ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Nie chcemy być słabi, nie chcemy być zależni. Przynajmniej większość jako tako sprawczych ludzi stara się powiększać zakres swojej kontroli nad światem. Jednak przecież gdyby ktoś zdobył kontrolę nad całym światem, nad wszystkimi ludźmi, to zatraciłby wszelki cel, każdą szansę na to, że cokolwiek uda mu się polepszyć, osiągnąć tam sukces, spełnienie.
Tu niejeden powie: daleko mi do tego stanu. Nie zamierzam się przejmować tym, co jest i tak mi niedostępne. Dlatego chcę maksymalizować swoją kontrolę, władzę nad ludźmi i światem, bo zawsze wtedy będę miał satysfakcję, bo bogiem i tak nie zostanę.
Ale takie potraktowanie sprawy, to wg mnie jest błąd! :nie:

Oczywiście, że stanu pełnej władzy i kontroli nie osiągniemy, jednak zasada, którą wyżej wypisałem, jest słuszna, nawet pomimo braku pełnego jej obowiązywania. Nawet w zakresie satysfakcji częściowych będzie słuszne spostrzeżenie o podobnej wymowie, choć nieco bardziej subtelne:
Odczucie sukcesu, radości z tytułu jakiejś nagrody, daru, korzyści możliwe jest tylko w tych obszarach, w których występowała wcześniej słabość, brak, wrażliwość, niespełnienie. A jeśli ująć problem płynnie, nie zerojedynkowo, to z kolei STOPIEŃ ODCZUCIA owej satysfakcji, sukcesu, nagrody jest wprost proporcjonalny do tego, wcześniejszego poziomu niepewności, osłabienia, wrażliwości, potrzeby, braku.

To, że nie osiągamy sukcesu absolutnego, a tylko częściowy, nie zmienia tego, iż WŁAŚNIE OWA CZĘŚĆ, którą jako sukces odczuwamy, jest tą związaną z NAPIĘCIEM NIESPEŁNIENIA, z owym brakiem, słabością. Bez ryzyka, bez realnej możliwości niespełnienia się pozytywnego scenariusza nie ma satysfakcji.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński