ŚFiNiA

ladaco

Rafale, nie ić to drogo.., tak ładnie teraz w więźniu, czysto i nawet pachnie..

Aurelka Bocianek

rafal3006

To dlatego że wszyscy docenili geniusz Krowy i nie musi do niego przekonywać niedowiarków :wink:

ladaco

Rafale, co z Tobą?.., jest Pan Barycki, jest Krowa, jest Aurelka, Kubuś jest.., jest dobrze..

mika.maik

Owszem, Panie Barycki, debata obecna jest bardzo wzniosła i zajmująca, a nawet pojawił się, Panie Barycki, jakiś nowy Pan Barycki, którego do szaleństwa pokochała nasza Aurelka Bocianek, tak szaleńczo, że na Pańską prośbę o usunięcie postów jej oblubieńca podpisującego się Pańskim nazwiskiem, naplwała. Jednak, do zupełnej wielkości, zabrakło w tej wzniosłej debacie wzniosłych postów Krowy o zatykanych odbytnicach. Tak więc, podejrzewam, że nie wróci Pan do nas ze względu na odrobinkę zaniżony poziom debaty, dopóki nie pojawią się na powrót odbytnice Krowy, albo przynajmniej, Nadzia z Patrysią i oczywiście, też z zatkanymi odbytnicami.

PS. Hura, Panie Barycki, w tym momencie pojawił się Krowa ze stolcem, teraz nie będzie już Pan miał wymówki i przyłączy się do naszej wzniosłej debaty naukowej.

rafal3006

Aurelka Bocianek

ladaco

Kubuś.. powiedz, a czemu tak chcesz ugryźć Pana Baryckiego?..

rafal3006

ladaco

ladaco

ale.., czy Pan Michał Dyszyński bywa na widzeniu?..

ladaco

co by tu jeszcze nawywijać?..
żądam uwolnienia Agafii i jej koleżanki z za oceanu..

evaj23

rafal3006

Krowo,
Skoro się boisz tego co JanelleL, istota obdarzona wolna wola pisze, to chyba jesteś demonem?

evaj23

Pan Barycki · Gość

Od dłuższego już czas fascynuje mnie złożoność i paradoksalność ludzkich reakcji psychicznych. Okazuje się, że analizując ludzkie motywacje, narzucające się intuicje nieraz mocno zawodzą. Weźmy zjawisko syndromu sztokholmskiego - polegające na tym, że ofiary prześladowania zakochują się w swoich prześladowcach, bronią ich, usprawiedliwiają.
Związek prześladowca - ofiara często jest bardzo silny. To powoduje, że dominuje on osobowość człowieka. Skrajne emocje - lęku, poniżenia, rozpaczy, ale też walki, silnej motywacji do działania uruchamiają w człowieku rezerwy jego odczuwania. Ludzie wracający z frontu, wojen, niebezpiecznych wypraw często nie potrafią się wdrożyć do życia w normalnym, bezpiecznym świecie. Tamte emocje były tak silne, tak "prawdziwe", a tutaj...
... stabilizacja, nuda, nijakość.
Córki alkoholików wychodzą często za alkoholików. Przez wiele lat życia ich psychika wdrażała się do paradygmatów "jestem potrzebna mojemu uzależnionemu ojcu", czy "ważne, bardzo ważne jest to, aby ogarnąć ten problem z ojcem, gdy sie upija". Potem córka może odejść od toksycznego układu - może ona usamodzielnia się, może ojciec umiera. Ale budowane przez lata połączenie emocjonalne zostają - pustka wynikająca z braku dopełnienia się schematów emocjonalnych, żąda zapełnienia. Więc córka znajduje sobie męża, czy partnera - pijaka. Dalej cierpi, dalej jest prześladowana, ale na miejsce wróciła:
- jej ważność w tym układzie
- cel życia i działania
- zrozumiały charakter odniesień w tej sytuacji.

Jest takie pojęcie "współuzależnienia", albo mówi się o "współuzależnionych rodzinach alkoholików". Chociaż rodziny nie piją, to są uzależnione - od tych toksycznych emocji, od schematów reaktywnych. Potem często trudno jest "odnaleźć siebie", gdy wraca się do normalnych warunków.
Opowiadano mi o przypadku, gdy dwie sąsiadki bardzo się nienawidziły. Robiły sobie mnóstwo przykrych rzeczy, padały słowa pełne agresji i złości. Aż w końcu jedna z nich umarła. Ta co została - czy w końcu odetchnęła?
- Ależ skąd! Umarła wkrótce po niej. Bo nie mogła znieść tej pustki w emocjach, jaka pojawiła się, gdy nie było już sensu planować nowych aktów zemsty, gdy uczucia nie miały wokół czego się kręcić.

