ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Właściwie myślenia, ale też i dyskutowanie można opisywać jako proces kierowania przez świadomość swoją uwagą, zainteresowaniem, także nastawieniem czy ta uwaga ma mieć szerszy, czy węższy zakres - czy "oświetla" badane sprawy bardziej w sposób skupiony, czy słabiej, ale za to postrzegając więcej na raz.
Kierowanie uwagą jest CELOWE. Niektórzy naiwnie rozumieją procesy poznawcze, jako po prostu "postrzeganie prawdy" (przez siebie będzie to "postrzeganie prawdy", ale zwykle według tych ludzi, inni błądzą). W rzeczywistości do wniosków dochodzimy, TWORZĄC MAŁE SYNTEZY celu poznawczego i tego, co niosą ze sobą rozpoznania. To, co chcemy uczynić przedmiotem naszego wnioskowania MY WYBIERAMY, a potem tam właśnie kierujemy swoją uwagę.

Części osobom ta uwaga się wymyka spod kontroli, co daje różne efekty
- rozproszenia, ciągłym asocjacji, gdy uwagę pociągają coraz to nowe rozpoznania
- przesadnego skupiania się na celu, co powoduje, że zamiast rzeczywistości dana osoba widzi tylko własne przekonania i hipotezy, ostatecznie uznając każdą swoją hipotezę za "potwierdzoną", pomimo tego, że głównym powodem tego "potwierdzenia" jest życzeniowe podejscie owej osoby.