ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Sformułowanie problemu odzobaczenia tego, co się zobaczyło, ma swoje filozoficzne konsekwencje.
Jeśliby tak było, że rzeczywistość w jakiś sposób "zapisuje" swoje stany na tyle trwale, że można zawsze dotrzeć do informacji o tym, co wcześniej się zdarzyło, a do tego, uświadamianie sobie tego wcześniejszego może być dla świadomości namolne, inwazyjne, to dostajemy perspektywę świata, w którym świadomość staje się dla samej siebie potencjalnym źródłem cierpienia.

Michał Dyszyński

Model rzeczywistości, w którym coś zobaczone nie da się odzobaczyć jest modelem ze strzałką czasu, a także z narastającą ilością informacji.
Wszystkie zarejestrowane okoliczności, których zapamiętane jest trwałe, budują wtedy jednoznacznie i nieodwracalnie kierunek ewolucji rzeczywistości. W tym modelu percepcja staje się niejako "materialna".

Michał Dyszyński

W problemie, który tu się wyłania, nie tylko nie da się odzobaczyć, ale może nawet też odpomyśleć.
Jeśliby historia świata była sekwencją narracji tworzonych przez świadomości, to każda myśl, która jest jakąś kompilacją z doznań na jakiś unikalny sposób, dodaje nowe bity do stanu wszechświata. Ponieważ zaś samo generowanie liczb kolejnych na zasadzie rekurencji jest potencjalnie nieskończone, to wszystko, co się zdarza w świadomościach, generuje jakąś nową instancję wszechświata.

Michał Dyszyński