ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Emocje pełnią kognitywistyczną funkcję szybkich ewaluatorów tego, co dociera do świadomości. Najczęściej owej ewaluacji towarzyszy też silna sugestia jakiejś formy zadziałania. Emocja ocenia powierzchownie, nie kalkuluje, tylko (najczęściej) z pobieżnego wrażanie, pierwszego osądu, daje szybką odpowiedź - ocenę.

Jest jeden rodzaj emocji wyjątkowy pod tym względem - niepewność, frustracja, rozterka też są formą emocji, a akurat one trwają, procedując samą percepcję braku decyzji.

Zastanawiam się nad moimi emocjami, bo najczęściej one "dają mi w kość". Mało mam emocji pozytywnych, większość jest negatywna. To wynika z pewnej formy pesymizmu. Pesymista nie spodziewa się, że w przyszłości będzie dobrze, lepiej, więc raczej ma emocje pełne niepokoju, ciągle jest dźgany dręczącym "co się zdarzy? - Pewnie nic dobrego...".
Czy jednak chciałbym mój pesymizm zamienić na optymizm za pomocą np. wzięcia sobie tabletki, która jakoś automatycznie poprzestawia mi postawę psychiczną wobec świata?...
- Nie chciałbym. Ten mój pesymizm jest mój, on wynika z tego, jak rozumiem rzeczywistość, więc nie chcę nic w tym "majstrować" w sposób sztuczny.

Pesymizm w moim odczuciu może być pokonany poprawnie jedynie poprzez wybudowanie w sobie wewnętrznej mocy.
Jeśli opanuję to, co sprawia mi problem, to wtedy źródła pesymizmu wyschną, a moje problemy rozwiążą się trwale. Gdybym miał sobie brać tabletkę, taki psychiczny "środek przeciwbólowy", to bym zakłócił swoje postrzeganie świata, zaczął zakłamywać jego odczyty i w końcu stoczył się w błędne osądy i słabość.