ŚFiNiA

malachi · Dołączył: 31 Mar 2008 Posty: 472 Przeczytał: 0 tematów

Czy jeśli człowiek wątpi a każdy wątpi, to można to jeszcze nazywać wiarą, analogicznie ma się rzecz z brakiem wiary. Tak więc ta deklaracja jest zawsze wymuszona, i ma się nijak do nas samych.

Eremita

Z tym, że każdy wątpi, to trochę przesadziłeś (nie mówię o sobie).
Deklaracja wiary nie jest wymuszona nawet jak masz wątpliwości, przecież sama wiara zawiera niepewność.
U niektórych nie zawiera, ale to raczej chorobowe przypadki.

malachi · Dołączył: 31 Mar 2008 Posty: 472 Przeczytał: 0 tematów

Eremita

Rafał Ł.

Wydaje mi się, że wątpliwości względem wiary/niewiary dotyczą każdego człowieka, który zadaje sobie trud wybrania wiary w przeciwieństwie do machinalnego przeskanowania jej od otaczających go osób. Wątpliwości są więc naturalne, chyba, że tak jak Klegum wspomniał mamy doczynienia z fanatykami. Pomine ateistów, gdyż ich stanowisko nie budzi przeważnie żadnych zastrzeżeń względem nich samych. To samo tyczy się ludzi wierząych w sposób chory. Najlepszymi "owieczkami bożymi" są te które się nawróciły, bo droga poznania Boga może być skuteczna tylko wtedy kiedy wiedzie przez męczarnie. Oczywiście nie mam tutaj na mysli żadnych tortur, a problemy wynikające z odnalezieniem swojej tożsamości religijnej. Posłuzyłem się tutaj pojęciem Bóg czy "owieczki boże" co może jednoznacznie wskazywać, że mówie o chrześcijaństwie - Nie! Mam na myśli każdy światopogląd oparty na wierze/nie wierze w cokolwiek tylko chcemy. Wartość mają dla mnie słowa człowieka, który poszukuje, bo jak pewnie zauwazyliście w moim opisie "najbardziej chłonny umysł to taki, który jest otwarty". Jeśli więc katolik ma wątpliwości, zadaje pytania, szuka odpowiedzi - to jest dobrym katolikiem. To samo tyczy się ateistów, deistów, muzułmanów, buddystów etc etc.

Często ludzie musza jakoś zakwalifikować swoje poglądy na wiarę z prostej przyczyny - ułatwia to dyskusje i wskazuje jakie poglądy ma współrozmówca i czego można od niego oczekiwać. Na ŚFiNi można się spotkać z różnymi poglądami, a określenie np.: agnostyk deista, choć w swoim założeniu jest sprzeczne, pokazuje ukierunkowanie osoby, która się tak nazywa

.

Budyy

Rafał Ł.

Strix

Może dobrze by było oddzielić różne rozumienia pojęcia wiary...

Wiara w ogóle to przekonanie niepoparte dowodem ani doświadczeniem. I w tym sensie: jeśli ktoś wątpi, to niezależnie od tego, jak się do swego wątpienia odnosi, wiara ustaje - jeśli już nie jestem przekonana o a, to już nie wierzę w a.

W sensie religijnym pojęcie wiary ma chyba nieco szerszy zakres: kto wątpi, może chcieć wierzyć i modlić się o wiarę, i to też jest część wiary. Liczy się też postępowanie (zgodne lub niezgodne z treścią wiary).

No i można (upraszczając) mówić o wierze w sensie wyznania, a nawet poglądu, jak 'agnostyk deista'. I to jest jeszcze co innego.

To tak żeby porozdzielać włos na czworo,

ale że temat w zasadzie rozwinął się w stronę oceny zjawiska wiary religijnej, to... Piszecie o wierze raczej jako o zjawisku pozytywnym (jeśli dobrze rozumiem?), a jednocześnie, że wątpliwości są naturalne. Jeśli wątpienie jest dowodem myślenia i zjawiskiem naturalnym dla człowieka, to czy zgodnie z tym tokiem rozumowania można wiarę określać jako zjawisko pozytywne? Przy pomocy wątpienia / poszukiwania do wiary wszak dojść nie sposób, bo jego celem jest dotarcie do argumentów lub dowodów.

