ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Decydujemy się na coś, tworząc narracje.
Tak jak np. w ostatnich wyborach - dlaczego ktoś poparł takiego, a nie innego kandydata?...
- Bo powiązał go z bardziej dla siebie atrakcyjnymi narracjami, przewidywaniami co i jak się dalej będzie działo. Narracje do decyzji zwykle są pozytywno - negatywne, czyli "chcę tego, bo nie chcę tamtego".
W wyborach - ktoś chciał silnych motywów narodowych, a nie chciał motywów bratania się z Europą. Ktoś chciał gromadzenia się pod symbolami narodowymi i religijnymi, a nie chciał ich traktowania jako mało istotnych. Zasadą jest "wybieram to, bo też nie chcę zaprzeczenia tego czegoś".

W zależności od tego, jakie przewidywania ktoś ma w kontekście swoich narracji, będzie stosownie do tego wzmacniał pewność dla swojej decyzji. Przewidując np., że kandydat na prezydenta będzie inwazyjnie dla reszty obywateli promował LGBT, wyklucza się taki kandydat z wyboru osób tradycyjnie traktujących sferę seksu i płci. Z drugiej strony przewidując, iż kandydat na prezydenta zawrze raczej sojusz z tymi, których nie lubimy, będziemy się obawiali takiego prezydenta.
Mamy oczekiwania, przypuszczenia, co się zdarzy, narracje.

Kluczową myślą wątku jest spostrzeżenie, że narracjami próbujemy wymodelować przyszłość, dopasować się do tego, co będzie, gdy decyzja jest taka, a nie inna. Skąd się narracje biorą?
- Z obaw i lęków
- Z nadziei
- Z doświadczeń
- Z utożsamien, więzi.

Michał Dyszyński