ŚFiNiA

kik116

Coraz więcej neurobiologów skłania się obecnie do tzw. modułowej koncepcji umysłu. Według niej w mózgu działa bardzo dużo nieświadomych modułów odpowiedzialnych za różne zachodzące u człowieka procesy. Moduły te powstały w procesie ewolucji, aby w jak najlepszy sposób obsługiwać poszczególne funkcje potrzebne człowiekowi do życia (i przekazywania genów). Oczywiście jest to pewne uproszczenie, bo w mózgu nie ma na ogół osobnych obszarów robiących różne rzeczy, a przetwarzanie danego procesu odbywa się w wielu miejscach. Ale ta metafora wydaje się dość dobrze pokazywać jak w rzeczywistości wygląda praca mózgu.

Poszczególne moduły często ze sobą konkurują. Na przykład moduł odpowiedzialny za utrzymywanie odpowiedniego poziomu cukru w organizmie będzie dążył do zjedzenia pysznych, ale bardzo kalorycznych ciastek. A moduł, który dba o to, żeby inni postrzegali nas jako osobę atrakcyjną fizycznie, nie będzie chciał, żebyśmy mieli zbyt duży brzuch w wyniku obżarstwa. Oczywiście w tym samym momencie 'walczyć' o lub z ciastkami będzie dużo więcej procesów. Mechanizmy podejmowania decyzji nie są zbyt jasne, ale z pewnością zależą od kontekstu. Jeśli jesteśmy bardzo głodni, to raczej zwycięży chęć zjedzenia ciastka. A jeśli przebywamy z dziewczyną, której chcemy pokazać jak dobrze się odżywiamy, to zapewne go nie zjemy.

No i najciekawsze - wygląda na to, że to nie nasza świadomość podejmuje decyzję o zjedzeniu ciastka. Moduł świadomy nie jest prezesem firmy, który zbiera dane z różnych działów, a potem podejmuje decyzję co należy zrobić. Jest raczej rzecznikiem prasowym, który dowiaduje się co zostało postanowione, a potem tworzy dobrze wyglądającą historię, która tłumaczy, dlaczego postąpiliśmy tak, a nie inaczej. Oczywiście świadome 'ja' ma przekonanie, że to ono podjęło tę decyzję, ale wiele wskazuje na to, że wcale tak nie jest.

Nie jest to jeszcze w pełni potwierdzona hipoteza, ale bardzo dobrze tłumaczy sporo dość zagadkowych ludzkich zachowań. A jeśli jest prawdziwa, to konsekwencje są ogromne. Nie ma jednego 'ja', które na przykład w coś wierzy. Niektóre moduły wierzą, inne nie. Nie ma 'prawdziwego ja', które jest cierpliwe, dobre i wyrozumiałe albo samolubne, agresywne czy leniwe. Niektóre moduły takie właśnie są, a inne nie. I w zależności od kontekstu podejmują różne decyzje. A świadomość później te decyzje racjonalizuje. Tak, żebyśmy dobrze wyglądali przed innymi ludźmi, a także czuli się wewnętrznie spójni.

No i wygląda na to, że Budda miał rację - 'ja' jest tylko iluzją

.

Banjankri

Po pierwsze, zrównujesz mózg z umysłem, co jest duży niedoprecyzowaniem.
Twój podział jest nietrafny, ponieważ mieszasz moduły nabyte ewolucyjnie, z nabytkami kulturowymi.

Banjankri

dubel

kik116