczniów zwykle były ledwo czytelne... To często bywają dysgraficy, którzy mają ogromne problemy z zapanowaniem nad estetyką i ogólnie wyglądem swojej pracy - piszą dziwnie powykręcanymi, małymi literkami, wyraźnie "ucieka im" kierunek tego pisania, rysunki są nieporządne, bałagan aż bije w oczy. Ale za to...
jest rozwiązanie zadania! Da się w tym dopatrzyć myśli, jeśli jest rysunek, to prowadzi do celu, jeśli napisano wzór, to widać, że piszący wiedział, że to ten wzór pasuje do treści. Estetyka został przez tych dysgrafików zdeprecjonowana na korzyść zobrazowania samej merytorycznej treści. I tak to działa. I nie ma za bardzo jak być inaczej...
3. Strony internetowe ładne, to najczęściej strony ZE SCHEMATÓW. To wynika z ekonomii - dobrzy graficy tworzą schematy, które później są wykorzystywane przez wielu twórców stron. Czasem akurat z tego wynika coś dobrego, bo osoba będąca twórcą treści weźmie taki schemat i wtłoczy weń swoją wizję - ma ładną grafikę, ale też jest i treść (a ja przede wszystkim oryginalnych treści poszukuję). Ale to jest czasem. Jakoś tak jest, że jednak oryginalni twórcy treści rzadko dobrze się czuję z tym schematyzmem, czy ogólnie typem estetyki, oferowanej właśnie przez zawodowych estetów. Tu się czuje, że jedno do drugiego niezbyt pasuje. Tam gdzie twórca oryginalnej treści, chciałby uwypuklić jakiś aspekt sprawy, esteta akurat przewidział sobie, ze to ma ustąpić jakiemuś tam paradygmatowi wizualnemu. Twórca treści do pewnego stopnia może pójść na jakiś kompromis, coś tam pokombinować, aby "wilk był syty i owca cała", ale to będą kompromisy. Bo w istocie estetyzm i merytoryka są znacząco odmiennymi tendencjami, sprzecznymi w bardzo wielu aspektach. Tego się dobrze pogodzić najczęściej nie da.
4. Komercja... Strony ładne, strony opłacone u profesjonalistów zwykle chcą nam coś wcisnąć. Oznacza, że nawet jak jakąś ciekawą (dla osoby o intelektualnych aspiracjach) treść zaoferują, to za chwilę już wskoczą ze swoim przekazem. A że marketingowiec tez najczęściej jest z tych, co bardziej kochają pieniądze niż oryginalność myśli, to bardzo szybko się okaże, że już cała reszta przekazu realizuje priorytet robienia odbiorcom wody z mózgu, a nie priorytet wartościowej treści.
5. O kompromisach raz jeszcze... Skomplikowane idee są związane z kompromisami. Ich przekazanie też wymaga jakiegoś zredukowania złożoności idei do możliwości przekazania jej. Jednak jeśli do tych - nieuniknionych - kompromisów merytorycznych, trzeba jeszcze dokładać kompromisy z powodu "bo musi wyglądać ładnie", to robi się z tego owych kompromisów deczko za dużo. Treść merytoryczna, czyli to co rzeczywiście ciekawe, w tym wszystkim ginie.

MaluśnaOwieczka

Dlatego ja jestem brzydki i zaniedbany.

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Nie. A to musi być w internecie? W "realu" to nie działa tak samo?

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Ale dlaczego miałbyś mnie zamknąć? Przecież zaniedbany to Twoim zdaniem bardziej inteligentny. A więc widząc mnie potarganego w obdartych ciuchach, powinieneś chcieć nawiązać jak najbliższy kontakt.

Chyba zacznę wyrywać laski na niechodzenie do fryzjera.

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński