ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Ciekawą właściwością współczesnych czasów jest spór pomiędzy dwoma przeciwstawnymi ideami społecznymi: idea zrównywania jest przeciwna do idei różnicowania się, zaznaczania odrębności.

Widać to choćby w postulatach różnych grup "naprawiających świat" na sposób, jaki wydaje im się właściwy:
1. kwestia płci
- Frakcja nieróżnicowania płci postuluje np., aby nie było osobnych toalet dla kobiet (dziewcząt w szkołach) i mężczyzn (chłopców w szkołach). Bo to zaznaczanie odrębności płci przecież może być przykre dla osób, które nie identyfikują się z żadną z płci...
- Frakcja chroniąca z kolei np. dziewczęta przed podglądaniem, przed napastliwością chłopców w szkołach, internatach, klubach sportowych chciałaby jak najbardziej, aby były dostępne osobne przebieralnie, toalety, prysznice.
2. kwestia narodowości
- Frakcja zrównywania tożsamości narodowych, próbuje umniejszać różnice w postrzeganiu swojej odrębności, tożsamości narodowej.
- Frakcja zbliżona do nacjonalizmu ma dokładnie odwrotne zdanie od tej pierwszej, dla niej właśnie wartością jest różnicowanie się narodowe, obstawanie każdego przy tej tożsamości, która...
... tu właściwie to trochę nie wiem, przy jakiej tożsamości. :think:

Czy chodzi o tożsamość narodową jakoś genetycznie potwierdzoną (np. trzeba się urodzić Żydem, aby być "prawdziwym Żydem"), czy może chodzi o tożsamość narodową, w której ktoś się wychował, czy może tą, do której się aktualnie SAM chce zaliczyć, bo tak zadecydował, że będzie się z tym właśnie narodem identyfikował.
3. Ogólnie jest fundamentalny problem z ideą integracji, która w skrajnej postaci będzie odbierana jako INTEGROWANIE NA SIŁĘ.

Nieraz czytam różne artykuły o ideach społecznych, pedagogicznych i widzę wysyp integratorów maści wszelakiej. Integratorzy mają bardzo szlachetne intencje - chcieliby wszystkich zbratać ze wszystkimi, w szkole połączyć we wzajemnie się akceptujące społeczności wszystko i wszystkich - inteligentnych z debilami, agresywnych z łagodnymi, zaburzonych z panującymi nad sobą, pragnących ciszy i spokoju ze zwolennikami hałasu i awanturek co chwila itp. itd.
Mam wrażenie, gdy czytam różne życzeniowe manifesty takich integratorów, że widzą oni skrajnie tylko jedną stronę medalu - tą, że oto jakaś mniejszość, dzięki integracji wyciąga ze swojej alienacji, czasem poniżenia, stając się (rzekomo, tak się to wydaje integratorom, że to się pięknie udaje) równoprawnymi członkami społeczności. Prawda jest wg mnie znacznie mniej dla integratorów na siłę miła. Wszystko bowiem jest "coś, za coś". Szkoła, w której w każdej klasie trzeba mieć ucznia bardzo mało inteligentnego i tych inteligentnych średnio zapewne będzie szkołą z poziomem nauczania odpowiednio dostosowanym do tego najwolniej kojarzącego ucznia. Większość uczniów jako tako bystrych, która już na początku lekcji zajarzyła, o co chodzi, nudzi się niemiłosiernie, gdy nauczyciel skupia się na tym jednym najbardziej odstałym uczniu. Traci przez to większość uczniów, a ten jeden, najmniej inteligentny...
... i tak do jutra zapomni większość z tego, czego go z takim wielkim wysiłkiem uczono, bo akurat tej umysłowości nauka "się nie trzyma". Jednak wielce ideowi integratorzy na siłę, tego nie mają ochoty ani dostrzec, ani na koniec zaakceptować. Przecież mają takie dobre intencje...

Z integracjami narodów też nie jest prosta sprawa. Z jednej strony mamy bowiem granicę w postaci jakiegoś obowiązku nieidentyfikowania się, urawniłowki, gdzie człowiekowi chyba zabraniano by, aby się czuł tym, kim się pragnie narodowo czuć. Z drugiej strony skali mam jednak demony nacjonalizmu silnie szowinistycznego, gdzie ludzie postrzegają się na zasadzie: albo swój, albo wróg, z którym zaraz będziemy toczyli krwawą wojnę...
I podobnie będzie się ujawniał dylemat każdej innej formy integrowania na siłę ludzi, a z drugiej strony zagrożenie absurdalnego różnicowania się. Nie ma tu chyba idealnego rozwiązania.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Andy72

Ciekawe, że władcy tego świata walczą z naturalnym zróżnicowaniem się społeczeństwa na płcie, natomiast popierają sztuczne zróżnicowanie na biednych i bogatych - nawet Mao Tse Tung żył w dużo większym komforcie niż przeciętny Chińczyk w tym czasie.

Michał Dyszyński