ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Pewien Holender pragnie zmienić sobie wiek, jaki ma wpisany w dokumentach.
[link widoczny dla zalogowanych]

Osobiście widzę takie działania, jako prostą konsekwencję linii interpretacyjnej, która się stworzyła w ramach zmian płci.
Zasada, którą przyjęto jest tak, że to CHĘĆ I STAN POCZUWANIA SIĘ OSOBY DECYDUJE o tym, jaką płeć będzie przypisywało jej społeczeństwo. Jeśli ktoś ma penisa, ale czuje się kobietą, to wedle interpretacji transgenderowych ma być uznawany za kobietę.
W tym kontekście ktoś, kto ma np. 50 lat, ale czuje się na 30 lat, chyba też powinien móc spełnić swoje marzenie o byciu 30 latkiem. Dlaczego społeczeństwo miałoby ograniczać to pragnienie?... W przypadku zmian płci mamy problem z zabiegami operacyjnymi, z chromosomami, których nie da się zmienić. Wiek jest czymś o wiele łatwiejszym do arbitralnej modyfikacji - wielu ludzi wygląda młodziej, niż wskazuje ich metryka, a społeczeństwo pewnie bez większych oporów zaakceptowałoby zmianę daty urodzenia.

Mnie tylko smuci coś innego - ta ciągła ortodoksja w zakresie możliwości spełnienia marzeń o byciu bogatym. Tylu ludzie czuje pragnienie bycia bogatymi, choć finanse mają skromne. Gdyby potraktować tą samą miarą, co ludzi pragnących być poznawanymi jako mającymi inną płeć niż biologiczna, to dawno biedaków traktowalibyśmy jak milionerów - bo niejeden pragnie bogactwa naprawdę bardzo mocno, niejeden przeżywa traumę, że jest biedny. Myślę, że jakby przebadać mózgi sporej części osób pragnących bardzo bogactwa, to okazałoby się, że są one obiektywnie nieodróżnialne od mózgów milionerów. Czyli są także obiektywne powody, aby uznawać aspiracje biednych ludzi do bogactwa. Może kiedyś świadomość społeczeństw dojrzeje do tego, aby podobnie jak to teraz przyszło w zakresie zmian płci, zaakceptowano marzenia, pragnienia, traumy ludzi pragnących być postrzeganymi jako bogaci, mimo własnych znikomych środków finansowych.