ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Gdy czytam posty z polemiką osób szczególnie silnie polemicznie, bojowo nastawionych, to dochodzę do przekonania, że uprawiają one często NEGACJĘ BEZ DESYGNATU, negację nie wiadomo czego.
Dla bojowego dyskutanta nie liczy się treść, tylko osoba (oponenta).
Bojowy dyskutant neguje to, co napisał oponent, dlatego, że to oponent napisał. Bywało nieraz, że bojowiec nie zauważył, że jego oponent się z nim...
zgodził. Ale też to negował, czyli negował de facto własne zdanie, był z tym zdaniem sprzeczny.

Od pewnego poziomu chęci bycia przeciw komuś, dyskusja zaczyna tracić sens, bo zbyt bojowo nastawiony dyskutant nawet nie wie z czym dyskutuje, nie przyswaja treści tego, o czym mowa, tylko kompulsywnie atakuje osobę.

Michał Dyszyński

Dyskusje zdają się zaspokajać dwie dość mocno odmienne potrzeby
1. potrzeba rozwiązania konkretnego problemu, omówienia jakiejś sprawy w celu jej wyjaśnienia, czy choćby przybliżenia sobie
2. potrzeba uruchomienia całego zestawu emocji społecznych, rozproszenia samotności, określenia z kimś albo i przeciw komuś w sensie identyfikacji z grupą.

U różnych ludzi większe znaczenie ma cel 1 a u innych cel 2. Jeśli u kogoś któryś z tych celów zyskuje dużą przewagę, to ten drugi cel naturalnie będzie niedowartościowany.