ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Część ludzi wykazuje przedziwny psychiczny fenomen - autoagresję.
Niewielu się zastanawia nad tym zachowaniem, postawą - tak nienaturalnymi, dziwnymi. Przecież "powinno być" tak, że każdy ma zdrowy instynkt samozachowawczy, czyli chce chronić siebie. Tymczasem jakaś część ludzi jawnie próbuje zniszczyć samych siebie... :shock:

Sam przez bardzo długi czas omijałem myślami ów temat. Drażniło mnie w nim jego "głupota", bezsensowność. Traktowałem zagadnienie na zasadzie "to tylko jacyś głupole tak się zachowują". Ale w pewnym momencie sobie uświadomiłem, że...
... ja sam wykazuję niekiedy objawy autoagresji. :shock:

To ja sam okazuję się być tym głupolem. :shock:

Postanowiłem rzecz zbadać analizą, na jaką mnie jest stać. Jej jakoś będzie, jaka będzie...

Hipoteza ścisłego związku autoagresji z cierpieniem
Uważam, ze główną przyczyną autoagresji jest trwale odczuwane cierpienie.

Działa to w sposób chyba dający się dość łatwo przewidzieć. Oto świadomość, "mając na karku" nieustannie cierpiącą siebie, chciałaby się problemu pozbyć. Jeśli wiele próba poradzenia sobie z cierpieniem nie przynosi rezultatu, coraz częściej do głosu dochodzi pokusa: to może jedyną opcją jest to, co ostateczne - unicestwienie samego siebie?...

Religia chrześcijańska zabrania samobójstw. Ale wielu ludzi religijnych, gdy przewlekłe cierpienie bardzo ich dociśnie, unikając co prawda decyzji o jawnym samobójstwie, trochę podświadomie, trochę bezwiednie próbuje UKARAĆ SIĘ ZA ISTNIENIE. Jakby mówić samemu sobie: skoro ty - własna moja osobowości, zadajesz mi ten ból, to ja cię potępiam, oskarżam za to, że istniejesz, chcę ci zrobić jak najgorzej, nienawidzę cię!

I tak to cierpienie skrajne i trwałe sprawia, że człowiek od pewnego momentu właściwie już tylko marzy o tym, aby się jakoś unicestwić, aby to ja - wadliwe przez okoliczność odczuwania owego cierpienie - już nie było, już za karę z tytułu cierpienia zostało zgnębione, zniszczone, wzgardzone.
Wierzę, że chrześcijanin powinien przeciwstawić się takim postawom w sobie. W końcu ma miłującego go Boga, który niesie nadzieję.