ŚFiNiA

Katolikus

O co chodzi w tym naszym świecie? Kto lub co tu rządzi? Jest to jakiś zamysł czy przypadek?

Trudno powiedzieć. To zastanówmy się, co wynika z naszych obserwacji na temat naszego świata i ludzkiego życia.
Jesteśmy świadomymi istotami, które przechodzą przez świat rządzony pewnymi regułami. W tym życiu przeżywamy rozmaite przygody, dokonujemy wyborów, stawiamy sobie jakieś cele. Zdobywamy jakieś życiowe doświadczenie, które ksztaltuje naszą osobowość. Jak w grze, w której postać podczas swojej wędrówki zdobywa jakieś punkty i zmieniają się parametry postaci. W zależności od tego jak postacią kierujemy tak przyrastają jej lub zmniejszają się punkty serca, rozumu, miecza, odwagi, odporności, magii itd.
Jak uzyskamy odpowiednią ilość jakichś wskaźników to postać może się przekształcić w lepszą istotę (np. silniejszą), ale jak będziemy tracić ważne parametry to może być tak, że postać zginie.

No to tak ogólnie wygląda. A jak wygląda w praktyce życie ludzi? Współczesny człowiek ma problemy z życiem, postępowaniem, hierarchią wartości, błądzi w relacjach, więziach, popada w nałogi, złe towarzystwo, choruje na depresje, krzywdzi siebie i innych, nie potrafi dojść do ładu ze swoimi pragnieniami, nie wie, co w życiu robić, co da mu szczęście, chwyta się jakichś rzeczy, a potem okazuje się, że to nic wartościowego do życia nie wnosi, potem czas mija, człowiek się starzeje, nie ma już sił, swoje życie przegrywa i staje się pożywką dla podziemnego towarzystwa.
:think:

Czy ktoś rozumie o co tu chodzi? :think:

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 6123 Przeczytał: 42 tematy

Odpowiedź będzie dwóczęściowa.

Semele

Jest ok. Jeśli nie zamykasz się w swej enklawie. Ale Ty się zamykasz.

Otwórz okno gdy pada deszcz.

Katolikus

Dzięki Banjankri za ciekawe wejście w temat.

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 6123 Przeczytał: 42 tematy

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 6123 Przeczytał: 42 tematy

Michał, nikt ci nie wierzy, w to Fajnie jest.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 6123 Przeczytał: 42 tematy

Już ci to raz tłumaczyłem, za trudne było.
No, ale spróbuj oglądając mecz, przełączyć kwadrans przed końcem, utrzymasz tę fajną satysfakcję w nieskończoność! Uzbieraj sobie tyle frajdy z różnych przerywanych źródeł, żebyś już więcej nie potrzebował. Tylko głupiec rezygnuje z takiej darmowej radochy.... No, chyba że to nie jest żadna radocha, a napięcie, i satysfakcję czerpiesz z ulgi.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 6123 Przeczytał: 42 tematy

Jeżeli satysfakcję przynosi ci niepewność, to dlaczego jej nie podtrzymujesz w nieskończoność?
Nie potrafisz odpowiedzieć, bo nie potrafisz zrozumieć samego siebie.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 6123 Przeczytał: 42 tematy

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 6123 Przeczytał: 42 tematy

Pożyczasz satysfakcje z przyszłości poprzez wyobrażenia. Widać to wyraźnie w grze na loterii. Kupujesz los, i do losowania możesz sobie wyobrażać, co z pieniędzmi zrobisz. Długo radocha nie trwa, bo ileż można się oszukiwać. Z czasem zaczniesz patrzeć na problemy, które wygrana przyniesie. Jak odbierzesz nagrodę, jak zabezpieczysz pieniądze itp, itd.
Ten posmak satysfakcji zależy od twojej ignorancji. Jak długo możesz oszukiwać się i przez to dawać sobie satysfakcję. Oszukiwać można się nawet wtedy, kiedy satysfakcji na końcu nie będzie. Jeśli film skończy się rozczarowaniem, przynajmniej przez dwie godziny oszukiwałeś się, że będzie satysfakcja i trochę sobie pożyczyłeś. Fakt, rozczarowanie przez to wzrośnie, czyli ostatecznie i tak nic nie zyskałeś. Na podobnej zasadzie rząd się zadłuża, ludzie to konsumenci na kreskę, bo niby lepszy rydz niż nic. I w taki sposób, koniecznym jest wierzyć w Happy End w raju, inaczej nie dało by się siebie oszukiwać.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 6123 Przeczytał: 42 tematy

Nie kumasz kumania. Próbujesz zracjonalizować swoją ignorancję, zamiast ją zrozumieć. Twoja próżność depcze twoją pokorę. Znowu poczujesz się urażony, ale nikt nie powiedział, że budowanie swojego światopoglądu jest łatwe i przyjemne. Wykuwa się go w ogniu, bo ten co samoistnie rośnie w cieniu, jest praktycznie bezwartościowy.
Widać to wyraźnie teraz, kiedy mamy AI, które można ubierać w światopogląd robiąc z niej agenta. Niewielu to rozumie, ale nawet ci, co zakumali, budzą się z ręką w nocniku, bo się okazuje, że oni nie mają żadnego światopoglądu, który mogą zmanifestować. To nie jest coś, co można sobie zbudować w 15 min. Jak widać tu na forum, to są dekady testowania swoich poglądów, pod gradem krytyki, a nie wąchania się po tyłkach jak na oazie.
Zmarnowane lata na pisanie na podrzędnym, prawie martwym forum, mogą dać przewagę niełatwą do nadrobienia.
Tylko trzeba kija z dupy wyciągnąć i zacząć samemu krytycznie patrzeć na swoją własną osobę, a nie bronić fantazji i urojeń, bo to mniej boli.