ŚFiNiA

MaluśnaOwieczka

Czasami czytam lub oglądam o ludziach, którzy kiedyś szli tzw. złą drogą. Kradli, zabijali, bili, gwałcili. Siedzieli w więzieniu.
A teraz są nienagannymi obywatelami i żyją uczciwie, bo na drodze dobra trzyma ich... wiara.

A więc tacy ludzie potrzebują wiary w Boga, żeby się ustabilizować i nie szaleć.
Muszą mieć nad sobą jakiś wielki silny autorytet, który im powie, co mają robić, a czego nie wolno im robić, i któremu będą bezgranicznie posłuszni.

Oczywiście trudno takiego autorytetu szukać wśród ludzi, a więc nawrócenie się na wiarę jest jedynym sposobem, przez który tacy ludzie się ustabilizują.

Dotyczy to na pewno też w dużym stopniu ludzi chwiejnych, którzy cały czas poszukują swojej tożsamości. Ciągłe poszukiwanie własnej tożsamości, skakanie z kwiatka na kwiatek, z jednej skrajności na drugą, w końcu człowieka tak wymęczy, że na nic nie będzie miał siły.
Jedynym ratunkiem w takiej sytuacji jest jakiś twardy autorytet, który mocnym pewnym siebie głosem powie takiej osobie, jaka powinna być jej tożsamość. Dopiero wtedy tożsamość takiej osoby się ustabilizuje. Taka osoba odetchnie wtedy z ulgą, bo w końcu wie, kim jest i nie ma już tendencji do skakania w skrajności, bo trzyma ją na łańcuchu siła boskiego autorytetu.

Alternatywą dla nawrócenia się na wiarę w Boga dla takich osób jest też wstąpienie do jakiejś autorytarnej organizacji, ze sztywnymi bezwzględnymi regułami. Na przykład do wojska.
W wojsku też wielu ludzi chwiejnych emocjonalnie często znajduje ukojenie. Bo tam mają nad sobą tak silny, twardy i bezwzględny autorytet, że nie muszą się zastanawiać, co należy robić i myśleć. Po prostu robią i myślą dokładnie to, co trzeba. I to daje im ukojenie.

A więc nawrócenie na wiarę, wstąpienie do wojska, czy jakiejś innej organizacji paramilitarnej, ale też i wstąpienie do sekty!
Wstąpienie do sekty również jest deską ratunku dla takich osób, bo w sekcie też mamy do czynienia z silnym autorytetem.

Człowiek chwiejny, którego jego chwiejność męczy, potrzebuje by ktoś go trzymał na smyczy. Po prostu.
Sam w sobie nie umie odnaleźć tożsamości ani zasad moralnych.

Semele

Dobry opis i faktycznie nawet najwięksi filozofowie doceniali religię jako sposób na lepsze życie.

w Wittenberdze czy Paryżu XV wieku diabeł, anioł, ręka Boska czekały za każdym rogiem, bez nich człowiek ówczesny by się całkowicie zagubił, nie znalazłby drogi. Dziś pomoże GPS.

[link widoczny dla zalogowanych]

Adeptus

Ludzie, którym wiara pomaga być dobrymi, tak naprawdę nie są chrześcijanami. Oni po prostu ubierają dominującą w społeczeństwie moralność (nie mającą zbyt wiele wspólnego z doktryną biblijną i kościelną) w mistyczną otoczkę. Człowiek, który na serio traktowałby wszystkie nakazy którejkolwiek z religii abrahamicznych trafiłby do więzienia lub domu wariatów. Już nie mówiąc o tym, że byłby bardzo nieprzyjemnym osobnikiem.

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Tak to bardzo ciekawy temat.

Adorno....
Fromm..

[link widoczny dla zalogowanych]