Jakiś czas temu instynktownie wykryłem (choć może też coś czytałem na ten temat z publikacji psychologicznych, co mnie naprowadziło na trop), że też podlegam uzależnieniu od toksycznych schematów uczuciowych, toksycznych relacji. Psychika, uczucia "nie wiedzą" jak powinno być - one dostosowują się do bieżących sytuacji, biorą świat i ludzi - jacy są. Przyłapałem się, że za bardzo zaczynam sobie "ustawiać świat i siebie" pod kątem toksycznych relacji. Zamiast postrzegać siebie w normalnej postaci, zaczynam odnosić obraz mojej osoby do tego "co on sobie pomyśli", albo "jak zareaguje", bo "co jej odpowiem". Zorientowałem się, że zadziwiająco dużo moich myśli, reakcji, planów zaczyna krążyć wokół tego, co wyznaczają cudze zaburzone emocje.
Narzuciłem sobie pewien schemat myślowo - emocjonalny, którym próbuję przywracać równowagę mentalną w podobnych sytuacjach. Polega on na testowaniu się: na ile potrafię normalnie funkcjonować bez tego konfliktu, który mi narzucono?
Czy może inaczej: ile myśli, które samorzutnie ze mnie wypływają, dotyczy tego konfliktu, który został mi narzucony?
Pojawił się tez rodzaj ambicji: agresja ze strony zaburzonej osoby nie powinna mi układać mojego życia i moich emocji!
Jeśli się temu nie przeciwstawię, nie zrozumiem tego, nie podejmę środków zaradczych, to będą modelowany nie własnymi przemyśleniami i decyzjami, a wrogą siłą. Mój wróg odniesie tak największe zwycięstwo, czyli nie dość, że zatruł mi życie tysiącami małych aktów agresji, to jeszcze UKSZTAŁTOWAŁ MNIE NA SWOJĄ MODŁĘ. To ostatnie jest dla mnie najbardziej bolesne, przerażające. Bo ono oznacza, że ja przegrałem! Nie ma już ja - tego zwykłego, zależnego głównie ode mnie, jest ja uwikłany, na stałe związany z wroga osobą.
Zdaję sobie sprawę, że całkowite usunięcie śladów emocjonalnych po zastarzałych konfliktach może być niemożliwe. Czasem za silnie wniknęły one w psychikę. A poza tym stanowią wciąż część historii człowieka. Ale można tym śladom stępić zęby, opanować je tak, aby nie wywierały negatywne wpływu na bieżące życie. Wspomnienia zostaną, ale najczęściej (chyba nie zawsze) będą blakły, ich wpływ na życie będzie malał.
Pojęcie zespołu stresu pourazowego (PSD) dotyczy raczej osób wracających z wojny, czy po traumatycznych przeżyciach z agresorami - np. porwaniach, uwięzieniach. Ja jednak uważam, że wiele symptomów PSD mają ludzie zwyczajnie uwikłanie w toksyczne relacje - z rodzicami, rodzeństwem, szefami i współpracownikami, nawet sąsiadami. I tak jak terapia psychologiczna jest standardem dla osób wracających z wojen, tak też forma terapii niejako "należy się" (choćby terapii dokonywanej samodzielnie, bez udziału specjalisty) tym, którzy z toksycznymi relacjami mieli długotrwały konakt. Inaczej te osoby nie osiągną stanu równowagi psychicznej.
_________________
Nie dyskutuję po to, aby tryumfować w dyskusji, ale aby móc wciąż zachwycać się tym, że każdy człowiek jest indywidualnością, a szukając sensu w przestrzeni myśli na swój sposób, ofiarowuje mi coś, czego ja sam sobie dać nie potrafię.

Pan Barycki

evaj23

Dlaczego moderacja zostawia posty podpisane Pan Barycki, a napisane przez Krowę?