W sumie mój podpis nieźle streszcza ostatni akapit tego posta...

Eremita

Rafał Ł.

Witam na forum Strix

malachi · Dołączył: 31 Mar 2008 Posty: 472 Przeczytał: 0 tematów

Każdy patrzy na sprawę nieco odmiennie a ja bym chciał żebyście spojrzeli na to z lingwistycznego punktu widzenia. Jak ktoś sobie twierdzi że jest ateistą, buddystą, człowiekiem areligijnym czy nawet agnostykiem, to co on robi? Wypowiada sąd o sobie samym. Ale na jakiej podstawie? Skoro ludzie wątpią żadne z tych określeń juz nie pasuje a raczej wszystkie pasują a najbardziej człowiek wątpiący a raczej zmienny.

Eremita

Skierowanie tych rozważań na tory lingwistyczne prowadzi na jakieś filozoficzne zadupie (np. Włoszczowa). Uzyskamy wtedy tylko lingwistyczne odpowiedzi.
Ja zwątpiłem w sens dalszej dyskusji. :think:

malachi · Dołączył: 31 Mar 2008 Posty: 472 Przeczytał: 0 tematów

Eremita

Język jest tylko narzędziem, nie ma w nim żadnej prawdy.

malachi · Dołączył: 31 Mar 2008 Posty: 472 Przeczytał: 0 tematów

Eremita

Więc trzeba badać myśli :wink:

malachi · Dołączył: 31 Mar 2008 Posty: 472 Przeczytał: 0 tematów

Eremita

Tak, językiem. To jest, jak sam przyznałeś, narzędzie.

O czym się dyskutuje gdy rzeźbiasz wystawi swoje dzieło? O młotkach i dłutkach - narzędziach, czy o formie rzeźby, jej "przekazie" który autor chce wyjawić :think:

Dla producentów narzędzi, rzeźbiarzy i innych fachowców, którzy je używają dyskusja o nich owszem może być pasjonująca. Ja wolę mówić o dziele twórcy.

Strix

Rafał Ł.

Ojj niedobra jestes przekręcasz mojego nicka javascript:emoticon(':evil:')
:evil:

Eremita

malachi · Dołączył: 31 Mar 2008 Posty: 472 Przeczytał: 0 tematów

Eremita

To robi kultura, a nie język. Język wypływa z kultury, więc pośrednio można tak przyjąć, ale..
Rzućmy okiem na inne narzędzia:
język migowy, esperanto, język naukowy też różni się od potocznego;
to są zestawy narzędzi nic więcej.
Owszem mają wpływ na formę wyrazu, bo w jednym zestawie np. nie ma dłutka trójkątnego i niektóre rzeczy inaczej musisz rzeźbić, w innym zestawie jest dłutko trójkątne, ale nie ma półokrągłego.

Strix

Rafał Ł.: przepraszam, jestem tu nowa i jeszcze się gubię ;)

Myślę, że każdy się zgodzi, iż zastanawianie się nad swoimi przekonaniami jest dobre - i ja tego nie neguję. W żadnym razie nie twierdzę, że 'poszukiwanie' - praktycznie - jest czymś złym, albo że 'ślepa wiara' - praktycznie - jest czymś dobrym. Mówię o pewnych trudnościach wynikających z samych definicji (które starałam się sformułować na początku). Co jest ciekawe, to: jeśli problemy wynikające z tych definicji nie są prawdziwe w praktyce, to dlaczego? Czy coś jest nie tak z definicjami? Ja bym się upierała, że problem - 'teoretycznie' i praktycznie - istnieje.

Istnieje także możliwość, że ja tu Was nudzę definicjami, a Wam w tym temacie chodzi o coś zupełnie innego. W takim przypadku powiedzcie, to przestanę

Rafał Ł.

Myśle, że skupianie się na dokładnym znaczeniu definicji jest tutaj zupełnie niepotrzebne, bo każdy z nas jest na jakimś tam poziomie, w związku z czym nie będzie miał najmniejszego problemu z interpretacją słów współrozmówcy . Twoje definicje nie były złe tyle, że nie do końca tego dotyczył temat. Ja też tu jestem nowy także nie masz się czym martwić

.