ŚFiNiA

krowa

I tak i nie. Tak, będziemy postrzegani - na podobnej zasadzie, co i teraz. Czyli bezpośrednio tylko każde z nas dla siebie i dla Boga, a pośrednio (postrzegaj znany ci rysunek dla Linoskoczka) - również jedno dla drugiego wzajemnie. Ta druga właściwość człowieka to cecha jego ciała. Na tym świecie postrzegam ciebie (osobę znajdującą się zawsze poza moją świadomością) jako materialny obraz twojego ciała, kreowany w mojej świadomości jako element zdarzeń postrzeganych przeze mnie; obraz to materialny, czyli rządzony prawami materii obowiązującymi na tym świecie, świecie przejściowym. W przyszłym świecie będę postrzegał ciebie (osobę znajdującą się zawsze poza moją świadomością) jako "przemieniony" obraz twojego ciała, kreowany w mojej świadomości jako element zdarzeń postrzeganych przeze mnie; obraz to "przemieniony", czyli rządzony prawami obowiązującymi w przyszłym, wiecznym świecie.

R_o_z_m_y_ś_l_n_i_e_ podkreśliłem, że postrzegamy się wzajemnie pośrednio, jako obrazy pojawiające się u każdego z nas w jego własnej świadomości; aby mówić o tym prościej, piszę zazwyczaj nie o "pośrednim postrzeganiu" się wzajemnie, lecz o komunikowaniu się ze sobą (czyli o przekazywaniu sobie wzajemnie różnorakich informacji, czasem rozmyślnie, ale zwykle po prostu bo się nie da siedzieć w czapce niewidce). To, co postrzegam, nie jest przecież tobą, podobnie jak to, co ty postrzegasz, nie jest mną! Tym razem napisałem o "pośrednim _p_o_s_t_r_z_e_g_a_n_i_u", bo użyłaś słowa "postrzeganie". Ale trzeba pamiętać, że nie postrzegamy się wzajemnie! Postrzegamy wzajemnie tylko swoje przejawy obecności. Różnica jest bardzo istotna. Bo jak coś postrzegam, to nie ulega wątpliwości, że to postrzegam: jak mnie boli (postrzegam mój ból) to mnie boli, jak się cieszę (postrzegam moją radość) to się cieszę, jak czuję zapach kwiatów to czuję zapach kwiatów i już. Po prostu zachodzi pewne zjawisko, i ten fakt nie ulega żadnej wątpliwości. Ale wątpliwości ulega już interpretacja tego faktu: uznanie czegoś za przyczynę. Przyczyna bywa zupełnie inna, niż się wydawać może; są bóle fantomowe, radość może minąć gdy człek się zorientuje w sytuacji; zapach kwiatów miewa różne źródła... To trochę jak w tej jaskini Platona: widać tylko grę światła i cienia, ale nie da się wyjść z jaskini by obejrzeć, przejawem czego są te efekty świetlne na ścianie jaskini. Postrzegamy przejawy, nie postrzegamy ich źródła. Jedyne źródło jakie postrzegamy to my sami: ja postrzegam siebie, ty postrzegasz siebie. Wyjątkiem od tej zasady jest Bóg: Bóg postrzega nie tylko siebie, ale i każde stworzenie. Bezpośrednio je postrzega, tak jak ty postrzegasz siebie.

A czy to, że wszyscy postrzegamy każde siebie i każde - przejawy istnienia innych osób "sprawia, że jesteśmy nieśmiertelni"? Ależ nie, to nie jest jakieś samopodtrzymujące oglądanie się jednego przez drugiego

. Jesteśmy wieczni, bo takimi stworzył nas Bóg. Komunikujemy się ze sobą wzajemnie, bo takimi zostaliśmy stworzeni. Do pomyślenia jest odcięcie nas od wszelkiej komunikacji z innymi osobami (może nawet i Bóg mógłby tutaj "nie podglądać", bo Bóg _m_o_ż_e_ wszystko wiedzieć, lecz nie _m_u_s_i_ - Bóg wie, jaką wiedzę może sobie odpuścić). Takie odcięcie nie pozbawiłoby nas istnienia. Natomiast "odcięcie" kogoś od samopostrzegania się byłoby rzecz jasna równoważne pozbawieniu tego kogoś istnienia.

Ja tylko mam jedno spostrzeżenie, że cechą mojego ciała jest przyrodzenie. Być może kiedyś wytatuują mi numer na ciele, taki którego nie będę się mógł pozbyć łatwo. Zrobią to moi przyjaciele. Ci przyjaciele co są moimi przejacielami wbrew mojej woli.

ps
gdy wuj zdechnie wreszcie, tu odetchnę.

krowa

krowa

Bóg wie, jaką wiedzę może sobie odpuścić..... on ją spostrzegł pierwszy ! Trzymajmy kciuki za Boga, żeby mu się działo. Bez wuja.

https://www.youtube.com/watch?v=qrxv0JNVtgY