Pan Barycki · Gość

Przepraszam, kolego krowa, Edyta jeszcze nie, dopiero jak wyjadą. Stara babka w buraczkowej bluzce co wyszła z naręczem foliowych toreb i siostrzeniec jak założył gumowe rękawice i też w buraczkowej koszuli co mu kupiła pewnie stara babka i podjechał buraczkowym samochodem bo pojadą widać po buraki.

zaraz wyjadą, a dopiero wtedy Edyta sobie ulży, wypłucze buzie, twarz i ręce obmyje, wszystko wyprane suszy się a ona sobie wsadzi lizaka i zamknie oczy. Biały a nie buraczkowy lizak.

Pan Barycki

evaj23

I wszystko jasne :rotfl:

Krowa, jak masz fiuta wielkości lizaka, to z czym starujesz? Pokazałeś choćby jednej we wsi i masz przechlapane, wieść poszła :rotfl:

Krowa jest niewydolna! Pozostały już tylko opowieści, bajdurzenie, lizanie przez szybę, i tu już nawet oldsmobil nie pomoże :rotfl:

krowa

ladaco

u mnie na kwadracie Wacek ma krowę, a krowa nie ma wacka..

Komandor · Gość

Wstyd się przyznać ale czasami zaglądam na Śfinie.
Ostatnio poczytałem sobie wątek Michala Dyszyńskiego o hejterstwie.
Wbrew temu co sądzą adwersarze Dyszyński ma wiele racji. Trochę rozmywa temat ale to dlatego, że stara się sprawę rozważać czysto teoretycznie a temat jak sam tytuł wątku wskazuje jest jednak praktyczny. No i jednak źle upatruje winę. Może dlatego, że nie obserwował i nie obserwuje konfliktu. Sam zresztą o tym pisze.
No cóż, jednak taki brak obserwacji czyli brak odpowiedniej liczby danych dyskredytuje obiektywność badań a szczególnie wyciągnięte wnioski. Bo nie zawsze to co niby oczywiste takim jest w istocie.

Nie będę się na ten temat rozwodził bo bardzo dobrze i szeroko opisał to Fedor czym wykazał, że należy do nielicznych, którzy używają rozumu zgodnie z jego przeznaczeniem. No z jego celną uwagą, że Wuj ma problemy z odróżnianiem tolerancji od pobłażaniu złu zgadzam się w 100% i już dawno o tym pisałem. Ze teraz się miota na ślepo popadając z jednej skrajności w drugą to już inna sprawa i konsekwencja tego co wcześniej.

Ale najbardziej mnie zastanowił wpis Kubusia w innym wątku (sam dał linka do tego wątku - specjalnie nie szukałem):

pomawianie-o-chec-usmiercenia

ladaco

krowa

JAK PODERWAĆ FACETA 12 SPOSOBÓW

Jak poderwać Barana?
Baran szybko się zniechęci.

Jak poderwać Byka?
Nic bardziej mylnego, on po prostu lubi o tym mówić, ale niestety ma problem z przejściem do rzeczy.

Jak poderwać Bliźnięta?
Jeśli zdecydujesz się przed nim udawać, to prawda szybko wyjdzie na jaw i rozczarowany Bliźniak zniknie.

Jak poderwać Raka?
Zodiakalny Rak jest bardzo ostrożny.

Jak poderwać Lwa?
To urodzony zdobywca. On nie rozróżnia prawdy od fikcji.

Jak poderwać Pannę?
Nie łudź się, że Pannę możesz oszukać - on świetnie wie, co jest prawdą, a co nie.

Jak poderwać Wagę?
On lubi być doceniony i kiedy rzuci ci się na pomoc, to nie zapomnij nieustannie go chwalić.

Jak poderwać Skorpiona?
Kokietujące go panie nie mają szans. On wytrawnym okiem oceni sytuację i sam wybierze.

Jak poderwać Strzelca?
To mistrz platonicznego romansu - uwielbia żarliwe spojrzenia, gorące szepty, namiętne ściśnięcia dłoni. No i tyle

Jak poderwać Koziorożca?
Zainteresuje się osobą, która podda się jego silnemu charakterowi.

Jak poderwać Wodnika?
Bardzo ceni sobie swoją wolność i święty spokój.

Jak poderwać Ryby?
Niestety osoby spod tego znaku szybko się zniechęcają. Drobne wady partnera urastają do rozmiarów góry.

ladaco